Gisteravond werd ik geïnterviewd voor het programma NTR Kwesties op NPO radio 1. De uitzending is hier >KLIK< terug te luisteren.
Het zou maar een minuutje duren. Dus van die rare introductie, dat u-zeggen en die niet helemaal passende omschrijving van mijn website zei ik niks. Ik had een missie en wilde geen tijd verspillen. Van tevoren was afgesproken dat ik zou vertellen dat een godsdienstige opvoeding schadelijk kan zijn, waarom ik niet voor een verbod op religieus opvoeden ben en wat ik vind dat er dan WEL gedaan moet worden. (Want er MOET iets gedaan worden!)
Maar in plaats van naar mijn mening te vragen, vroeg de presentatrice naar mij en mijn ouders, met als klapper de vraag “had jeugdzorg moeten ingrijpen?”.
Ik was mij op dat moment zeer bewust van mijn meeluisterende ouders, met wie ik een moeizaam verworven goede band en fijne, oprechte gesprekken heb. Ik dacht aan mijn broers en zussen, die, vol loyaliteit naar mijn ouders, waarschijnlijk met ingehouden adem zaten te wachten op wat ik zou antwoorden. Ik dacht aan kinderen in de knel en aan soms zeer ernstig beschadigde volwassenen die maar wat graag hadden gewild dat er vroeger ingegrepen was door Jeugdzorg…
Heel even overwoog ik niet te antwoorden of het te veralgemeniseren. (“Ik denk dat er inderdaad gevallen denkbaar zijn waarbij ingrijpen gewenst is.”) Ik had echter het gevoel dat wanneer ik niet of ontwijkend zou antwoorden, dit gezien zou worden als een ‘ja’. En dus zei ik nee.
En ik hàd ook niet gewild dat Jeugdzorg had ingegrepen. Wat hadden ze moeten doen? En hoe beangstigend was het geweest voor ons, als kinderen, wanneer we bv naar een ‘werelds’ of ‘op een verkeerde manier gelovig’ pleeggezin hadden gemoeten of verplichte gesprekken hadden moeten hebben met mensen ‘van de wereld’?
Mijn ouders zijn zeer liefdevolle, vriendelijke mensen, die het beste met hun kinderen voorhebben. Als zij, vóór ze met opvoeden begonnen, geleerd hadden wat ze nu inmiddels weten, had ik mij ws veel minder ‘onderdrukt’ gevoeld.
En dan had ik natuurlijk alsnog mijn meegekregen ‘nestbrilletje’ moeten afzetten, omdat dat soort processen nou eenmaal horen bij volwassen worden, maar dan was ik minder bang geweest om dat te doen.
Ik vind dat elke ouder een verplichte ouderschapscursus zou moeten volgen vóór zij aan opvoeden beginnen. Eén van de modules van die cursus zou bijvoorbeeld ‘indoctrinatie en vrije wil’ kunnen zijn. En deze ook graag erin: ‘meningsvorming en gewetensvorming’.
Het moet een interactieve cursus zijn, die ouders dwingt zelf na te denken en hen daartoe uitdaagt met prikkelende stellingen, groepsgesprekken, filmpjes en casussstudies.
Ouders verplichten hun kinderen groot te brengen met (of zonder) een bepaald mens- en wereldbeeld, zou ons terugbrengen naar een staatsopvoeding. Ouders hebben nou eenmaal het recht om volgens de eigen normen, waarden en ideologieën hun kinderen bijvb. (extreem) rechts, (extreem) links, marxistisch, antroposofisch en/of (extreem) godsdienstig op te voeden.
Vrijheid voor ouders is een groot goed waar ik zelf ook gebruik van maak. Ik had er niet aan moeten denken mijn kinderen verplicht godsdienstig op te moeten voeden.
Maar deze vrijheid zou dan weer niet ten koste mogen gaan van het welzijn en de veiligheid van kinderen. (Sommige gelovigen zullen van mening zijn dat ik mijn kinderen ernstig tekort doe door hen niet godsdienstig op te voeden, waardoor ik hun ‘eeuwig heil’ op het spel zou zetten.)
Had Jeugdzorg moeten ingrijpen? Waar ligt de grens? En hoe zou dat ingrijpen eruit moeten zien?
Ben je zelf beschadigd en/of getraumatiseerd door je godsdienstige opvoeding? Wat had jou kunnen ‘redden’?
Hoe beschermen we de kinderen?
Wat denk jij?
Het is natuurlijk altijd een kwestie van maatvoering, maar ik ben het met je redenering wel eens. Over zo’n opvoedingscursus zouden we nog eens na moeten denken. Vind je het goed als ik dat eerdaags eens voorleg aan het Nederlands Jeugdinstituut?
https://polldaddy.com/js/rating/rating.js
Ja! Graag! Ik vind dat elke toekomstige ouder eerst, desnoods met hulp, aantoonbaar gereflecteerd moet hebben op de eigen opvoeding. De eigen (miskende) behoeften en pijn (die er altijd is) moet m.i. onder ogen worden gekomen om daardoor een meer open houding te kunnen hebben voor de pijn en behoeften van anderen (kinderen!)
a.s. Ouders moet daarnaast ook geleerd worden hoe parentificatie werkt en hoe dit te voorkomen.
Ik noem een paar basisdingen, maar er zijn er ongetwijfeld meer te bedenken.
Hallo Inge,
eigenlijk goed dat die vraag werd gesteld, omdat hij naadloos aansluit bij de huidige grote vraagstukken over terrorisme.
Er zijn meerdere ex moslims geweest die stelden dat een opvoeding met de koran neerkomt op geestelijke mishandeling van een kind.
Met dus alle gevolgen van dien,omdat hetzelfde, dan reeds vertrouwde boek op latere leeftijd misschien door 1 of andere haatimam wordt aangewend om”new kids on the bomb” te kweken.
En hoe dat kan uitpakken, zien we nu vrijwel elke week ergens in Europa..
https://polldaddy.com/js/rating/rating.js
Ja, deze vraag moet zeker gesteld worden! Ook vanuit ex-christelijke hoek ervaart men de godsdienstige opvoeding soms als geestelijke mishandeling/verminking.
Wanneer kinderen opgroeien in een gesloten cultuur en daarin niet zelfstandig leren nadenken, zijn zij zeer vatbaar voor allerlei vormen van indoctrinatie en manipulatie. Dit kan idd zeer ernstige gevolgen hebben… 🙁
Ik deel je redenering: je kunt onmogelijk op dit gebied in laten grijpen door jeugdzorg. Om de hele simpele reden dat de vraag waar je dan moet beginnen met ingrijpen en waar je moet ophouden, niet te beantwoorden is. Waar is geloof nog OK en waar niet meer? Waar is je politieke voorkeur nog OK en wanneer niet meer?
Een opvoedcursus vind ik een sympathiek idee, maar ook daarvan vrees ik de onwerkbaarheid als je die verplicht stelt: er zijn grote groepen mensen in staat tot voldoende reflectie op zichzelf, maar binnen de hulpverlening heb ik ook veel te maken gehad met mensen die dit niet kunnen. Of die ja en amen zeggen en het toch uiteindelijk doen zoals het hen uitkomt.
En… wat doe je als je vanuit een cursus zou concluderen dat mensen niet in staat zijn om eventuele kinderen op een gezonde manier groot te brengen? Waar begint gezond ouderschap en waar eindigt dat? Is dat vast te stellen vanuit gesprekken die je daarover hebt met mensen? Dat laatste betwijfel ik: ik heb binnen mijn werk namelijk mensen gezien die rationeel prima konden uitleggen hoe dingen moesten, maar die het in de praktijk niet ten uitvoer brachten en andersom ook mensen van wie m’n nekharen overeind gingen staan door de manier waarop ze praatten over opvoeden en kinderen krijgen, die in de praktijk juist wel liefdevolle ouders bleken te zijn.
Dank je wel voor je heldere reactie. Ik ben het helemaal met je eens… Wat is het moeilijk he.. Het blijft een ongrijpbaar probleem..
En toch.. er zullen mensen zijn die echt alles aan zullen grijpen om een goede ouder te worden. Die graag gebruik maken van een cursus.
Net zoals er sportscholen zijn voor mensen die echt iets aan hun conditie, figuur en spiermassa willen doen, terwijl velen nooit een sportschool van binnen zien. Verplichten kan misschien niet, maar kansen optimaliseren wel.
Ik denk ook zeker dat een cursus kan helpen, maar alleen als mensen er zelf voor kiezen. En de groep die er niet zelf voor kiest, die vormt vaak het probleem 🙁
Ik denk dat de kansen vooral liggen in zorgen dat gemeenschappen hechter worden. In onze buurt wonen veel gezinnen die vallen onder de lager opgeleiden en de lagere sociale klassen. Daar gaat regelmatig van alles mis, maar zolang buren niets doen, kan dat vaak eindeloos doorgaan.
Als je echter contacten hebt met anderen, dan kan dat heel ondersteunend werken. Een vriendin van mij heeft een buurvrouw die licht verstandelijk beperkt is. Zij hoort vanuit de tuin veel van wat er mis gaat en vindt in de gesprekjes in de voortuin toch vaak weer wegen om de buurvrouw tips te geven zonder dat zij doorheeft dat ze opvoedadvies krijgt. Ze merkt daardoor dat de buurvrouw toch dingen uitprobeert en dat bepaalde dingen dan toch verbeteren.
Dat soort dingen kan enorm helpen. En zo kun je nog wel meer dingen bedenken: koffieochtenden in de buurt, zodat mensen een plek hebben om hun verhaal te doen, kan ook zoiets zijn. En mogelijk dat je via dergelijke kanalen mensen op persoonlijke basis geinteresseerd kunt krijgen in een cursus. Zolang ze maar persoonlijk gemotiveerd zijn, halen mensen er bijna altijd wel iets uit en is zo’n cursus zeker nuttig 🙂
Prachtig Marijke! Dank je wel voor je inspirerende wijsheid. Zie de mens… <3
Hoe kan Jeugdzorg of een andere instantie of een persoon ooit ingrijpen waar het de religieuze opvoeding van kinderen betreft? Ouders die hun kinderen grootbrengen met het waanidee dat het Christendom of Islam de enige weg is naar het Nirwana zijn ervan overtuigd dat dat een “ingrijpen” hier van de duivel komt en zullen dat dan ook met hand en tand tegengaan. En inderdaad heeft niemand het recht tussenbeide te komen als hij of zij vindt date en christelijke opvoeding een nadelige uitwerking heeft op kinderen. Ikzelf kom uit een orthodox christelijk gezin met vijf kinderen. Geen van ons is trouw gebleven aan de “kerk.” Hebben mij ouders gefaald in hun opvoeding? Nee, we hebben allen een christelijke school doorlopen en zijn pas op de middelbare school geconfronteerd met de “waarheid,” wat die ooit moge zijn, en drie van ons zijn uiteidelijk atheist geworden, terwijl de twee overgeblevenen de filosofie van Rudolf Steiner zijn gaan aanhangen. Ik geloof dan ook dat we kinderen met rust moeten laten en zelf laten uitvinden wat goed voor hen is. Als ze intelligent genoeg zijn zullen ze zien dat de god van de bijbel niet voldoet aan de eisen van een ware God te zijn, en dat die god door mensen is geschapen.
Niet gemakkelijk…. Ik kan me volledig vinden in jouw redenering.
Ik zou voorstellen om te vertrekken vanuit het wettelijke kader.
De moslim uit het debat, die zijn drie-jarige dochter reeds koran-verzen laat afratelen, had ik graag wat meer vragen gesteld zien krijgen. Zolang men niet buiten de kaders van de wet gaat, is alles toegestaan, ook kinderen op drie-jarige leeftijd verzen laten na-kwaken. Dus tot daar geen probleem. Maar wat als zijn dochter op 16-jarige leeftijd tot de conclusie komt dat ze op meisjes valt? Hoe zal papa-lief reageren? Zal hij zijn dochter die wettelijke vrijheid geven? Of zal hij zijn geloof laten primeren en zijn dochters vrijheid beperken? Als het geloof op dat moment boven de de wet staat, vind ik dat de wethouder mag ingrijpen (papa-lief op de vingers tikken). Het probleem is dan: hoe pas je dat toe in de praktijk? Er zou veel opgetreden mogen worden denk ik. Helaas.
Hij zegt ook om zoveel mogelijk de islam te implementeren in de manier van leven. Het scheiden van mannen en vrouwen (noemde hij ook) kan hier op een bepaalde hoogte ook in vraag gesteld worden. Ook hier mag dat als men binnen de wettelijke kaders blijft. En die wettelijke kaders zijn opgesteld, zodat geen enkel geloof zich boven de algemene wet stelt. Die wetten zijn er om iedereen tot op een bepaalde hoogte zijn/haar eigen vrijheid te geven, ook de andersdenkenden.
Er is bijvoorbeeld een islamitisch gezin in Brussel (“vluchtelingen”), die hun dochters opgesloten houden in hun flat. De zonen volgen de schoolplicht. Mama-lief heeft niet het recht om te spreken (volgens papa-lief). Ze hebben al verschillende gerechtelijke bezoeken gekregen, papa-lief veegt er zijn laars aan. Op dat moment vind ik dat de wethouder mag ingrijpen, want hier staat het geloof boven de wet. Die meisjes hebben ook recht op onderwijs, het is zelfs een plicht in onze landen. Dan zou men bijvoorbeeld papa-lief kunnen aanpakken, men hoeft daarom niet de meisjes weg te halen bij de moeder en broers.
Veel moslims vinden het normaal dat iedereen de islam accepteert, maar zelf weigeren ze vaak andere overtuigingen te aanvaarden. Het is net daarom dat die wetten ooit gemaakt werden. Denk aan de vroegere katholieke tirannie, niemand wil zoiets terug.
Dus, zolang men binnen het wettelijke kader blijft, is er geen probleem. Dat geldt voor elke overtuiging. Gaat men er buiten, dan mag men mijns inziens ingrijpen, maar dan op een gezonde manier waarbij de kinderen niet opnieuw de dupe worden.
Dat is een moeilijke evenwichtsoefening in het al dan niet toelaten van bepaalde zaken. Op dat niveau mag men voor mijn part wat strenger zijn. Ik denk dat iedereen zijn gezonde verstand moet gebruiken, dus is ruimdenkend onderwijs noodzakelijk. Maar dan moet men wel de kinderen toelaten tot dat onderwijs. Het is bijna een vicieuze cirkel. Misschien moet de wethouder de ouders verplichten om buiten hun voorkeursopvoeding (geloof, overtuiging), hun kinderen een ruimer onderwijspakket aan te bieden. Dus naast de keuze van opvoeding en onderwijs, een verplicht leerpakket dat de horizon van de kinderen ruimer maakt.
Vriendelijke groet
Dank je wel voor je uitgebreide zorgvuldige reactie. 🙂
Ik ben het met je eens dat religie nooit boven humaniteit mag gaan staan. Dat de wet boven religie komt. Probleem is dat voor sommige godsdienstige mensen dit niet zo is. Zij leerden dat hun godsdienst boven de wet komt. En dat iedereen die dat tegenspreek een vervloekte afgoderij brengt..
Hoe bereiken we die mensen? Hoe redden we de kinderen die zo leren denken?
Het is een groot probleem en veel omvangrijker dan veel mensen denken.
Jeugdzorg gaat niet werken. Dat is in de voorgaande bijdragen voldoende uitgelegd. Opvoed cursus. Tja, ik denk (weet) dat er heel wat wijkverpleegkundigen en maatschappelijk werkers zijn die een verplichte opvoedcursus van harte zouden toejuichen. Dat zal echter altijd een utopie blijven. Daar waar mensen als ware het vanzelfsprekend met hun jonge hond naar de puppy-cursus gaan is het wat betreft hun eigen kinderen een no-go zone. Opvoedcursussen en trainingen zijn er te kust en te keur, maar op vrijwillige basis en, indien door een commerciële instelling, tegen betaling. Wil je in die bestaande cursussen ook nog het religieverhaal kwijt dan stuit je eerst al op de weerstand van de cursusaanbieder want praten over religie tegen aanstaande ouders door de aanbieders is een utopie, dat gaan ze nooit doen. Daarnaast is het voor (aanstaande) ouders die ontvankelijk voor zo’n verhaal eigenlijk niet meer nodig want die hebben de oogkleppen al open. En voor de streng christelijke ouders, de eigenlijke doelgroep, is het thema onbespreekbaar. Verplichten is zinloos want dat heeft een tegenovergesteld effect, men zet de hakken in het zand en sluit zich nog meer op. Nog los van de praktische kant van een plicht want handhaving is onuitvoerbaar. Zelfs inenten is bij ons vrijwillig en in landen waar men wel een entingsplicht heeft ingevoerd is de dekkingsgraad juist gedaald. Dus: Jeugdzorg en (verplichte) relie-opvoedcursussen kun je gerust uit je hoofd zetten.
Is alles nu verloren? Nee. Waar de overheid wel wat kan doen is het onderwijs. Niet voor niets pleit het Atheïstisch Verbond voor uitsluitend openbaar onderwijs. Religielessen doen de mensen maar thuis, of in zondagsscholen op eigen kosten. Mocht het zover komen dan kun je een religie-breed lespakket samenstellen waar de kinderen een genuanceerd verhaal over religie krijgen: wat is het, waar komt het vandaan, welke zijn er allemaal en wat geloof je zelf? Eigenlijk zou een dergelijk lespakket nu al verplicht moeten zijn, ook op bijzondere scholen. Maar ik besef dat de directeur van de plaatselijk school-met-den-bijbel dit al voldoende vind om mij op de brandstapel te zetten. Een genuanceerd verhaal over religie i.c.m. de opvoeding is voor onze doelgroep, (aanstaande) ouders uit streng christelijke hoek, onbespreekbaar. Dat weten ze zelf immers veel beter als die duivelse andersdenkenden? En dan heb ik het nog maar niet over de joodse en islamitische ouders, voor hen is het sowieso nog wel tien bruggen te ver.
Ja, daar ben ik ook voor, een breed beschouwend en op feiten gebaseerd lespakket over de meest voorkomende vormen van religies die op aarde voorkomen. Zonder te zeggen wat de ware leer is. Of waarom elke andere religie het mis heeft..
Toch is vrijheid van onderwijs tegelijk ook een groot goed. We willen geen staatsscholen. We willen zelf bepalen hoe we onze kinderen opvoeden. Vrije school, Montesorri onderwijs.. het kan allemaal.. net als religieus onderwijs..
En elke gastdocent kan voor aankomst geïntroduceerd worden als ‘van de wereld en dus met een verkeerde boodschap’.
“Jongens, morgenochtend komt meneer de Wolf jullie lesgeven. Meneer de Wolf is geen gelovige man, hij dient God niet, en dat zullen jullie vast wel merken door hoe hij over dingen spreekt. Jullie maken allemaal aantekeningen van wat volgens jullie niet bijbels is en als meneer de Wolf weer weg is, zullen we dit samen bespreken.”
🙁
Mijn ervaring: opgevoed binnen een sekte waar ook ernstig seksueel misbruik, mishandeling en manipulatie plaatsvond en de gemeenschap absoluut van mening was dat je geen psychische hulp zou mogen zoeken. Als kind allerlei lichamelijke klachten, waardoor de huisarts mij uiteindelijk doorstuurde naar een psychiater. Mijn moeder ging mee. Het gesprek werd vooral door mijn moeder geleid. Ik kreeg de kans niet iets te zeggen. Met veel pijn en moeite kreeg de psych mijn moeder zover dat ik een vragenlijst in mocht vullen apart in een kamertje. Er stonden ook vragen over misbruik en suïcide in. Ik antwoordde daar eerlijk op. Ook dat ik stemmen hoorde maar dat de kerk zei dat het demonen waren.
Formulier werd opgehaald door de psych en hij las het vluchtig door. We gingen samen terug naar mijn moeder. De psych zei dat nav het formulier hij het noodzakelijk vond mij in behandeling te nemen. Zonder u, zei hij tegen mijn moeder. ‘ Dat gebeurt niet’ zei mijn moeder. Ze pakte me bij de hand en we vertrokken. Ik keek nog achterom, smeekte de patch met mijn ogen om hulp…
Er gebeurde niks.
Op mijn 18e toen ik gevlucht was van huis en in een nog veel grotere hel belandde binnen dezelfde sekte, werd ik na een suïcidepoging gedwongen opgenomen.
Al met al ben ik 15 jaar opgenomen geweest.
Ik heb het die psych altijd kwalijk genomen dat hij niet ingreep…ik had ook nog 2 zusjes thuis van toen 5 en 9. Ik was 15.
Ik zeg niet dat het altijd goed zal zijn jeugdzorg er bij te halen. Ik ken meer negatieve verhaken er o er dan positieve. Veel gezinnen zullen er juist nog meer ontwricht door worden. Maar ik vind het nog steeds kwalijk dat niemand ingreep bij mij terwijl de noodzaak duidelijk was, de psych dat ook vond, maar me gewoon liet gaan en er verder ook geen werk van maakte. Er had zoveel leed voorkomen kunnen worden…
https://polldaddy.com/js/rating/rating.js
Na mijn oorsponkelijke reactie sta ik paf bij dit laatste bericht, dat onder kindermishandeling valt. In dit geval zou ingrijpen door de ovetheid zker gepast zijn en de ouders dienen een gerechterlijk onderzoek te laten plaatsvinden zo nodig tegen hun wil. Dit schandelijk, misdadig gedrag kan in de eenentwintigste eeuw niet worden getolereerd.
Niet alle mense binnen die geloofsgemeenschap zijn slecht. Hun regeltjes en wetten zijn alleen op veel vlakken onmenselijk, zoals die aangaande seksueel misbruik.
Door de manipulatie wordt dit alleen maar versterkt. Ik vind niet dat dit geloof verboden moet worden, ook vind ik niet dat je meteen jeugdzorg naar elk gezin daar moet sturen. Het zal in veel gevallen ook schade aanrichten. Maar erkenning en er zijn voor het kind als juf, meester, buurman, buurvrouw, enz zou al een hele stap vooruit zijn. De indoctrinatie is groot binnen die sekte en er komt veel misbruik voor. In mijn geval had ik, achteraf, graag hulp gehad vroeger van hulpverlening. De signalen werden echter genegeerd. Die psych had wat moeten doen, desnoods melding maken. Maar er gebeurde niks. Dat vind ik triest. Maar ik weet ook van kinderen, die ook misbruikt worden binnen die sekte, dat jeugdzorg alleen de situatie maar zou verergeren. Juist door hun mindcontrol en indoctrinatie. Herken dus signalen en wees er voor het kind. Direct jeugdzorg sturen kan juist ook vreselijk averechts werken. Want wat als ze mij bij mijn ouders weggehaald hadden, maar mijn zusjes daar gelaten? Ik had niks meer voor ze kunnen doen en had me eeuwig schuldig gevoeld dan. Maar hulp en herkenning en erkenning van die psych zou destijds wel op zijn plaats geweest zijn toen ik eenmaal bij hem was.
https://polldaddy.com/js/rating/rating.js
Lieve Astrid, dank je wel voor je dappere, diep aangrijpende verhaal.. Ik krijg het er koud van..
Wat ben jij ongezien, eenzaam, miskend en onbeschermd geweest… :'(
Mijn hart huilt om jou. Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat je in je tegenwoordige leven meer ruimte hebt voor wie jij echt bent en voor jouw behoeften. Dat er zachtheid en steun voor jou is en dat je er niet meer alleen voor staat, nu je dit voor altijd met je mee moet dragen.. :'(
Heel, heel veel sterkte.
Als je hem wilt, en alleen dan, een dikke knuffel voor jou <3
Ik denk niet dat Jeugdzorg moet ingrijpen als het gaat om religieuze opvoeding.
Jeugdzorg grijpt in als het om kindermishandeling gaat. Hierbij is altijd kwade opzet in het spel. Of onvermogen van (een van de) ouders, verstandelijk of mentaal. Of er zijn psychische of drugsproblemen.
Gelovige ouders zijn meestal –net als niet gelovige– liefhebbende, goedwillende mensen die het beste met hun kinderen voor hebben.
Maar zij falen.
Het kind zou naar buiten moeten. Op de schouders van vader, zodat het ver kan zien. Kennis maken met de wereld. De prachtige, complexe, flexibele maar kwetsbare balans van de levende natuur waarin elk organisme van de nietige eencellige tot en met de mens, optimaal functioneert in zijn eigen kleine niche en zo meehelpt het natuurlijk evenwicht in stand te houden.
Laat het kind kennis maken met de denkwerelden van de mens in al hun verscheidenheid. Leren onbevangen en onbevooroordeeld te blijven kijken (Kinderen staan van nature onbevangen open voor alles. Vooroordeel leren ze van hun opvoeders)
Laat het zijn plaats vinden als mens tussen zijn medemensen. Zijn eigen zelfstandige denkwereld, betrokkenheid, empathie ontwikkelen. Leren verantwoordelijkheid te dragen. Bij morele kwesties wordt zijn eerste vraag: “Wat betekent mijn houding/mening/gedrag voor mijn medemensen, de samenleving, de wereld in het algemeen? Kan ik het tegenover hen verantwoorden?” Kortom hij ontwikkelt zijn eigen innerlijke autoriteit, het autonome geweten.
Inplaats daarvan blijft de gelovige ouder met het kind in een besloten kamertje dat door een klein raam uitziet op een smalle straat. Links en rechts hoge donkere huizenblokken en zijstraten waarvan sommige breed en licht zijn, andere duisterder.
En de gelovige leert zijn kind al zijn aandacht te richten op het einde van de straat, want daar is het licht. Daar is de Waarheid.
In de huizen links en rechts heerst de duisternis van het valse geloof. De brede zijstraten leiden onherroepelijk naar de eeuwige verdoemenis. Daar waart de duivel rond.
De gelovige prent zijn kind in: “Blijf op het rechte pad dat ik je wijs. Daar, aan het einde wacht jou de eeuwige gelukzaligheid”
Het kind van de gelovige leert gehoorzaamheid, gemotiveerd door angst en hoop. Eeuwige verdoemenis of eeuwige gelukzaligeheid.
In morele kwesties vraagt het zich af: “Loop ik zo nog wel op het rechte pad? Handel ik zo naar de wil van mijn god?”.
Je kunt het deze ouders niet kwalijk nemen.
Zij zitten zelf opgesloten in dat kleine benauwde kamertje. En hun ouders ook. Vaak al vele generaties lang. Zij weten niet beter. Hun wereld is niet groter. De vooroordelen, de angsten, de (valse) zekerheden, ze zitten onuitwisbaar diep ingeprent in hun breinen. Het is het onwrikbare fundament van hun denkwerelden.
Maar natuurlijk moet er iets gebeuren. Religie veroorzaakt onnoemelijk veel leed. onder de gelovigen zelf en onder andersdenkenden.
Mensen verbieden hun kinderen naar eigen inzicht op te voeden druist echter in tegen alle rechten en vrijheden van de mens. Dat is dus geen optie.
Maar we zouden kunnen beginnen met religie-geïnspireerd onderwijs te ontmoedigen. Dat kan gemakkelijk. Onderwijs moet gebaseerd zijn op pedagogisch-didactische principes. Traditioneel klassikaal, gedifferentieerd, Dalton, Jenaplan, Montessori en wat onderwijskundigen verder weten te bedenken.
Religie is geen pedagogisch-didactisch uitgangspunt, valt als zodanig dus buiten de kaders van de onderwijswetgeving en hoeft dus niet van staatswege gesubsidieerd te worden. Zo wordt het onderwijs, ook het ‘bijzonder’ onderwijs, echt seculier.
Hetzelfde geldt voor de politiek. Politiek gaat over de organisatie van de samenleving. Het publieke domein.
Religie is een persoonlijke levensbeschouwing. Het privédomein. Op basis van deze gedachte kunnen confessionele partijen afgeschaft worden, zodat ook de politiek echt seculier kan worden.
Daarnaast zou het ook heel nuttig zijn alle religieuze invloeden uit onze wetgeving en rechtspraak te verwijderen.
Wat Astrid Kesteloo in haar sekte is aangedaan had natuurlijk zwaar bestraft moeten worden. Het kind had direct uit de klauwen van deze misdadigers gered moeten worden.
Misbruik heeft niets mer religieuze opvoeding te maken. Dat is pure kindermishandeling en machtsmisbruik. Het geloof was, zoals dat zo vaak en in alle mogelijke situaties en voor alle mogelijke doeleinden gebeurt, niet meer dan een gemakkelijk excuus om deze misdaden te ‘rechtvaardigen’.
De menselijke geschiedenis is bloedrood gekleurd door de voorbeelden van dit valse excuus.