In het stukje ‘de kracht van verbeelding’ beschreef ik hoe ik middels doodsimpele experimentjes voor mijzelf bevestigde wat ik al vermoedde: ik heb zelf een aandeel in hoe ik de wereld en mezelf ervaar. Afhankelijk van hoe ik de ‘afspraken’, die ik met mijn verstand aangenomen had, veranderde, veranderden ook mijn ervaringen.
Dit betekent voor mij dat ik, misschien wel in zeer grote mate, zelf bepalen kan hoe ik de wereld en mezelf ervaar.
Dit betekent voor mij ook, dat er niks meer vast staat en dat in principe alles open ligt.
Als ik een engel zie, kan dit een restant megalomaan ontwikkelde verbeeldingskracht uit mijn jeugd zijn (wellicht een waan), maar het kan ook zijn dat ik paranormaal begaafd ben. Kies ik voor een meer ‘wetenschappelijke’ benadering, mag ik mezelf al snel een atheïst noemen en krijg ik in bepaalde kringen wellicht medestanders. En wanneer ik mijzelf definieer als ‘spiritueel’, dan zitten mijn gelijkgestemden in andere kringen.
Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Het zal allemaal wel. Ik bedoel dit overigens zeker niet onverschillig! Ik ervaar juist een diep respect en ook grote verwondering voor alles wat er is. Ik voel mezelf echter volledig tekort schieten om hier ook maar enige duiding aan te geven. En omdat ‘de ander’ het gezag over mijn leven verloren heeft, voel ik ook geen enkele behoefte om de duiding van een ander te volgen.
De dingen zijn wat ze zijn, ongeacht of ik ze waar kan nemen of niet en ongeacht of ik er een labeltje aan hang of niet.
Ik weet helemaal niks.
Ik ervaar alleen maar van alles en ik verwonder mij.
En eigenlijk vind ik dat wel genoeg.
Naar het volgende onderwerp:
Terug naar het begin van dit onderwerp:
mooi verwoord! heel erg mooi! er zijn velen die hetzelfde voelen in hun spirituele zoektochten Maar de mens blijft een gewoontedier en zal misschien terug aan regels vasthouden? Ook al zijn het dan zelfbedachte regels?
Ik denk het wel… als een soort kapstokjes waar we ons eigen leven aan ophangen… Het werkt zo verbindend naar mensen die net weer andere kapstokjes hebben, als je je bewust bent van het feit dat het slechts om kapstokjes gaat… en dat je daarachter elkaar gewoon kunt ont-moeten…!
Dank je wel!
Kan goed in je verhaal meevoelen. Ook je ervaring met ons voorstellingsvermogen. Was ooit “tor” (van het Evangelische Zendeling type) en toen het even nodig leek kon ik zo die “torrenbezieling” van vroeger weer oproepen en toepassen. Het leerde me ook hoe ons brein ons kan bepalen en hoe voorgeprogrammeerd we kunnen zijn. Maar dat te zien en te erkennen, helpt al.
Wietze
http://kinderen-van-god.blogspot.com/2014/10/introductie.html
Beste Wietze,
Dank je wel voor het delen van je verhaal! Met belangstelling gelezen en ik vind het zowel herkenbaar als fascinerend en zelfs bizar dat we blijkbaar in staat zijn om vanuit een bepaalde mindset te communiceren.
Ik zou ook nu nog een twijfelende christen kunnen versterken in het geloof. Ik ken het gevoel, ken de woorden, de richting… Wat kunnen mensen een macht/spreekrecht krijgen van en geven aan elkaar…! Veel meer mensen zouden hiervan op de hoogte moeten zijn en de gevaren moeten begrijpen die dat met zich mee kan brengen…
Dank voor je reactie! 🙂
Wijs besluit. 🙂
Vriendelijke groet
Dank je wel.
Vriendelijke groet terug! 🙂
Ook weer zo herkenbaar! Het had mijn verhaal kunnen zijn, alleen niet zo mooi verwoord uiteraard.
Zelfde met: licht aan het eind vd tunnel. We kennen allemaal de sterfbedverhalen van mensen die Jezus zagen staan in hun laatste minuten. De iets minder gelovigen zagen dan alleen een tunnel met mooi licht. Ik wil daar niet cynisch over doen, dat bedoel ik niet, maar later las ik dat astronauten die zuurstoftekort hadden precies dezelfde ervaringen hadden, ze zagen engelen etc en wisten het echt zeker dat ze hogere dingen waarnamen.
Oke, misschien is dit dan net iets anders dan het onderwerp wat Inge beschrijft, dit is dan meer hoe je lichaam je in de war kan brengen en hoe je dat vervolgens op verschillende manieren kunt interpreteren, al naar gelang je achtergrond.
Of toch: een Goddelijke ervaring die ook anders verklaard kan worden.
Nou Marieke, je verwoordt het anders (weer!) prachtig! 😉
Wat jij vertelt, over Bijna Dood Ervaringen, dat is eigenlijk net zoiets vind ik. Ook daar kan je heel spiritueel over doen, maar ook heel wetenschappelijk.
De vraag is misschien ook nog of een BDE gelijk te trekken is aan de toestand van de dood zelf.