Ik zocht God. Ik zocht Hem voortdurend. Ik zocht niet zozeer naar bewijzen voor Zijn bestaan, want daar twijfelde ik nog niet aan, maar ik zocht Zijn gezicht, Zijn wezen, Zijn aard. Het was alsof mijn ziel zich vol verlangen uitstrekte naar de Geliefde. Hunkerend om Hem te leren kennen zoals Hij echt is. En keer op keer meende ik Hem dichter te naderen. Dan leek het net of ik een glimp opving van Zijn gezicht. Ik kwam steeds dichterbij. Het overweldigde me en gaf me intense vreugde. Ik voelde me gedragen en gekoesterd door God, Die ik steeds groter zag worden, tot Hij uiteindelijk zó groot was…
…dat Hij uit het zicht verdween.
Lucht
Alsof ik een ballon had opgeblazen. Gevuld met steeds weer nieuwe illusies en godsbeelden, allemaal lucht, steeds meer lucht…. totdat… BANG!!
WEG!
En hoewel er een gedeelte in mij was dat door de klap schreeuwend van pijn ineen kromp, als was zij een weduwe die haar geliefde zojuist had verloren, en een immense triestheid mij overviel – als de bron van het leven was verdwenen, kon het leven geen zin meer hebben – , was er ook een gedeelte dat daar gewoon stond. Stil. Met lege handen. Ademloos… Als was de ballon enkel zachtjes weggedreven op de wind… hoger en hoger… tot hij uit het zicht verdween…
Het was alsof ik de onvermijdelijkheid van deze leegte altijd al had aangevoeld.
Ik bevond mij op een grens tussen twee werelden die ik beide even duidelijk zag liggen. Dit was ‘niemandsland’ en ik moest kiezen welke kant ik zou opgaan.
Keuze
De keuze die ik voelde, draaide om hoe ik het klappen van de ballon zou interpreteren.
Was God alleen maar ‘lucht’ geweest? Was Hij niet méér dan een aangeleerde illusie? Een luchtspiegeling?
Stond ik daar echt met lege handen? Als ik focuste op deze optie, werd ik overmand door een desolaat gevoel van triestheid en ontgoocheling. Ik voelde een schurend verdriet en het besef dat dit nog maar het begin zou zijn van een hevig rouwproces.
Of…
Was mijn Geliefde niet verdwenen? Was Hij nu misschien overal? Was alleen het ‘omhulsel’ weg? Ademde ik Hem nu in en uit… Is alles, alles deel van hetzelfde en is dat dan ‘God’? Kan Hij helemaal niet verdwijnen? Was de ballon de illusie? Is God de Lucht, de Adem, de Levensbron?
Deze optie overspoelde me met gevoelens van vreugde, warmte en verbondenheid. Een intens gelukkig gevoel, alsof ik eindelijk de Schat gevonden had, waar ik mijn hele leven naar gezocht had. Ik had er geen woorden voor, geen beelden, geen gedachten, alleen maar een instinctief ‘weten’ en een alles overweldigend gevoel van Liefde. DIT was het… DIT!
Illusie
Of… was dit mijn volgende illusie? Mijn escape, mijn weigering om te rouwen en onder ogen te komen hoe ‘leegte’ voelt?
Maar waarom zat ik er dan zo ‘vol’ mee? Waarom voelde dit zo goed en zo vertrouwd? Was dit misschien God? Zag ik een glimp van Zijn gezicht? Of was het dat vertrouwde, warme bad van mijn illusies en werkte mijn vermogen om mezelf voor de gek te houden nu op volle toeren?
Rouw
Ik kon en wilde geen antwoord kiezen. Ik miste de in mijn beleving noodzakelijke zekerheid en hield daarom alle opties open.
Omdat ik wist dat ik mezelf in het verleden met illusies en afleiding voor de gek heb gehouden, om maar niet te hoeven voelen, dwong ik mezelf nu om te kijken en te voelen.
“Probeer goed te voelen in plaats van je goed te voelen.”
Rob Brandsma
Ik las boeken van bekende atheïsten, waarin ik veel herkende. Zij beschreven de wereld, die ik ook zag, waarin God slechts een illusie was.
De rouw was hevig. Gevoelens van intens verdriet wisselden af met boosheid, twijfel en angst. Ik kwam in een soort existentiële- en identiteitscrisis terecht. Wie was ik zelf nog wanneer de pijlers onder mijn bestaan waren verdwenen?
Uiteindelijk vond ik nieuwe antwoorden op oude vragen. En oude antwoorden werden vervangen door nieuwe vragen. Misschien was alles wel hetzelfde gebleven, maar ik ervoer zowel mezelf als de wereld om mij heen als anders. Niet minder mooi of minder betekenisvol, maar anders mooi en op andere manieren betekenisvol.
Naïef?
De atheïstische boeken deden een groot beroep op mijn verstandelijke vermogens en ik realiseerde mij dat ik die de afgelopen jaren niet gebruikt had op de manier zoals ik dat nu begon te doen. Langzaam maar zeker drong de boodschap uit deze boeken tot mij door: wanneer ik nu nog zou geloven dat er zoiets als een ‘God’ zou bestaan, was ik ongelooflijk naïef en hield ik mijzelf voor de gek.
Ik wilde natuurlijk niet naïef zijn. Maar het voelde ook ontzettend naïef wanneer ik wéér anderen zou laten bepalen hoe ‘het’ zat. Waar haalden zij hun stelligheid vandaan om te weten dat wat je niet kunt waarnemen er dus ook niet is? Dat leek mij toch net zo goed een aanname en veroorzaakte bij mij de allergische reactie die ik nou eenmaal krijg wanneer aannames gebracht worden als feiten. In dit rijk van zekerheid stuitte ik op zoveel onverdraagzaamheid en stelligheid, dat ik huiverde. Liever bleef ik op de drempel staan, dan deze wereld binnen te gaan.
Slapend?
Maar toen ik een andere wereld ging verkennen, gebeurde daar hetzelfde. Holisten en spirituele goeroes wezen mij de weg naar ‘verlichting’ en drongen erop aan om ‘wakker’ te worden. Het deed me denken aan het ‘streven naar beter’, volgens een extern gezag, wat ik maar al te goed kende van ‘vroeger’. Hoe konden zij zo zeker weten dat ik zou slapen? Waarom zou ik alleen maar ‘wakker’ kunnen zijn, wanneer ik mezelf en de wereld waarnam op hun manier?
Atheïsten zeggen dat mijn weigeren om God volledig af te schrijven een ‘restverschijnsel’ is van mijn religieuze opvoeding. Zij menen dat het slechts een kwestie is van tijd.
Holisten zeggen dat ik mij, vanwege mijn Religieus Trauma Syndroom, nu nog teveel afzijdig houd van het spirituele. Maar dat het vanzelf wel zal komen.
Vanuit beide werelden wordt tegen mij gezegd:
“Het geeft niet, je bent gewoon nog niet zo ver, maar je bent op de goede weg.”
Op de goede weg om net zo te denken als zij. Alsof zij weten waar ik vandaan kom en waar ik naar onderweg ben. Ik weet het zelf niet eens!
Interpretaties
Het enige dat ik weet, is dat IK BEN.
Ik kan mijn eigen interpretaties kiezen, mijn eigen aannames doen en ik kan zelfs vergeten dat het slechts om aannames gaat. Maar wat ik ook kies, het zal mijn beleving kleuren. Mijn interpretaties bepalen mijn gedachten en mijn gedachten bepalen wat ik voel.
De werelden zien er van de buitenkant totaal verschillend uit, maar in essentie ervaar ik hen als gelijk. Ze geven mij dezelfde boodschap, verpakt in andere woorden.
Ik heb op verschillende plekken gestaan en sprak de bijbehorende ’talen’ en voelde mij verbonden met de mensen die deze ’taal’ ook spraken. De eerste keer dat ik van plekje veranderde, was dat een heel pijnlijk proces, gekoppeld aan diepe angst. Toen die angst (om het fout te doen/verloren te gaan) verdwenen was en ik nog diverse malen van plekje en inzichten veranderde, begon ik mij langzaam maar zeker te voelen als iemand die helemaal geen plekje meer heeft. Geen plekje meer hoeft ook.
Identiteit
Ik voel mij meer verbonden met ‘alles’ wanneer ik mij bevind in het ‘niets’.
En tegelijk ervaar ik dit ‘niets’ als ‘alles’. Het is als het staan op de drempel, en tegelijk de dimensies daarachter zijn binnengegaan.
Ik ben een christen en een atheïst, een moslim en een boeddhist, een hetero en een homo, een man en een vrouw. Zij bestaan allemaal in mij en ik besta in hen. Nee, ik heb geen meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Ik heb wel degelijk keuzes gemaakt en vertoon aan de buitenkant meer overeenkomsten met bepaalde groepen dan ik dat met andere groepen doe, maar wanneer ik dieper kijk en voel, vallen uiterlijkheden weg en ervaar ik alles als één; als vele uitingsvormen van hetzelfde.
Is dat een illusie? Of is dat misschien een vleugje God?
Ik weet het niet.
Ik kan niet meer terug naar mijn zekerheid. Ik kan alleen maar vooruit. Ik weet niet waar ik naar onderweg ben, maar ik volg mijn hart, ik volg het licht.
Of de illusie daarvan.
Ik weet alleen dat IK BEN. En dat ik hoop op God.
En dat ik in mijn dromen met Haar dans.
(En degenen die men zag dansen, werden voor gek verklaard door degenen die de muziek niet konden horen.)
Ik denk dat iedereen deze worsteling moet door-spartelen.
In rubriek ‘identiteit’ spreek je wijze taal. Dat is geen illusie, de meeste zijn er echter bang van. Reeds vele jaren dans ik alleen. Misschien word jij een danspartner ! 🙂
Welkom in de club der “gekken”. 😉 Laten we samen walsen op de muziek die anderen niet horen.
Vriendelijke groet
Ik wil wel met mee walsen ik spartel ook😞
Lieve Inge,
Je kunt God niet vinden of beschrijven omdat je het (of hem of haar) niet kunt begrenzen. Een vleugje God? Iedere definitie, iedere omlijsting is een begrenzing.
God is. Dat is het enige wat ervan gezegd kan worden. Iedere definitie gaat mank omdat het altijd een begrenzing is. Wij denken altijd in grenzen omdat we alleen in lijsten, kaders, vormen enz. kunnen functioneren. We schrijven boeken, symphonieen. We bouwen kathedralen en lijsten God in. En ga niet buiten die lijst want dan sta je er buiten. Binnen die kaders is God niet te vinden. Evenmin is het te koop bij Blokker. En zeker niet per pond of vleugje.
God is. Almachtig en alomtegenwoordig. Je hoeft niet meer te zoeken. Je bent al gevonden voor je vermist werd. En het is met geen geld te betalen, want het kost niks.
Liefs. Kees
Beste Kees,
Je hebt Inge’s hartekreet niet begrijpend gelezen omdat je jezelf een begrensd denkraam hebt opgelegd. Of je durft het niet te begrijpen, bang als je bent voor de eeuwige verdoemenis die onverantwoordelijke lieden je hebben ingeprent. Ik leef met je mee omdat je nog nooit hebt durven nadenken, zoals Inge wel deed en die moeilijke weg zo schitterend weergeeft.
Blijf dit log volgen, niet vanuit een vooringenomen standpunt dat je (nog) niet durft verlaten, maar om te trachten hier iets van te leren.
Sterkte!
Peter
Beste kees,
Denk even na over de eigenschap almachtig. god kan alles doen wat hij wil. Dus hij kan ook een steen maken die hij niet op kan tillen. als hij dat doet is hij niet meer almachtig omdat hij de steen niet kan optillen. Ik wil illustreren dat deze eigenschap in conflict is met zichzelf en dus een leeg begrip is.
Btw zoals je god beschrijft als een grenzeloos begrip zorg je ervoor dat je een vaag concept krijgt. Daar kun je weinig mee en bij elk ander onderwerp vergeten mensen vage definities, bij dit onderwerp vreemd genoeg moet het vaag blijven.
En hoe weet je dat hij grenzeloos is? Of wat hij überhaupt is, het was toch niet mogelijk te begrenzen?
Dit is wel zo ongeveer het oerconflict tussen de katholieke Kerk en de Islam, maar, in ieder geval oorspronkelijk, ook met het Protestantisme. De katholieke Kerk meent dat het begrip ‘almacht’ logische grenzen heeft. En daarmee wordt het geloof zichtbaar, concreet en afrekenbaar. En die afrekening zal dikwijls negatief uitvallen, dat zij dan zo, maar ik heb persoonlijk toch liever dat dan de tegenovergestelde positie.
Lieve Kees,
Dank je wel voor het delen van je inspirerende godsbeeld. De woorden ‘Ik BEN’ zijn wat mij betreft, er vanuit gaande dat God IS, de meest treffende woorden die over God gezegd kunnen worden.
Lieve lieve Inge, wat zit je toch te wroeten, je kunt nog zo veel boeken lezen van schrijvers over Atheisme, Humanisme het Jodendom Christendom en nog zoveel andere religies, we zullen het nooit weten. Liefde voor elkaar, kunnen vergeven en vertrouwen zijn voor mij een leerproces, Jezus zie ik als een inspiratiebron.Ik ben 76 jaar en erg ziek geweest van tumor in mijn hoofd. Dan moet je veel loslatenvan dingen die niet meer gaan, ik merk hoe meer je kan loslaten, des te beter voel je je.Dat is ook met Godsdienst, het loslaten van alles wat niet belangrijk is, en het Goede bewaren. Nieuwsgierig ben ik wel naar de Bron, zo noem ik het begin van mijn leven. Ik wens jou heel veel rust met al je denken, je ziet het goed. Liefs Lucie
Lieve Lucie,
Dank je wel voor je reactie! Ja, het is nogal een filosofisch blog. Ik vind filosoferen betekenisvol. Het is voor mij hetzelfde als relativeren. En relativeren geeft ruimte, zowel aan mezelf als aan anderen.
Dank je wel ook voor de kostbare en doorleefde tip: loslaten!
Ik vind het verdrietig voor je, dat je hier zo toe gedwongen werd door je ziek zijn. Respect en bewondering voor hoe je het Goede weet te bewaren. Het ga je Goed!
Lieve Inge,
“Is god een illusie?” vraag je jezelf en ons.
Voor mij is het een illusie, daar vertel ik je niets nieuws mee, weet ik.
Je hoeft voor mij echt geen volkomen atheïst te worden, je bent wie je bent en je bent op weg van wie je (gemaakt) was naar wie je door je eigen toedoen worden zal.
Ikzelf was reeds op zeer lage leeftijd los van godsgeloof en mis (gelukkig) de drang om op welke manier dan ook iets te benoemen tot god.
Al eerder voegde ik eens een refrein van Ani Difranco toe aan een reactie, misschien was dat te veel tekst. Ik herhaal nog maar even de kernregel :
“What if god is just an idea someone put in your head”…..
Dat is wat er in mijn beleving aan de hand is. Voor de meeste mensen is door de indoctrinatie in de kindertijd god een vaststaand, onmisbaar begrip geworden, erg jammer vind ik dat, al dat zoeken naar een invulling van een onnodig begrip.
Ik ben en dat is genoeg…..
Liefs, liefde, leefse en een mooie, leerzame levensweg gewenst,
Jos.
Lieve Jos,
Dank je wel voor het delen van je inzichten en het gunnen van ruimte. IK BEN een andere JIJ. 🙂
Je kwetsbare zoektocht raakt. Mocht er toch een God zijn, dan vind hij jou vast een erg leuk gelukt schepsel.
Als kind zag ik God als een grote kop met grijs haar, baard en snor. Zijn oren waren twee witte vleugels. Een lichaam had hij niet. Hij strafte en dreigde. Wij werden heel bang gemaakt van God, vooral door de nonnen op school. Dat ik verdoemd was tot de hel, zoveel was duidelijk… en dat voor een beetje normale kinderlijke ondeugendheid. Als het dan onweerde en ik was bang dan zei men ‘zie je wel, God straft je…’Het was verdorie mentale kindermishandeling. Blij dat ik met het krijgen van een volwassen verstand besefte dat het een illusie is en dat ik niet bang meer hoef te zijn. God – godsdienst wordt gebruikt om mensen te onderdrukken.
Wat erg voor je, dat je als kind zo bang gemaakt werd. Misschien waren de nonnen ook bang?
Gelukkig kon je later onder dit juk van angst vandaan kruipen. Dat is vast niet gemakkelijk geweest… (Voel je welkom om hier meer over te vertellen. En voel je vrij om het hierbij te laten. Je MAG.)
Zo is het, de nonnen waren zelf heel bang van God.
Ik zit er al lang niet meer mee. Het is lang geleden en het drukt niet meer op mij; ik ben er los van.
Typisch toch, hoe mensen het lastig vinden een verhaal te laten staan zoals het er staat, zonder drang de verteller toe te spreken vanuit een eigen boodschap van welke (a)religieuze snit dan ook. “Jammer Inge, dat je zo worstelt, jammer Inge, dat je nog zo zoekt, jammer Inge, dat je God nog zo nodig hebt.” Of: “Goed Inge dat je zo wijs beschrijft, goed van je Inge, dat je op weg bent.” En dan zijn er uiteraard weer mensen die de boodschap van collega-boodschappers beboodschappen. Er wordt wat af beboodschapt. Zoals ik nu ook weer doe, bedenk ik me al typende. Waarvoor excuses. Ik kan de voorgaand getypte tekst ook gewoon deleten. Ik kies ervoor het te laten staan. Als boodschap (grinnnnn).
Nietzsche boodschapte dat al het menselijk kennen binnen de natuur “beklagenswaardig, schimmig en vluchtig, doelloos en willekeurig” aandoet. “Er zijn eeuwigheden geweest dat het er niet was en als het er weer mee gedaan is, zal er niets gebeurd zijn”, schrijft hij.
Mijn vader boodschapte in mijn kinderjaren tegen mij dat al wat er te weten valt te vinden is in de Heilige Schrift.
Ik (nu 54) lees recentelijk Spinoza. Spinoza spreekt over God. En over liefde tot God. Bibliotheken zijn er vol geschreven over hoe Spinoza’s ‘God’ moet worden begrepen. Veelvuldig is hij uitgemaakt voor atheïst. En voor pantheïst. En voor panentheïst. En voor wat niet al. Het maakt me blij. Een mens kan zich met God bezighouden en beboodschapt worden door klanten uit alle kampen.
Dogmatisten en atheïsten en drogisten en blablaïsten hebben me door de jaren heen van God afgedreven. Ik geloof helemaal niet in God. Toch ben ik sinds kort bij God terug. Ik wandel weer met Hem. Ik heb Hem lief. Ondertussen ben ik blij dat het menselijk kennen binnen de natuur is als “de leliën des velds”, of dat nou kennen is door geloof of door openbaring of door wetenschap of door intuïtie of door voorstellingsvermogen of door betweterigheid. Kennen: de waan dat ik iets weet (sprak ik verwaten). Tegelijk ben ik blij dat ik door toedoen van mijn vader de Heilige Schrift heb leren kennen. Spreken over God in een doof, stom, blind, ongevoelig, smakenplat en geurenbleek heelal. I love it! Ik had er niets mee gehad als ik als kind niet met wijd open ogen had leren opzien naar God en Hem vragen had leren stellen, mijn vuisten tegen Hem had leren ballen, Hem had leren verwensen. Of als ik onder de dagelijkse regendouche van woorden uit Zijn Woord niet had leren ontdekken dat Hij mij – los van mij – vervult met aardse ruimte. Dat Hij voeten zo licht maakt dat lammen lopen kunnen. Of dansen. Dat mijn eigen persoonlijke zielenheil er geen reet toe doet in een zinloos – in talloze sterrenstelsels fonkelend uitgegoten (Nietzsche) – heelal. Dat ik desalniettemin me bezig kan houden met een kennen ‘onder het gezichtspunt van de eeuwigheid’. Man, daar kan geen enkele andere roes tegenop. In elk geval niet voor zover ik in geilheid bevredigd, dronken of stoned ben geweest. Eenieder mag wat mij betreft boodschappen wat men wil. Ik zeg maar zo: ik ben gestopt met roken, maar van deze verslaving wil ik niet afkicken. Niet nog een keer.
Dank je wel Jan, voor je relativerende en inspirerende woorden! Prachtig verwoordt en erg herkenbaar…!
Volgens mij, Inge, is god tegenwoordig een leugen. Een fata morgane, een dwaallicht en een valse vluchtweg.
In den beginne, bij de dageraad van de mensheid, toen de wereld nog vreemd en onbegrijpelijk was, was god –waren de goden, moet ik zeggen– een geruststelling. Een zekerheid. Een antwoord op de vele beangstigende raadsels waarvoor de wereld de mens stelde.
Wie schiep de aarde? De mens? Waar komen donder en bliksem vandaan? de wind? de liefde?… Oneindig veel vragen, oneindig veel antwoorden en ieder volk, iedere cultuur had zijn eigen pantheon.
Er waren priesters die konden bemiddelen tussen de mens en zijn goden. Men kon offers brengen of andere magische handelingen volvoeren om de goden gunstig te stemmen. Zo vond de mens zekerheid en veiligheid.
Maar de mens is een nieuwsgierig wezen. Men deed ontdekkingen. Men vond andere antwoorden. Voor vele raadsel was er geen god meer nodig om ze te begrijpen. Goden verloren relevantie.
Maar intussen hadden priesters ontdekt dat hun bemiddelaarsrol hen een machtspositie verschafte die ze niet kwijt wilden. Om die te handhaven vonden ze DE god uit, De ene, de almachtige, de alwetende die de wereld bestierde en het doen en laten van de mens nauwlettend in de gaten hield. Een liefhebbende god. Een strenge god. Een rechtvaardige god. Een god der wrake. Een god die hen die hem liefhadden en volgden, getrouw naar zijn geboden en verboden leefden, beloonde met eeuwige gelukzaligheid en hen die dat niet deden, die ‘zondigden’ of hem verwierpen, strafte met eeuwige verdoemenis.
Zo ontaardde het geruststellende, veiligheid schenkende antwoord op alle beangstigende vragen langzaam tot een bron van angst en het ordinaire machtsmiddel dat het nu is.
Een valse vluchtweg voor aangeleerde angst. Een weerspiegeling van de zekerheid en veiligheid, maar in de verkeerde richting, een fata morgana. Een uitnodigend brandend lichtje in de duisternis: “Kom deze kant op. Hier ben je veilig” Maar dat brandt boven de diepste plekken van het moeras.
In een god geloven zou geen probleem hoeven zijn. Het kan zijn nut hebben.
Ieder mens heeft wel eens steun nodig van een sterker iemand dan hijzelf is. Een sterke schouder om op uit te huilen. De zekerheid van een geruststellend antwoord. Een vader die zegr “Kom op. Je kunt het wel” en “Zie je wel, het is je gelukt. Ik wist wel dat je het kon”. Een moeder die een kusje geeft als je je knie bezeerd hebt en je troost als je verdriet hebt. Maar ook een knuffel die bij je is als je in je bed ligt en de slaap niet kan vatten. Of een imaginair vriendje waarmee je plezier maakt als je eenzaam bent.
Het wordt gevaarlijk als je de priesters, die bemiddelaars tussen jou en je god onvoorwaardelijk gelooft. Hen je leven, je hele denken en doen, laat bepalen. Je openstelt voor alles wat ze verkondigen, ook als dat leugens of valse beloften of boosaardige oproepen tot geweld.
Er is zo de hele geschiedenis door veel leed aangericht en veel bloed vergoten.
Ja, wanneer anderen bepalen wat jij moet geloven, hebben zij de regie. Zij bepalen hoe je aankijkt tegen jezelf en de wereld om je heen. Ik ben het met je eens dat dit gevaarlijk kan zijn en dat machtsmisbruik op de loer ligt. Uiteindelijk zou elk mens zelf moeten kiezen hoe hij de dingen waar wil nemen en of God daar nog een rol in speelt.
Oh inge, ik herken me weer erg in wat je schrijft.
Het kan mogelijk eenzaam voelen, maar je bent niet de enige. Dank voor het delen van jouw verhaal weer. Klinkt ergens misschien gek, maar ik vind het mooi. Ik wens je toe dat je opgaat in de dans en de twijfel kunt omarmen als een vriend zonder hem een nieuwe ‘meester’ te maken.
All the best
Dank je wel voor je fijne reactie, DD! 🙂
Ik zie mijn twijfel als een vriend. Geen meester. Ik HOEF niet te twijfelen. Ik mag kiezen wat ik als uitgangspunt neem. Ik mag ook twijfelen. Zolang dat voor mij het meest uitdrukt wie ik ben en wat voor mij als ‘eerlijk’ voelt, twijfel ik er lustig op los. 😉 Voor jou ook all the best!
Prachtig!! En heel herkenbaar. Ook ik heb in mijn “gebeden” toen ik die nog opschreef vaak gezegd: “Ik wil gewoon zijn.” En met het loslaten van de zekerheden en dogma’s en het omarmen van de “twijfels en vragen” ben ik steeds meer aan het leren te “zijn” en ik vind het heerlijk. Ook ik voel me steeds meer verbonden met alles en iedereen om me heen. Ik dans deze weg graag me je mee.
liefs Elzesje
Wat mooi om te lezen en wat fijn dat je dit laat weten! Zo verbindend! Dank je wel voor je reactie! 🙂
Mooi stukje proza weer Inge hoor. Ga je jouw belevingen ook nog in boekvorm uitbrengen?
Is God een illusie? Niet als je er in gelooft. Immers, dan is Jezus de weg de waarheid en het leven. Maar als je twijfelt, dan wordt alles minder vanzelfsprekend. Dan kom je al snel bij de filosofie terecht. Waar twijfel tot kunst is verheven om met hulp van de rede (logica) de waarheid zijn geheimen te ontfutselen. Maar misschien is er geen waarheid en is alles een illusie. En misschien moet ik zelfs twijfelen aan mijn twijfel. Maar ik kan niet twijfelen aan mezelf, want ik besta. René Descartes, zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Cogito_ergo_sum
Groet, Hans.
Ook daar hebben de postmodernen wat op gevonden. 😛 Maar goed, het zou me een lief ding waard zijn als filosofie een verplicht schoolvak werd, bijvoorbeeld in de plaats van zo’n onding als maatschappijleer. Mijn God, wat zou dat een ellende schelen. Of dat ze toch op z’n minst een alleraardigst inleindinkje als ‘De wereld van Sophie’ van Jostein Gaarder verplicht op de leeslijst kregen en er dan een toetsje over moesten maken om te zien of ze het ook echt meegekregen hebben.
100% mee eens, Anthony! Filosofie zou een zeer belangrijk vak moeten zijn. En het zou m.i. ook fijn zijn als onderwijs zou bijdragen aan meer begrip voor verschillende culturen, tradities, opvattingen… en bv ook het verschil tussen man en vrouw, uitdrukkingsvaardigheden, zelfreflectie, universele behoeften van de mens, empathie, psychologie, relaties, seksualiteit, gewoon… de dingen waar je later WEL wat aan hebt. 😉
Een reactie op de tweede zin over onderwijs:
Dat is een reden om zo spoedig mogelijk te stoppen met onderwijs op christelijke grondslag, scholen voor moslims etc etc. Op een school hoort het vak levensbeschouwing thuis. Waar kinderen van alles te horen/zien krijgen over allerlei “geestelijke” stromingen, het humanisme en wat je verder nog zou kunnen bedenken voor een stukje geestelijke vormen. Kinderen worden dan op school niet op voorhand in een bepaalde hoek gedrukt, maar kunnen als het mee zit, uiteindelijk zelf hun keuze maken. De ouders kunnen thuis en/of in kerk/moskee/synagoge etc etc hun kind verder wel opvoeden (of op dit gebied verpesten). Ik ben dan ook een groot voorstander van neutraal onderwijs.
Dan raad ik je aan om lekker MWD te gaan studeren. 🙂
Mooie Hans, heel herkenbaar, je redenaties en filosofieën! Dank je wel voor het delen! 🙂
Ja, ik werk aan een boek. Nog een laaaange weg te gaan…
Jouw blog lokt heel veel reacties uit in zeer korte tijd, een kleurig pallet aan meningen en gedachten. Nonnen en priesters die angst aanjagen en daarbij godsnaam gebruiken. Te triest voor woorden. Maar het zit in de mens om naar andere mensen te luisteren en hen te geloven, al was het Nietze. Jammer als je al geschaad uit je kindertijd ontwaakt, de weg naar volwasenheid blijkt dan vaak een grillige weg te zijn. Al zijn mijn haren verminderd en grijs geworden, voor mijn gevoel zit ik bijna nog dagelijks op schoot van mijn Hemelse Vader. Zonder gezicht, zonder lichaam, dus die schoot moet je niet letterlijk nemen. Het was zonder inmenging van mensen, dat ik Hem heb leren kennen. Nu na 44 jaar ken ik Hem nog steeds niet helemaal, maar wat ik weet is dat de positieve energie, het mooie, het lieflijke, troostende, intense gelukzaligheid gevoel aan Hem toegeschreven kan worden. Ik heb de leeftijd om leraar te kunnen zijn, maar schaam mij niet om nog bij de grote Onderwijzer op schoot te zitten. Voor die gene die willen spotten, dit heeft niets met sex te maken. Geen mens is het zelfde, een ieder zal dan ook persoonlijke een heel eigen relatie kunnen hebben met de Vader. Maar angst voor Hem is is totaal overbodig, want Hij houd van een ieder. Voor de rest moeten wij nog een hele hoop leren over ons leven in dit inmense Universum.
Ik herken de ‘schootplek’ die je beschrijft, Cor. Ik ken die plek ook. Ik benoem het alleen anders. Dat gevoel beschrijft namelijk voor mij het ’thuis zijn bij mezelf’ in volledige toestemming en acceptatie. Zo zou ik het benoemen..
Maar voorbij onze interpretaties en onze woorden, herken ik hetzelfde gevoel en de universele behoefte aan geborgenheid en veiligheid die daarachter verscholen ligt. Dank je wel voor het delen! 🙂
Wat een geweldig en eerlijk artikel Inge.
Misschien is dat wel het grootste geschenk en tegelijkertijd het moeilijkste: het niet-weten. De mens is in staat tot het niet-weten in tegenstelling tot een dier en wij kunnen daartoe die keuze maken.
Wat mij in jouw artikel ook heel erg heeft getroffen, is waar je mee eindigt. De laatste tijd worstel ik met veel zaken, heb het op mijn manier moeilijk. Een paar dagen geleden zag ik een beeld voor me: “Dansen”, ofwel, ik zou moeten trachten, in plaats van piekeren, al dansend, bewegend door de problemen, door het leven te gaan. Zo’n beeld beurt mij helemaal op.
Nu kom jij met jouw artikel en wat lees ik….. DANS!
Hiermee krijgt mijn beeld handen en voeten. Jij hebt mij hiermee enorm goed gedaan en IN mij danst het. Problemen, vragen in het leven, zullen er altijd zijn, maar hóe ga je er mee om.
De prachtige uitspraak van Nietzsche maakt het voor mij compleet.
Dank je wel!
En ik begrijp, door de reacties, dat ik bij het dansen, nog een paar dansende mensen zal kunnen ontmoeten!
Liefs en Leefse!
Aaltje.
Dank je wel Aaltje, voor je ontroerende reactie!
Het lijkt wel ‘leiding’ ! 😉
Beste Edward,
met enige, maar niet volledige instemming las ik je bijdrage over godsgeloof. De eerste entiteiten die vereerd werden, waren stenen, bergen en planten. Iets later dieren, en tenslotte krijgen de goden pas een menselijke gestalte. Die goden waren dan wel een zekerheid, maar hoezo was die altijd geruststellend? Al heel oud zijn offers, bloedoffers, maar ook offers door verwurging (een gewoonte waar de executie door ophanging nog altijd aan herinnert) en verstikking in het moeras. Angst speelde dus al snel een voorname rol. Het bloedoffer heeft zich tot op heden gehandhaafd en is zelfs hoeksteen van het christendom geworden. De stenen (Irminzuil), bergen (Sinai, Olympus) werden tot attributen van de godheid, evenals bepaalde planten en bomen, waarvan er twee ook in de bijbel een rol spelen. En o wat hebben de steile christenen geworsteld met de wetenschappelijke verklaring van onweer en bliksem. De bijbel verklaart die immers duidelijk als de stem van God. Net als trouwens de Koran. Voor moslims is er dan ook geen twijfel mogelijk: door de donder spreekt Allah.
“Ieder volk, iedere cultuur had zijn eigen pantheon”. Dat moge op het eerste gezicht zo schijnen, maar de vergelijkende godsdienstwetenschap leert ons, dat, afgezien van de namen dan, alle Indo-Europese volkeren in grote lijnen hetzelfde pantheon deelden. Je ziet dat al goed bij de Griekse en Romeinse goden. Zeus en Jupiter hebben dezelfde oorsprong, in dit geval geldt dat zelfs voor de naam, (evenals deus en het Sanskrit deva) maar ook het Germaanse pantheon is niet echt anders.
Het monotheisme was niet echt gunstig voor de priesters, en de farao Echn-Aton, die eerst Echn-Amon heette, vocht een bitter conflict uit met de Amonpriesters, toen hij Aton tot enige hoofdgod verklaarde. Het ligt voor de hand daar ook politieke redenen achter te zoeken. De grote hoeveelheid Amonpriesters was domweg een machtsbedreiging voor de farao geworden. En Echn-Aton verloor.
Toen het christendom eenmaal zijn machtspositie had ingenomen, werd het inderdaad weer snel uitgebouwd tot een instrument om macht uit te oefenen en rijkdom te vergaren. Bijvoorbeeld bij ons het Sticht, dat geheel Utrecht, Overijssel, Drenthe en de stad Groningen besloeg. Op een gegeven moment zelfs ook Westfriesland en Gaasterland. Zo was het overal: abdijen bemachtigden steeds meer bezit, ten nadele van de wereldlijke feodale heren. De politiek van deze abten en prins-bisschoppen is dan ook steeds een aaneenschakeling van intriges geweest, of we het nu over Bonifatius, Jan van Arkel, Granvelle, Richelieu, of De Broglie hebben. De laatste is zelfs in hoge mate verantwoordelijk geweest voor de aanzet tot de Belgische opstand. Ook de opstand tegen Oostenrijk vanaf 1789, de zg. Brabantse omwenteling, was al voor een aanzienlijk deel aangewakkerd door de clerus.
Het is natuurlijk helemaal waar wat je zegt, maar laat ik het zo formuleren:
Jij bent de man van de details. De aquarellist bij wie je de bloemengeur van zijn stillevens bijna kunt ruiken. De fijnschilder. De Gerard Dou, bij wie je bijna gelooft dat de geportretteerden elk moment levend en wel van het doek af kunnen stappen.
Ik ben meer van het grote gebaar. De Karel Appel. De Herman Brood. Grote kleurvlakken. Beweging. Expressie
Ik weet dat de eerst entiteiten die vereerd werden levenloze dingen waren. De rivier die leven en voedsel gaf, maar je soms ook naar de diepte trok. Het vuur dat verwarmde, maar ook kon verbranden. De zon, weldadig, leven gevend, maar ook schroeiend en dodelijk. De regen…
Ik heb het ooit zo geformuleerd: De mens, die zojuist zijn eigen geest ontdekt had zag in alle levende en dode dingen een geest –‘begeesterde alle dingen’ noemde ik dat toen– in zijn zoektocht naar antwoorden in de wereld om hem heen.
In het Indië dat ik kende verontschuldigde de neef van mijn grootmoeder (een moslim) zich tegenover de arènpalm als hij in zijn bast ging kerven om het uitlopende sap als suiker te gebruiken. De rijstboeren oogstten hun padi halm voor halm en niet nadat ze in een plechtig ritueel het rijstveld gunstig gestemd hadden. Zij smeedden hun krissen volgens vaste rituelen om de geest ervan te binden aan de eigenaar.
Natuurlijk is de wetenschap dat er goden zijn die alles regelen, die zekerheid geven, geruststellend. Maar alleen voor de eigen groep. Maar goden, groter en machtiger dan mensen, boezemen naast vertrouwen ook angst in. Zij kunnen belonen, maar ook straffen. En zij zijn altijd ondoorgrondelijk. Gelovigen worden niet toevallig ‘godvrezend’ genoemd.
Uiteindelijk draait het allemaal om macht. Het is altijd een strijd geweest tussen wereldse en religieuze leiders. In de westerse wereld, met name in West en Noord Europa lijkt de macht van de kerk af te nemen. Binnen de Arabische wereld met haar instabiele samenlevingen en wankele machtssituaties lijken opportunisten, waarvan ik ernstig betwijfel of ze zelf wel gelovig zijn, het geloof van de massa te gebruiken om macht voor zichzelf te genereren. En, zoals gebruikelijk als het om geloof gaat, op nogal brute wijze.
Veel meer dan de meeste mensen beseffen is religie de belangrijkste motivatie voor geweld.
Zeer onlangs nog gelezen van Ewald Vanvugt: Het Nederlandse kolonialisme (in Indië) draaide om ‘geloof en goud’, ‘christendom en commercie’. In die volgorde. Zo is Nederland een rijk land geworden. En het ging er niet zachtzinnig aan toe.
Edward@, ik ga misschien iets heel fout doen, maar wil niet zwijgen over wat ik te weten ben gekomen. Dit naar aanleiding van jouw wel gemeende woorden, waar iedereen zich wel in kan vinden of erkennen.
“Natuurlijk is de wetenschap dat er goden zijn die alles regelen, die zekerheid geven, geruststellend. Maar alleen voor de eigen groep. Maar goden, groter en machtiger dan mensen, boezemen naast vertrouwen ook angst in. Zij kunnen belonen, maar ook straffen. En zij zijn altijd ondoorgrondelijk. Gelovigen worden niet toevallig ‘godvrezend’ genoemd.”
Alleen voor de eigen groep, schrijf je.
Nu heb ik een God leren kennen die houd van alle mensen. De God van Israel is ook de God voor de heidenen.
Je schrijft ook: boezemd vertrouwen maar ook angst in.
De God die ik heb leren kennen, schenkt alleen vertrouwen en Liefde, in die 44 jaar dat ik Hem leer kennen, heeft Hij mij nog nooit angst ingeboezemd. Wel de dominees en ouderlingen, die doen niets anders dan je schuldig te laten voelen met een boze vader die met plezier je een pak op je donder wil geven.
Ook schrijf je: zij kunnen belonen, maar ook straffen.
De God die ik heb leren kennen, beloont alleen maar.
Je zal je misschien afvragen, waar vind je die God dan? Nu, gewoon in de Bijbel.
Je vind Hem door de Bijbel te lezen zonder een geloofsbril op van welke leerstelling dan ook. Weet dat is niet eenvoudig. Indoctrinatie van kerkleren wegen heel zwaar, zo erg dat, of je gelooft het, of je haat het.
Tevens is het verstandig om onderscheid te kunnen maken tussen het goed, het kwaad en de mensen, waarin allebij vertegenwoordigd zijn.
Een appel groeit niet aan een druivenrank. Zo ook kan een goede God niet haten en geen kwaad doen. Zo kan ook een vergevende God geen wraak nemen,
Zo kan een reddende God je geen zetje geven als je op de rand van de afgrond staat.
Weet dat het niet eenvoudig is, om alle doodsbedreigingen en rampen die aan God worden toegeschreven te negeren. Maar besef dan dat mensen die Godswoord hebben opgeschreven, dat deden met hun kennis en ervaringen met goden, zoals jij dat heel mooi beschrijft.
Het grootste struikelblok hierin is de wetenschap dat God almachtig is. De huidige kerk worstelt daar mee, maar ook de godsmannen van weleer, die de Bijbel hebben vorm gegeven.
Door zijn Almacht zou Hij de wereld in zijn hand hebben, is Hij eindverantwoordelijk voor alles wat er op aarde gebeurd.
Dit is een misvatting, niet Zijn Almacht, daar valt niet aan te toorne, God heeft zich op de zevende dag techter ten ruste gelegd, dat wil zeggen dat Zijn taak met deze wereld volbracht was, klaar uit. Vanaf dat moment heeft de mens heerschappij over de aarde en behoort het toe aan satan, de heeser over het kwaad op deze aarde.
God zegt hier bij, mijn oog blijft op de mens gericht, zij kunnen gered worden van het sterfelijke, verderf hier op aarde. De hand die ik naar de mensen uitsteek om ze te redden is Jezus Christus.
Dit is in het kort het simpele verhaal wat God ons wil vertellen. Er is maar een zonde die tot de dood leid en dat is als je bewust De hand van God niet wil pakken om gered te worden als het einde daar is.
Nu zeg je misschien, zie je wel, toch een dreiging. Maar als ik tegen mijn kind zeg die nog niet kan zwemmen,” spring niet in het diepe, anders verdrink je” dan is dat een welgemeende, uit liefde, de werkelijk voorhouden. Het kind de mogelijkheid geven om te kiezen. Als een kind nog niet instaat is om te kiezen, dan neem je natuurlijk ook andere voorzorgmaatregelen. Zo ook bij God, elk kind of onwetende, geestelijke als een kind, worden automatisch gered, De rest, zoals wij die een vrije wil hebben en instaat zijn om te kiezen, zullen bewust moeten aangeven of ze gered willen worden. God zal geen enkel vragende gand negeren.
Ondertussen draait de aarde door met al die natuurwetten die zij vanaf het begin van het ontstaan heeft ontvangen.
Kortom, God houdt van alle mensen, maar de vraag is, hou jij van Hem, vertrouw jij Hem, geloof jij in Hem.
Jij bent een gezegend man.
Het is je gelukt je eigen god te creëren, vrij van de kwalijke smetten van het georganiseerde geloof.
Ik zou zeggen: Houden zo, blijf je bijbel even selectief lezen als je mijn stukjes leest, maar wees waakzaam. Je bevindt je op een hellend vlak. Je steunt op een illusie.
Ik heb het eerder geschreven: God is een fata morgana. Een luchtspiegeling. Recht tegenover de werkelijkheid. Als je hem klakkeloos volgt verdwaal je in de woestijn.
Een woestijn van leugens, valse beloften, machtsmisbruik en onverdraagzaamheid.
En eehh ‘satan’ is evenzeer een illusie.
Het geloof draagt een januskop.
Een prachtig geformuleerd stuk, En hiermee ben ik het van a tot z eens,
Johan@, je hele verhaal gaat over mensen, er komen wel goden in voor, maar de mensen spreken voor de goden. Het zegt dus vooral ook iets over de mensen.
Wat de offers betreft aan de goden, is over de hele wereld bloedig geweest, de Inkaas, de Azteken, midden oosten, Azie, allemaal mensen offers, deels volwassenen, deels kinderen, soms dieren. Wat mooi dat Jezus zich heeft opgeofferd voor ons allen, inclusief de dieren. Nu hoeft niet meer een bloederig offer gebracht te worden, geen mens, geen dier. Als je te minste in een Zoon van God kan geloven. Andere geloven slachten nog steeds dieren voor niets, maar dat beseffen ze helaas niet. Geld natuurlijk niet voor hen die helemaal niet in een god geloven, zij brengen zo ie zo geen bloederige offers.
Volkomen juist wat je daar zegt Cor: de mensen spreken voor de goden, en dat hebben ze altijd gedaan, Maar ik zou het helemaal niet mooi vinden als Jezus zich inderdaad op die wijze had opgeofferd voor de mensheid. In feite is hij uiteraard gewoon terechtgesteld door de Romeinen, na een poging om de tempel in zijn macht te krijgen, waartoe zijn broer Jacobus later nog een mislukte poging deed. Maar louter de gedachte dat iemand zo moet lijden voor mijn vermeende zieleheil, dat wijs ik volkomen af hoor. Dat zou immers extreem egoistisch van ons zijn?
Johan@, ik begrijp je redenering. Toch is er nuance verschil. Als je denk, dat je geen gevaar loop en dat je denk vrij te zijn, dan is iedere opoffering onnodig, schokkend en te veel. Maar ik denk niet, dat had jij in de 2e wereldoorlog had geleefd, dat je dan tegen de Amerikanen, Canadezen, Polen en Russen had gezegd, blijf maar lekker thuis, geniet van het leven. Ik ben het niet waard om je leven voor mij te geven en gered te worden.
By the Way, Jezus heeft nooit een poging gedaan om de Tempel in zijn macht te krijgen. Hij wilde enkel dat mensen de Tempel van Zijn Vader met respect zouden behandelen en er geen rovershol van te maken.
@Cor Wel, ik heb in de tweede wereldoorlog geleefd en heb mijn leven te danken aan die Amerikanen, Engelsen en Canadezen die op de stranden van Normandie vielen. Ik ben ze dan ook dankbaar. Dat is echter wel iets anders dan jezelf aanbieden om geofferd te worden om de excessieve wraakzucht van je eigen pa te bevredigen. En je maakt mij niet wijs, dat Jacobus zelf op het idee van een raid op de tempel was gekomen. Jezus was kennelijk zelf een stuk charismatischer, veegde het tempelplein schoon, hield zijn goed voorbereide intocht in de stad (ezel was gecharterd, ruimte voor het pascoa-maal ook, overnachting op de olijfberg om arrestatie te voorkomen).
Johan, je heb God verkeerd begrepen, Hij is niet wraakzuchtige pa. Hij is de liefhebbende Vader die vertrouwen had in zijn Zoon. Hij wist dat alleen Jezus deze klus zou klaren, ons te bevrijden van de vijand. Hij heeft gelijk gehad, ondanks de zware klus is Jezus staande gebleven en heeft Zijn taak volbracht. Heeft dan ook een ere plaats bij de Vader. Dat jij God ziet als een boze vader met een mattenklopper, heb je waarschijnlijk van kerkmensen gehoord en geloofd. Zou dat maar gouw van je afschudden.
Opmerkelijk weer Cor, dat jij zo goed weet hoe god in elkaar steekt en wat hij denkt. Bijvoorbeeld “Hij wist dat alleen Jezus deze klus zou klaren”. Heeft god jou verteld dat alleen jezus deze klus kon klaren? En heeft god aan jou ook uitgelegd waarom hij daar zo zeker van was?
Maar ik hen nog een vraag. Van welke vijand heeft Jezus ons bevrijd?
Ik ben benieuwd.
Ja Wim, Hij verteld je alles op zijn tijd, aan mij in iedergeval wel. Misschien moet je beter luisteren.
Welke vijand? Satan. Wim, natuurlijk wist je dat al, maar jij gelooft er niet in. Dat is je volste recht. Zo als ik het recht behoud om in vrijheid mijn Hemelse Vader wel te geloven en lief te hebben.
Wil je meer weten kijk dan naar het antwoord wat ik aan Edward net heb gegeven.
Het is goed dat je je niet laat afschepen en de dingen goed overdenkt. Aan meelopers hebben we niet veel. Houd je ogen en oren open en zet je verstand op scherp. De scheiding tussen God is goed en Satan is het kwaad zal steeds meer uitvergroot gaan worden. Je kan het haast niet missen.
Zo dus we zijn gered van Satan. Vreemd want het lijkt er verdacht veel op dat het kwaad (Satan?) helemaal niet de wereld uit is. Zelf schreef je trouwens ook : “Vanaf dat moment heeft de mens heerschappij over de aarde en behoort het toe aan satan, de heerser over het kwaad op deze aarde. ”
Anders gezegd, gelovigen als jij menen dat Satan nog steeds heerst dus de mens is helemaal niet verlost van het kwaad. Dat kun je dagelijks zien en lezen, vele onschuldige slachtoffers vallen er elke dag opnieuw (Brussel is maar een enkel voorbeeld). Dus we zijn helemaal niet verlost van het kwaad. Of in christelijke termen, Satan heerst en onschuldigen worden daar vaak het slachtoffer van. We hebben geen bal gehad aan “het offer van Jezus”.
Beste Wim,
Cor doet keer op keer zijn best om u te behouden voor het eeuwige leven bij de Hemelse Vader. Het is jammer dat u steeds maar weer terug komt met de feilbare menselijke logica.
De Hemelse Vader is daar uiteraard niet aan gebonden en dat maakt uw tegenwerpingen futiel.
Het heeft Hem tot nog toe niet behaagd, mij persoonlijk aan te spreken maar het is mij duidelijk geworden, dat Hij in Cor het instrument heeft gevonden om ons van het gevaar op de hoogte te brengen.
Hogelijk komt u tijdig tot het juiste inzicht.
Met vriendelijke groet,
Opa Jos.
Beste Jos
Ook ik ben nog nooit door god aangesproken. Er is slechts doodse stilte. Vaak wordt dan beweerd dat ik me er niet voor openstel. Lijkt me eerlijk gezegd niet, ik wil best met heel veel belangstelling en geduld luisteren naar god. Maar ik heb nooit iets vernomen. Wel schijnen er mensen (zoals Cor) te bestaan waar god wel tegen spreekt en die dan ook heel veel over god schijnen te weten. Bijvoorbeeld (weer volgens Cor) dat we eens worden opgehaald. Ik moet zeggen dat dat me niet zo bevalt, ik bepaal liever zelf waar ik heen ga. Met die zwijgende god wil ik trouwens helemaal niets te maken te hebben. Iemand die wel tegen Cor spreekt en nooit iets tegen mij zegt vind ik maar een discriminerend figuur. Ik word helemaal genegeerd door god. Nou, als het zo moet laat god dan maar in zijn eigen sop gaarkoken.
Uw slotopmerking “Hogelijk komt u tijdig tot het juiste inzicht.” waardeer ik zeer, maar ik vrees dat “het juiste inzicht” voor mij niet is weggelegd. Te weinig fantasie en te veel nuchter denken zal dat wel in de weg zitten. Het is niet anders, maar ik moet zeggen dat ik zonder dat “juiste inzicht” me heel prettig voel. Om maar weer eens religieus (?) te eindigen, ik dank god op mijn blote knieën dat ik niets maar dan ook niets met die god te maken heb. Als god dan toch nooit iets tegen mij wil zeggen ga ik me wel bezighouden met (aardige) mensen die wel zinnige dingen tegen me zeggen.
Kortom, god wat mij betreft, ga maar lekker fietsen stelen of iets dergelijks.
Met vriendelijke groet
Wim.
Wim de finale moet nog komen, de aarde gaat verloren samen met hen die met beide voeten op deze aarde willen blijven staan. Maar er is nog een wereld, dat is het domein waar God heerst in Liefde. Satan wil voorkomen dat wij daar heen gaan. Maar Jezus heeft laten zien dat de dood te verslaan is met als kroon het eeuwig leven. Mijn lichaam valt ook onder het verderf en de dood, maar mijn geest zal met Jezus in de overwinnig staan.
Daar gaat het om Wim, het verhaal van Adam en Eva symboliseerd het verhaal van de mens die altijd beter en meer wil en daar zelfs zijn Vader en vriend voor over heeft omdat te berijken. Dit is de mens die heult met de vijand, dit is het resultaat wat je over heel de wereld ziet. Kerken, regeringen, raden van bestuur, directeuren, minder bedeelden, het kwaad heerst over allen. Het kwaad wat overwonnen zou zijn als wij als een man of vrouw achter Jezus hadden gestaan. Helaas Wim moeten wij samen concluderen dat de wereld er niet beter op wordt. Want zelf het wonder van zijn opstanding werd niet geloofd.
Maar wij hoeven niet in deze ellende ten onder te gaan, de tijd komt dat wij mensen opgehaald worden om een wereld in te gaan waar het kwaad, ziekte en dood geen vat heeft.
Satan is dan wel persoonlijk verslagen door Jezus, maar leeft nog voort in de harte van de mensen. Maar dat hoeft niet, bekering is een term die aangeeft, dat je van nu af aan alleen nog maar Jezus wil volgen, al is het met vallen en opstaan. Hij zal de mens verder leren en geestelijk beschermen en kracht geven om weerstand te bieden aan deze aardse vijand.
Als je probeert om wat er in de geestelijke wereld zich afspeeld niet te negeren, dan kom je dichter bij het leven wat ik beschrijf. Mooier kan ik het niet maken. Om met een Cruyfiaanse term te eindigen, ” Je snapt het pas als je het begrijpt”.
Beste Cor,
is het geen vervelende gedachte dat de meeste mensen waarmee je hier van gedachten wisselt, straks ‘verloren gaan’ omdat ze met beide benen op aarde willen blijven staan, omdat ze (van God?) verstand hebben gekregen om na te denken en tot de conclusie zijn gekomen dat de bijbel niet aannemelijk is voor redelijke, logisch denkende mensen? Terwijl jij straks duizenden jaren aan het aanbidden en zingen bent andere met alle andere ware gelovigen in blinkend gouden straten met overal robijnen en paarlen? Als dank voor hardnekkig vasthouden aan bijbelse instructies? Wil je dat trouwens echt? Ik zou er niet jaloers op kunnen worden. Vind je dat echt niet een wat onnozele gedachte..?
Zoals jij het beschrijft, lijkt het inderdaad een onnozele gedachten. Maar iedereen zal straks bij het verlaten van zijn aardse lichaam, de kans krijgen naar het licht toe te gaan, dus ook Wim en Johan. Zij hebben er nu nog geen trek in, wat te begrijpen is. Zo’n God als zij beschrijven daar zou ik mij ook niet prettig bij voelen. Zij horen God niet spreken, dat is omdat ze eigen spelregels hanteren. Als Philips een radio op de markt brengt en beschrijft dat je de knop rechts om moet draaien om geluid te horen, dan kan je stilte verwachten als je de knop niet aanraakt of links probeert om te draaien.
Het licht wat wij zullen zien na overlijden, wil zeggen dat er niets meer verborgen is en je dus met de waarheid geconfronteerd wordt. Op zo moment kan iedereen alsnog de waarheid onder ogen zien en de keuze maken om daarbij te horen. Zo niet dan loop je de andere kant op. Tot het einde van de wereld heeft dus iedere levende en gestorvene de kans om Jezus als Gods Zoon te erkennen of te verwerpen. Geen mens kan God de schuld geven dat hij straks de boot(metafoor) zal missen, de boot zal nog jaren blijven wachten op zijn passagiers. Dus nog tijd genoeg om op te stappen.
Wat een treffende vergelijking met een Philips-product. Ja, dat moesten die “lui daarboven ook eens willen”. Let’s make things better, En dat wil maar niet lukken wat geloofwaardigheid van de dogmareutels betreft. Vergeet overigens niet dat de oude Anton Philips de oom was van Karl Marx. De knoppen gaan dus alleen linksom.
Johan@, “Ja, dat moesten die “lui daarboven ook eens willen”. Let’s make things better”
Je wordt op je wenken bediend. Wees alert. Merk op,
Edward@, “Een woestijn van leugens, valse beloften, machtsmisbruik en onverdraagzaamheid.”
Je beschrijft hier de kerken, religie. Met andere woorden de mens,
Jij mag van mij op mensen vertrouwen, deed de beveiliging van Nederland ook en heeft iemand laten gaan die tientallen mensen het leven heeft ontnomen.
Nee, Edward, laat mij mijn, of eigenlijk, onze hemelse Vader maar liefhebben. Die niet liegt, die doet wat Hij belooft, geen macht uitoefend, maar een helpende hand toe steekt, die mij verdraagd ook al ga ik geregeld nog wel eens in de fout. Tenslotte ben ik ook maar mens van vlees en bloed net als jij, Johan en Wim.
Cor,
Ik schreef ook: “vrij van de kwalijke smetten van het georganiseerde geloof.”
En iets over selectief lezen.
En ook “je hebt je eigen god gecreëerd. Houden zo”. (Wat mij betreft mag je dat “onze” bij jouw hemelse vader trouwens wel weglaten. Ik heb genoeg gedoe gehad met mijn menselijke vader.)
En inderdaad, ik vertrouw op de mensen. Maar ik weet dat mensen feilbaar zijn. En ik weet dat mensen soms niet te vertrouwen zijn. Daar houd ik rekening mee. Ik ben niet voor niets scepticus. Daarom weet ik ook dat mensen die hun moraal in handen van een ‘hogere macht’ leggen nog het minst te vertrouwen zijn.
Maar ik vertrouw het meest op de rede, al is die soms erg moeilijk te vinden.
heb je überhaupt de bijbel wel eens gelezen? God liegt niet? Ik wil je even wijzen op ezechiel 14:9 of 2 tessalonicenzen 2 vers 11. Daar zegt god zelf dat hij dwaling stuurt en letterlijk dat men daardoor de leugen gelooft .
Geen macht uitoefent? Heb je exodus overgeslagen? daar oefent hij zijn macht zo extreem uit dat hele stammen worden uitgeroeid alleen de plagen van egypte zijn al genoeg om het gebruik van macht door god te zien. Bij de plagen zie je trouwens het misbruik nog even.Hij stuurt 10 plagen terwijl hij weet dat de 10e gaat werken.(hij is toch alwetend?) in het verhaal geeft farao na een plaag of 5-6 op maar dan verstokt god zijn hart puur en alleen om zijn macht te laten zien. Verschrikkelijk toch?
Ik ben me bewust dat ik nu wat assertief overkom maar alsjeblieft zie in dat je kersen op de vuilnisbelt aan het rapen bent.
Je hebt trouwens een aantal goede punten aangeroerd. Bijvoorbeeld dat je jezelf mag zijn ook met gebreken. Je mag idd jezelf een figuur inbeelden die jouw lief heeft maar waarom moet het dan gelijk ”onze” ingebeelde figuur worden? je wilt anderen iets opdringen.
Als je enige grond hebt voor jouw visie laat het dan zien. Beweren dat iets zo is, is te weinig om anderen te overtuigen.
Verder hoor ik ook graag kritiek daardoor kan ik mij zelf verbeteren.
Arjan, ik heb niet de ilusie, dat ik iemand zou kunnen overtuigen. Ik probeer alleen maar aan te geven dat er ook anders naar de Bijbel gekeken worden. Zoals jullie er naar kijken, klopt het voor geen meter en was ik ook allang afgegaakt. Maar omdat ik God heb leren kennen als een liefhebbende Vader, herken ik ook zijn boodschap in de veelzijdigheid van het woord. Voor mij klopt de Bijbel van A tot Z op de manier zoals ik hem lees. Doe er mee wat goed dunkt, dring je niets op. Maar als God een sadist een moordenaar wordt genoemd, dan herken ik Hem er niet in. Dat betekend of je heb je vals laten voorlichten, of jebweet niet hoe je de Bijbel moet lezen. Al zijn het letters met inkt geschreven, zij heeft een geestelijke boodschap. Die boodschap komt ons allen ten goede. Daarom kan ik er niet over zwijgen. Maar ik verplicht niemand het te lezen of er mee in te stemmen. We hebben te doen met vele rotte appels (kerkleren), maar ik verzeker je de Waarheid zit diep verscholen in het meest misbruikte en onbegrepen boek van de wereld. Hoe komt dat? Leer de mens kennen.
Beste cs,
Je leest dus wat je er in wilt zien. maar toch geloof je dat het van A tot Z klopt? Dat is toch een zelf-tegensprekende positie?
Iets lees je zoals het er staat. Mocht er de een of andere diepe betekenis achter zitten moet dat in de tekst naar voren komen en worden afgeleid. Maar dit ter zijde een God die met ons wil communiceren en alwetend/almachtig is zou toch allang zijn boodschap aan iedereen duidelijk kunnen maken?
Maar zoals ”wij” er naar kijken wat is dat volgens jouw?
Hoe bepaal je wat uit de bijbel wel van god is en wat niet? En hoe werkt dat met je geloof dat de bijbel van A tot Z klopt?
Ik ben bang dat je niet inziet dat het probleem dieper zit dan de rotte appels waar je het over hebt. Vele van die rotte appels zijn ervan overtuigt dat de bijbel klopt op de manier zoals zij het lezen. Hoe maak je onderscheid? Het is het bronmateriaal zelf dat rammelt.
Ik ben van mening dat je de bijbel gewoon leest zoals hij geschreven is, Het moet niet zo zijn dat je een roze bril op moet zetten om dingen te vergoelijken of af te schrijven zodat je nog steeds kunt zeggen het boek is helemaal waar.
Je geeft ook een duaal antwoord op wat jij vind dat iemand is als hij denkt dat god een sadist is. Kortweg misleid of onkunde. Maar wat bijv. ook zou kunnen is een onduidelijke bron. En de optie hij heeft gelijk is denk ik ondenkbaar voor je? Ik heb aan gegeven in mijn vorige post dat een eenzijdig beeld zoals jij hem schetste niet reëel is vanwege de verzen die ik aan haal. Ik heb niet beweert dat god een sadist is maar als je sommige verzen er op naleest zou degene die omschreven word wel zo kunnen worden omschreven denk ik.
Ik herhaal laat maar zien wat je hebt.
Bijbelboek Kronieken :
God vond het heel erg verkeerd dat David dat gedaan had. Daarom strafte Hij Israël. 8 Toen zei David tegen God: “Dit was heel erg verkeerd van mij. Heer, vergeef het me alstublieft, want ik heb heel erg dwaas gedaan.” 9 Toen zei de Heer tegen Davids profeet Gad: 10 “Ga naar David. Zeg tegen hem: Dit zegt de Heer: Kies op welke manier Ik je zal straffen. Je kan kiezen uit drie dingen.” 11 Gad ging naar David en zei tegen hem: “Dit zegt de Heer: Kies. 12 Wilt u drie jaar lang hongersnood, of drie maanden vluchten voor uw vijanden die u willen doden, of drie dagen pest in het land, waarbij de engel van de Heer in het hele land dood brengt. Denk na en bedenk wat ik moet antwoorden aan Hem die mij heeft gestuurd.”
13 David antwoordde: “Dit is allemaal even verschrikkelijk! Maar omdat God goed is, is het beter om in de handen van God te vallen, dan in de handen van mensen.” 14 Dus liet de Heer de pest op het land los. Er stierven 70.000 mensen.
Tsja Cor, je gaat je gang maar met het liefhebben van je hemelse vader.
Ikzelf ga dat niet doen, want ik heb het niet zo op smerige, walgelijke perverse massamoordenaars.
Maar als jij er geen moeite mee hebt een massamoordenaar lief te hebben, het zij zo.
Helaas brave Wim,
nu doet u het weer, u schrijft Hemelse Vader weer zonder kapitalen en zo komt u natuurlijk nooit in de hemel.
U moet het zelf maar weten, Cor heeft zijn best gedaan en heeft zijn plaats naast de troon van de Hemelse Vader verdiend.
Ik zal voor u bidden.
Met vrome aanbeveling,
Opa Jos.
@Cor We komen dus duidelijk geen stap nader tot elkaar. Dat was waarschijnlijk ook niet te verwachten, maar het ontbreken van een duidelijk verhaal aan de zijde van Cor (hoe je precies de duivel verslaat en wat dat concreet inhoudt, hoe de goddelijke vaderliefde kan leiden tot de eis van een mensenoffer, een van de drie in de bijbel vermeld (ach het is een flinke jongen, die redt het wel) en hoe die bevrijding van de blijkbaar desondanks doorgegeven erfzonde werkt), stemt toch verdrietig. Natuurlijk, ik gun Cor zijn blijmoedige zekerheid wel, als wij maar niet hoeven, maar verdere discussie zie ik niet zitten. Het leidt alleen maar tot getuigen, en dat zouden we nu juist niet doen. Tenslotte is Cor geen uitzondering, er zijn miljoenen die dol zijn op Stalin, Mao zhe Dong, Pol Pot en Leopold II, en dan vergeet ik er met opzet nog een.
Heren, jullie gesprekken verplaatsen zich van het ene naar het andere blog en vullen deze site met strijd, veroordeling en haantjesgedrag.
Onder ‘gristelijk gehandicapt’ vroeg ik jullie het volgende: “bedenk of je woorden ruimtegevend en verbindend zijn. Zijn ze dat niet, spreek ze dan niet hier! Bedankt.” Vervolgens gingen jullie onder dit blog verder.
Dogmavrij is er voor mensen die hun aangeleerde religie hebben losgelaten of dit proberen te doen. Geen arena waar gelovigen en ongelovigen elkaar omlaag halen met de oude en overbekende beschuldigingen “jij gelooft in sprookjes”, “jij gelooft in leugens”.
Ik wil hier geen propagandastrijd om de juiste levensvisie. Ik wil ruimte en respect, waarbij de grootste ruimte is voor ervaringsdeskundigen op het gebied van RTS en mensen die willen (na)praten over het loslaten van hun aangeleerde religie/wereldbeeld/zelfbeeld.
Opnieuw een oproep aan jullie (Cs/Cor, Johan, Wim, Jos, Edward) om deze ruimte te respecteren.
Lieve Inge,
mijn reacties op Wim van 25 en 26 maart waren louter satirisch bedoeld. Kennelijk heeft hij dat ook zo begrepen want hij is er niet op ingegaan.
Dat ik de prikkel vaak niet kan weerstaan om op de diverse stukjes te reageren zit simpelweg in me. Of ik dat in mijn nadagen nog “ten goede” zou kunnen keren kan ik zeker niet garanderen.
Ik vrees dat ik behept ben met een licht polemische inslag, dat wil zeggen dat ik wel enig plezier beleef aan mijn tegenwerpingen wanneer ik ze op een ludieke wijze heb kunnen verwoorden.
Ik snap natuurlijk ook wel dat “Dogmavrij” niet bedoeld is om mij tot pretpark te dienen.
“Dogmavrij is uiteraard jouw “kindje” en daarmee wil jij jouw doelgroep een omgeving bieden met veiligheid en warme knuffels, waartussen dit stekelvarkentje wellicht niet zo goed past.
Dat hiermee misschien een nieuwe bubbel , waar de twijfelaars juist aan de vorige wilden ontsnappen laat ik graag buiten beschouwing.
Nee lieverd, ik ben niet verongelijkt al zou je dat uit dit schrijven best kunnen concluderen. Doorgaans schrijf ik mijn reacties spontaan, laat ze even rusten en stuur ze na herlezing en eventueel wat oppoetsen pas in.
Ik beloof je dat ik in het vervolg een ruimere “afkoelingsperiode” in acht zal nemen en de inhoud nauwkeuriger aan de door jou beoogde doelstellingen zal spiegelen.
De reacties waarvan ik kan verwachten dat ze niet door jouw beugel kunnen zal ik in plaats van ze in te sturen, opslaan in mijn map “Onbestelbaar”.
Liefs, met liefde, even goede vrienden en leefse,
Jos.
Beste inge,
Ik lees net je reprimande aan sommige gebruikers. Je hebt me niet genoemd maar ik denk dat ik er ook wel schuldig aan ben.
Ik zit in een periode dat ik denkbeelden bevraag, en zwaktes in denkstappen aanschrijf.
Ik zit zelf midden in het ontmantelen van mijn aangeleerde religie dus vandaar dat ik misschien wat prikkelbaar overkom/ben.
Jouw doel om mensen die willen napraten over hun los laten bij elkaar en in contact te brengen vind ik fijn. Op dit punt vraag ik mij eigenlijk af zijn er in real-life eigenlijk samenkomsten op dit thema? Alhoewel dit blog ik een goed initiatief vind mis ik toch echt contact. Ik denk dat ik dat gewoon prettiger vind 😉 😛
Ik hoop niet dat ik te veel aan het probleem heb bij gedragen.
Groetjes Arjan
Ik begrijp het probleem. Echter, hoewel het doel duidelijk is (dat is dit een plek is voor ex-gelovigen en RTS’ers om van gedachten te wisselen) plaatsen ook gelovigen regelmatig reacties, waarin vaak blijk wordt gegeven van een gering begrip van de gedachtenwereld van de ex-gelovige en de processen die hij/zij heeft doorgemaakt. Het is onvermijdelijk dat dit tegenreacties uitlokt waarmee getracht wordt uit te leggen waaròm wij als ex-gelovigen niet langer vatbaar zijn voor religieuze argumenten, en het zelfs irritatie oproept. Dit is een begrijpelijk effect van religieuze getuigenissen op de mens die hierdoor jaren is geplaagd, maar zich er vaak na lange strijd van heeft weten te bevrijden.
Toch moeten we inderdaad uitkijken dat e.e.a. niet ontaardt in ordinair bekvechten. Deze site heeft redelijkheid en beschaafde interactie hoog in het vaandel en is daarom juist van zo’n grote waarde.
Dogmavrij@ wij allen worstelen om onder het dogma van de kerken vandaan te komen, maar we kunnen daar toch niet zomaar het dogma voor de atheist in de plaats zetten. Wij vinden hier allemaal eigenlijk het zelfde, de mens is leugenachtig, vol wellust en honger naar macht. Als iemand een beetje zijn verstand gebruikt en zichzelf niet afsluit voor emoties, dan voelt hij/zij dat er dingen niet kloppen, dat is het kind in ieder mens, daar hoef je niet volwassen voor te zijn. Dan is het goed om er los van te komen inplaats van tegen beter weten in een leer te volgen waarin je je niet mee kan identificeren. Helaas is dat voor een kind niet zo eenvoudig omdat zijn keus beperkt wordt. Zelf was ik als kind al vrij opstandig en werd ik aan mijn haren de biechtstoel in gesleept. Wat dat betreft ben ik nog niet veel veranderd, het kind in mij is sterk vertegenwoordig en ik voel wanneer er dingen in de wereld niet kloppen, ook al kan ik dat wetenschappelijk niet aantonen, omdat ik maar een simpele ziel ben.
We moeten gewoon eerlijk met waardigheid onze gedachten kunnen delen. Als er mensen zijn die God de schuld willen geven van alle ellende, dan is dat hun beleving, daar kan ik weinig aan veranderen. Maar, al hebben wij misschien het zelfde tot op zekere hoogte meegemaakt, is door mijn ervaring naderhand een ander waarheidsbeeld ontstaan. Waarbij ik de mens aansprakelijk kan stellen voor alle ellende, want God heeft mij veel goed gedaan. Maar ik heb geen reden om boos op jou te zijn omdat jij anders in het leven sta dan ik. Als je nu zegt, voor mij bestaat God niet, dan kan ik vrijmoedig zeggen, voor mij bestaat God wel. Hierbij hebben wij allebij gelijk. Totdat de toekomst het antwoord zal prijs geven. Laten we daarom met elkaar in vrede leven. Nogmaals net als jullie ontdoe ik mij zoveel mogelijk van elk menselijk dogma. Alleen ik maak onderscheid tussen de mens en God en een ander vereenzelft de mens met god, wat in in mijn ogen onwaarschijnlijk is, zo feilbaar als wij zijn.
Stilletjes geloof ik in een dogma vrije God, maar weet dat het voor een mens heel moeilijk is om dogma vrij te denken, er wordt vaak het ene dogma voor het andere ingeruild. Mijn levenshouding is dat iedereen is mijn vriend en heeft recht op mijn liefde, tenzij hij zich manifisteerd als mijn vijand. Voel mij hier goed bij.
cs. Het dogma van de atheïst wat is dat dan? Atheïsme is de nul hypothese. of te wel de redelijke positie die iemand in neemt als er iets beweert word en dat is simpelweg ongeloof of niet overtuigd zijn.En bij atheïsme slaat dat op de hypothese of er een god is. Anders is het gewoon scepticisme.
Er is een god, is een hypothese maar zolang die hypothese niet bevestigd kan worden blijf je steken op de nulhypothese die is: we weten het niet/voor zover we nu weten is dat niet zo.
Waarom het om gaat is dat je niet iets aanneemt als er geen redelijk bewijs voor is.
Hieronder een summiere verklaring van de nulhypothese en de hypothese in de wetenschap.
Nulhypothese: Ding A word niet door proces of ding B verklaard.
Hypothese: Ding A word door proces of ding B verklaard.
Bovenstaande geld trouwens niet voor subjectieve ervaringen. Want je kunt altijd zeggen dat het voor jouw zelf wel op een bepaalde manier voelt. Maar dan gooi je het gesprek op slot. Als wilt dat mensen je geloven zul je ze moeten overtuigen.
Kun je hier iets mee, is dit logisch voor je ?
Wie gnosis verkrijgt, wordt niet langer een christen, maar een Christus – Evangelie van Philippus
ik belijd de gnosis. Cruciaal in de gnostiek is de opvatting dat het goddelijke niet ergens ver weg is en dat er een priesterkaste nodig zou zijn om Hem te bereiken. In iedere mens is een goddelijke vonk aanwezig als kern van de mens. Het goddelijke – het Koninkrijk Gods – is in ons en vlak om ons heen. De kunst is er oog voor en oren naar te hebben.
De leer van de Heilige Drievuldigheid, die de islam overigens niet kent, heeft zijn wortels in de gnostiek. De drievoudigheid van God, en dus die van de mens, wordt veelvuldig benadrukt.
Ik weet echt niet hoe het allemaal zit…. Ik ben er wel van overtuigd dat we elkaar moeten liefhebben.. hoewel moeten… ja, als we echt willen LEVEN moeten we elkaar liefhebben. Geen twijfel aan!