De wind waait waarheen hij wil
Hoor je wel hij roept je
Ieder mens maakt keuzes. Zelfs als je anderen laat bepalen hoe jouw leven eruit ziet, dan nog is dat een bewuste of onbewuste keuze.
We kiezen wat ons het beste lijkt, voor nu en voor de toekomst.
Als je kinderen mag opvoeden, denk je meestal goed na over wat je je kinderen wilt meegeven. Welke levenshouding draag je uit, welk gedachtegoed stimuleer je, welke normen en waarden hanteer je en hoeveel ruimte krijgen je kinderen tot zelfontplooiing?
Je kiest wat jou het beste lijkt, voor nu en voor de toekomst.
Het meest liefdevolle dat gelovige ouders kunnen doen, is hun kinderen gelovig opvoeden. Als de wereld een plek vol gevaren is, bescherm je je kinderen zo goed mogelijk tegen deze gevaren. Dat is wat liefdevolle ouders doen. Naar eigen inzichten. Ze kiezen wat hen het beste lijkt, voor nu en voor de toekomst.
Als je als kind van liefdevolle gelovige ouders, andere inzichten ontwikkelt, kan dit tot grote crisis leiden. De relatie die je met je ouders hebt, kan ingrijpend veranderen, wat voor alle betrokkenen een moeilijk en pijnlijk proces kan zijn.
Toch is dat niet jouw schuld. Net als je ouders, doe jij ook datgene waarvan je denkt dat het goed is. Keuzes maak je naar aanleiding van de inzichten die je hebt. En inzichten kunnen (ingrijpend) veranderen.
Je kiest wat jou het beste lijkt, voor nu en voor de toekomst.
De wind waait waarheen hij wil
Dan val je wel
Al wil je niet
Dan moet je
Aan verschil van inzicht is niemand schuldig.
We zijn wel ieder persoonlijk verantwoordelijk voor hoe we daarmee omgaan. Ook daarin kan verschil van inzicht een grote rol spelen.
Onze inzichten zijn misschien totaal niet van belang. Het gaat veel meer om wat we doen met onze inzichten. Durven we er gehoor aan te geven? Durven we af te wijken? Ergens in te geloven? Ergens voor te gaan?
En misschien wel net zo belangrijk: hoe gaan we om met mensen die andere inzichten hebben? Strijden we om ‘het juiste inzicht’ of zoeken we verbinding en (h)erkennen we elkaar in de gezamenlijke wens ‘het juiste te willen doen’? Kijken we alleen naar het gedrag en de woorden of gaan we op zoek naar de behoefte, de wens en de liefde daarachter?
Laat de wind maar waaien.
Maar kijk uit voor een allesverzengende wind die je blind maakt voor de liefde in je eigen hart en in de harten van anderen.
Laat de wind maar waaien.
Verkoelend en vurig.
Ik wens jullie allen een fijn Pinksterweekend!
Tot snel!
Liefs,
Inge
Ben je geraakt door dit artikel en wil je reageren? Dat kan! Opbouwende reacties worden zeer op prijs gesteld. Als je even naar beneden scrolt, kan je daar je reactie kwijt. Reacties die verdeeldheid zaaien en/of gericht zijn op felle discussies worden niet geplaatst.
Het doel van Dogma-vrij is verbinding, geen verdeeldheid en veroordeling.
Erg mooi, en het zet me aan het denken.. Mijn ouders hebben ervoor gekozen mij niet te dopen, tegen de familie-traditie in. Ik heb zelf de wereld en mijn ‘geloof’ morgen ontdekken. Ook heb ik een eigen mening mogen vormen over hen die wél in God geloven.. dan heb ik het vooral over aanhangers van een van de Abrahamistische religies. Misschien dat ik die mening wat mag bijstellen, aangezien het me ervan zou kunnen weerhouden ook de liefde in hun hart te erkennen.. Dat lijkt me (ook dankzij het lezen van dit stuk) een juiste keuze.
Bedankt weer voor je mooie schrijven en het inzicht dat je deelt,
Groetjes, Anne
Vroeger wilde ik een hoge boom worden om veel wind te vangen.
Maar ik kwam er achter dat je van de wind niet kunt leven.
Veel heb ik maar laten waaien.
Ik sloeg de waarschuwingen en adviezen in de wind.
Een tijd voelde het als tegen de wind in plassen.
Ookal gaat het me lang niet altijd voor de wind, ik weet nu beter uit welke hoek de wind waait.
Laat ik er niet langer doekjes om winden. Tegenwoordig is het meer:
Zoals de wind waait, waait m’n jasje.