“Ik wil laten zien dat je er echt overheen kunt komen. Ik wil mensen inspireren.”
Jack
Jack (33) groeit op in een omgeving die hij als liefdeloos ervaart. Zijn vader is een alcoholist en zijn moeder een emotioneel beschadigde vrouw, die geen liefde kan geven. Omdat moeder lid is van de Jehovah’s Getuigen (voor het gemak schrijf ik in dit artikel JG), is dit de omgeving die Jack als ‘normaal’ ervaart.
Hij is nog maar zes jaar, wanneer hij seksueel misbruikt wordt door een ander JG-lid, de toen 18-jarige zoon van een vriendin van zijn moeder. Het misbruik duurt tot zijn 13e jaar.
Voor Dogmavrij mocht ik Jack enkele vragen stellen over hoe zijn leven is verlopen.
Het verhaal van Jack
Het is een vrolijke, levenslustige man die mij te woord staat. Zelf beschrijft hij deze eigenschappen als ‘chaotisch’, maar op mij komt hij helder, gevoelig en intelligent over.
We hebben een openhartig gesprek.
Het moet afschuwelijk zijn om misbruikt te worden en dan nog wel in die onveilige omgeving, waarin Jack op zichzelf is aangewezen. Ik vraag mij af hoe het misbruik gestopt is.
“Toen ik 13 was heb ik er eindelijk met mijn moeder over durven spreken. Via haar is het bij de ouderlingen van de JG terecht gekomen. Degene die mij misbruikte, woonde in een andere gemeente en de ouderlingen van mijn gemeente hebben contact gezocht met de ouderlingen van zijn gemeente. Zij hebben deze persoon ermee geconfronteerd en hij heeft gelukkig bekend.
Ik had niet geweten wat ik anders had moeten doen. Bij de JG wordt de twee-getuigen-regel gehanteerd, wat inhoudt dat bij een beschuldiging van misbruik, deze alleen gegrond wordt verklaard wanneer er nòg iemand is die dit kan bevestigen. Dit betekent dat misschien wel de meeste gevallen niet in behandeling worden genomen. In mijn geval gaf de dader het misbruik toe, waardoor in elk geval duidelijk was dat het echt was gebeurd.”
Waren er nog gevolgen voor de dader? Was er sprake van straf en waaruit bestond die straf?
“De dader werd ‘op restricties gezet’, wat betekende dat hij geen ouderling mocht zijn en ook geen ‘dienaar in de bediening’* mocht worden.
Vanwege dat er een ‘smaad op de gemeente’ kon komen, werd mij afgeraden om naar de politie te gaan. Dit is gebruikelijk beleid bij de JG. Ze lossen de dingen liever intern op.”
*een dienaar in de bediening heeft tijdens de samenkomsten een steunende taak. (Vergelijkbaar met wat in veel andere kerken ‘diaken’ wordt genoemd.) Zie voor meer info de site van de Jehovah’s Getuigen.
Inmiddels ben je geen lid van de JG meer. Hoe ben je eruit geraakt?
“Ik hield mij als puber steeds meer bezig met roken, drinken, drugs en seks. Zaken die allemaal verboden zijn bij de JG. Meerdere malen werd ik gewaarschuwd en moest ik mij bekeren, maar ‘de wereld’ trok steeds harder aan me, tot ik op mijn 22ste werd buitengesloten.”
Wat betekende dit in de praktijk voor jou?
“Dat ik er niet meer bij hoorde en dat JG-leden mij moesten negeren. Vanaf dat moment had ik geen contact meer met mijn moeder en mijn jongere broertje. Ik was volledig op mezelf aangewezen. Ik hield mij staande door de drugs te blijven gebruiken en door net te doen alsof het allemaal heel normaal was. Alsof het prima met mij ging. Lange tijd werkte dit goed.
Ik zocht nog steeds naar liefde, was erg onzeker en een echte pleaser. Ik wilde het iedereen naar de zin maken. Hield me liever bezig met de gevoelens van anderen, dan met die van mezelf. Tot ik op mijn 29ste in een depressie terecht kwam. Maandenlang ben ik depressief geweest. Toen heb ik een half jaar bij een levenscoach gelopen. In die periode leerde ik dealen met mijn eigen weggestopte gevoelens. Daardoor kon ik alles achter me laten en kan ik vandaag zeggen dat ik heel sterk ben en zeer positief in het leven sta.”
Je hebt er dus zelf keihard voor moeten werken. Wat heb je vanuit de JG aan steun en zorg gemist?
“Alles! Er was helemaal geen zorg, geen nazorg, niks. Ze hadden een herderlijke functie en ik was één van hun ‘schapen’. Ze hadden het moeten zien, dat het niet goed met me ging. Ze hadden me vaderlijk naar een psycholoog moeten sturen. Maar ze veroordeelden me en sloten me buiten.”
Is er nog iets dat je zou willen zeggen tegen de ouderlingen van de JG?
“Ik heb geen probleem meer met de JG, maar die uitsluitingsregel is echt bullshit. Die moeten ze schrappen. Voor de rest: ze doen maar. Als ze maar weten dat hun zwijgcultuur ervoor zorgt dat slachtoffers niemand hebben om op terug te vallen. En die twee-getuigen-regel… die mogen ze ook schrappen. Ze moeten leren omzien naar de slachtoffers, in plaats van hen zo snel mogelijk weer het zwijgen op te leggen.
Trouwens, vorig jaar werd ik ineens benaderd door mijn broertje, die nog steeds JG is. Hij vroeg me of ik nog een keer met de dader wilde praten in het bijzijn van 2 ouderlingen. Ik vond dat goed, wanneer mijn toenmalige vriendin er ook bij mocht zijn. In eerste instantie mocht dit, maar later was ze toch niet meer welkom. Ik besloot toen dat ik niet alleen wilde en ben toen niet gegaan. Later bleek dat dit allemaal opgezet was om mij weer terug bij de club te krijgen. Ik vind het jammer dat het zo loopt en ik mis mijn broertje heel erg.”
Jack vertelt iets over zijn broertje en hoe ze op elkaar lijken. Hij lacht, maar ik hoor ook het verdriet in zijn stem. Wat afschuwelijk hoe een familie verscheurd raakt puur op grond van religieuze regels!
Wil Jack nog iets zeggen tegen eventuele huidige slachtoffers?
“Ja. Zoek alsjeblieft hulp! Ga naar de politie, ga naar de psycholoog, zorg zèlf dat je steun krijgt, want binnen de JG zullen ze je waarschijnlijk het zwijgen opleggen.
En vergeet niet dat je hier ècht overheen kunt komen. Het is mij ook gelukt.”
Jack is een verzonnen naam, zijn verhaal is dit echter niet.
Meer lezen?
Jack is helaas niet het enige slachtoffer van seksueel misbruik binnen de JG. Momenteel werkt de Trouw aan een serie artikelen over dit onderwerp.
Jehovah’s onderzocht: houden ze misbruik onder de pet? (artikel in de Trouw)
Ex-JG Aswin Suierveld schrijft over seksueel misbruik bij de JG de volgende zeer complete, verhelderende blog: Seksueel misbruik bij Jehovah’s Getuigen.
In dit artikel uit de Trouw is te lezen hoe Francis Sullivan, hoofd van de Australische Raad voor waarheid, gerechtigheid en herstel (door de Rooms-katholieke kerk opgericht!), scherp uithaalt naar de top van de Rooms-katholieke kerk, n.a.v. het bekend worden van schokkende cijfers betreffende seksueel misbruik van kinderen binnen de RK. Mijn vurige wens is dat de leiders van alle religieuze groeperingen, ook de JG, zich door zijn woorden laten inspireren. Ik citeer:
“De hypocrisie ontneemt je de adem. In plaats van kinderen te beschermen, waren kerkleiders druk doende om hun eigen belang en het imago van de kerk te bewaken. Zolang de top van de kerk niet begrijpt dat de kerk en haar cultuur het echte probleem is, kan het niet worden opgelost.”
“Wij moeten door de knieën gaan en wij moeten ons door de slachtoffers de weg laten wijzen. Niet andersom. Laten we een nederige positie aannemen.”
Francis Sullivan
Ben je slachtoffer en zoek je hulp?
Wil jij ook je verhaal vertellen op Dogmavrij? Klik >hier< voor meer informatie.
Dogmavrij is een platform voor ervaringsverhalen betreffende het loslaten van aangeleerde, onderdrukkende, religieuze dogma’s. Niet om met modder te smijten, maar om onrecht zichtbaar te maken, zodat niemand meer kan zeggen: “wij hebben het niet geweten”. Doel van deze verhalen is: religieuze groeperingen feedback geven uit een hoek waarmee ze dikwijls het contact verloren hebben, slachtoffers steunen en met elkaar in contact brengen. Dogmavrij wil een bijdrage leveren aan erkenning en herstel door eventuele goede bedoelingen te erkennen, maar daarnaast ook recht te doen aan de destructieve gevolgen en ruimte te maken voor de verhalen van slachtoffers. Voor meer info over Dogmavrij, klik >HIER<.
Reacties zijn van harte welkom en worden zeer gewaardeerd. Delen is helen!
Ik wil hier nog iets toevoegen naar aanleiding van de woorden van Francis Sullivan.
Elke kerk werd opgericht om het volk dom te houden en te onderdrukken. Hoewel de boodschap van Jezus er één is van bevrijding, zorgen de kerken met hun dogma’s ervoor dat hun volgelingen geketend worden.
Ik denk dat we niet naïef mogen zijn en dus niet mogen geloven dat de top van al die kerken ook maar enigszins bereid is om dat te veranderen (ze hunkeren naar macht en controle). Mijns inziens is de enige oplossing dat mensen die kerken de rug toe keren en zelf op studie en onderzoek gaan, naar de bevrijding die Jezus aanwees, zonder dogma’s. Ik denk dat Francis Sullivan echte verandering kan aanbrengen door de mensen eruit weg te leiden (de mensen die daartoe bereid zijn) met de nodige steun.
Het gif van die kerken ligt in de reden van hun oprichting. Het ontbinden van die kerken is mijns inziens het enige tegengif. Het individu moet zelf kunnen denken. De ontbinding zal van onderuit moeten komen: de gelovigen die zichzelf bevrijden, is het einde van al die kerken.
Vriendelijke groet
Internettoerist spreekt hier ware woorden.
Het gaat de kerk, of liever gezegd religieuze organisaties van alle richtingen, om de macht. Zo is het altijd en overal geweest. In alle religies. En ze doen er alles aan om hun positie te handhaven.
Maar het gif zit dieper. Het zit in het geloof zelf. Door te geloven. In een alziende, alwetende, almachtige ‘Schepper’, in de ‘Heilige Schrift’ of in een leven na de dood geven gelovigen hun leiders de gelegenheid macht over hen uit te oefenen.
Het maakt ook niet uit wàt je gelooft. Of het nu de vredesboodschap van Jezus is, de haatpredicaties van radicale imams of de donderpreken van een Veluwse zwartekousendominee.
Het gaat erom dat gelovigen de beweringen van ànderen volgen, inplaats van hun eigen menselijke, empatische, gewetensvolle inzichten. Dit maakt gelovigen vatbaar voor de beweringen en oproepen van andere mensen. Mensen met hun eigen bedoelingen, hun eigen doelen, die soms goed zijn, maar even gemakkelijk volkomen fout. Kijk naar de menselijke geschiedenis. Die is bloedrood gekleurd van de voorbeelden hoe erg het mis kan gaan.
Daarom zeg ik dat geloof corrumpeert. Dat religie immoreel is.
(Dit geldt overigens ook, zij het met wat minder desastreuze gevolgen en altijd van veel kortere duur, voor andere –wereldse– doctrines, zoals bijvoorbeeld nazisme of communisme, of het populisme van lieden als Wilders, al is dat geen doctrine, waarin mensen de beweringen van hun leiders klakkeloos volgen.)
Edward
Een video van een wel zeer dapper Berlijns meisje, dat met 16 naar jeugdzorg stapte, toen haar moeder haar begon te slaan vanwege haar ongelovig gedrag, Het meest opvallende is haar verhaal dat haar moeder zegt: als je achttien bent, mogen wij geen contact meer hebben, dan draag je zelf de verantwoordelijkheid.
Nu is ze 19, heeft haar school afgemaakt en leert voor modeontwerpster.
De video is ook Duits ondertiteld: http://www.bento.de/videos/zeugen-jehovas-erfahrungsbericht-von-aussteigerin-masha-1208474/#refsponi
Dank jullie wel voor jullie aanvullende bijdragen. En dank aan Jack voor zijn openhartigheid en het delen van zijn persoonlijke verhaal. Via de mail lieten enkele mensen mij weten veel herkenning te vinden in Jack’s woorden. Ook namens hen ontzettend bedankt!
Beste Jack
Bedankt voor je verhaal ik ben zelf niet misbruikt! maar wel uitgesloten in dat gedeeeldte kon ik mijzelf ook vinden het eeuwige zoeken naar liefde om iets op te vullen .
heel sterk van je dat je je leven heb kunnen op pakken .
Janet