De afgelopen twee weken heb ik zeer intensieve traumatherapie gehad. Ik beloofde er verslag van te doen, omdat velen van jullie met mij meeleven en aangaven geïnteresseerd te zijn in wat ik dan precies ging doen. Ik ontving ook veel vragen van mensen die wilden weten of dit eventueel ook iets voor henzelf zou kunnen zijn.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb ontzettend veel aan de therapie gehad! Ik voel mij zowel emotioneel als fysiek ontspannen, rustig, krachtig en vol zelfvertrouwen. Mijn aandacht en energie is veel meer in het hier en nu in plaats van in mijn hoofd, waar ik altijd druk bezig was met ‘helpende gedachten’ om mezelf uit het angstmoeras te houden. Ik voel nu eindelijk in mijn lijf wat ik al ruim 15 jaar met mijn hoofd weet: ik ben veilig en ik ben sterk!

Binnenkort ga ik meer vertellen over mijn eigen proces tijdens de behandeling en dan met name betreffende klachten rondom het Religieus Trauma Syndroom. Ook zal ik na ongeveer een jaar nog eens inzoomen op hoe het dan met me gaat en in hoeverre de therapieresultaten blijvend zijn. Ik verwacht veel, omdat ik voel hoe diep de verandering verankerd zit in mijn systeem.

In dit blog beperk ik mij deze keer tot meer algemene informatie over de door mij gevolgde therapie, vooral bedoeld voor degenen die nog op zoek zijn naar een passende therapie of overwegen deze therapie te gaan volgen.

Wat & Waar?

Ik volgde het innovatieve INTENSIVE8 PTSS-behandelprogramma van Psytrec in Bilthoven. Dit is een behandeling waarbij wetenschappelijk gefundeerde therapieën voor traumaverwerking met elkaar worden gecombineerd. Daarnaast is er een intensief bewegingsprogramma in de buitenlucht en wordt er Psycho-educatie gegeven. De combinatie van deze 3 onderdelen is uniek in de wereld, zeer intensief en bijzonder effectief.

Het is een GGZ-instelling en alle kosten worden volledig vergoed vanuit de basisverzekering. Behalve dan een eventueel nog te betalen eigen risico. Er wordt verder geen eigen bijdrage gevraagd.

Ik zal over alle onderdelen iets vertellen, maar eerst even iets over de dagindeling.

Dagindeling

Ik zei dat ik twee weken intern zou zijn, maar eigenlijk was dit twee keer een aaneengesloten periode van 4 dagen (zondagavond tot donderdagavond en de week daarop weer), 8 dagen dus, in een periode van 2 weken.

De groep bestond uit 28 personen, die opgesplitst werd in drie groepen.

Elk dagdeel werd in drie stukken gedeeld en in elk dagdeelstuk had één groep therapie sessie (individueel) en hadden er twee groepen sport (groepsactiviteit).

Ik zat in de groep die begon met sessie en daarna nog twee keer sport had.

’s Morgens kregen we een Imaginaire Exposure sessie en ’s middags een EMDR sessie. Over Exposure en EMDR vertel ik straks meer.

Sport

Elke dag bestond uit ongeveer zes uur beweging in de buitenlucht. Dit sportprogramma werd zeer goed aangepast aan je eigen niveau. In mijn groep zat bijvoorbeeld iemand in een rolstoel en iemand die nog nooit gesport had, maar ook door hen was het programma te volgen.

We gingen bijvoorbeeld mountainbiken (er zijn daar voldoende fietsen en fietshelmen aanwezig) of een stuk wandelen door het bos. Ook was er op het terrein zelf een hele mooie hindernisbaan en een touwbaan. Je kon er badmintonnen en een balspel doen en er werd ook boogschieten gegeven. Alles onder kundige en begripvolle begeleiding van een fijn sportteam.

Psycho-educatie

Na het avondeten hadden alle groepen gezamenlijk Psycho-educatie van 19:30 tot 21:30.

We kregen dan in een kring, zittend achter grote tafels, les over PTSS. We leerden hoe het ontstaat, hoe we er vaak onbewust en niet helpend mee omgaan, wat vermijding is, wat triggers zijn en hoe we het meeste uit de therapie konden halen. Er was ruim gelegenheid tot het stellen van vragen.

Eten en drinken

Ontbijt, lunch en avondeten werd volledig verzorgd middels een lopend buffet. Met eventuele dieetwensen werd rekening gehouden.

Elke morgen konden we vanaf 07:30 uur ontbijten aan grote tafels. Er was meestal iets extra’s, zoals een vers gebakken broodje, croissantje of een gekookt eitje. Er was keuze uit een aantal broodsoorten. Daarnaast was er vers fruit, yoghurt en muësli.

De hele dag kon je gratis thee, koffie, warme chocomel en soep uit automaten pakken en stond er gekoelde limonade in de eetzaal.

Bij de lunch werd vaak iets extra’s geserveerd, zoals een lekkere soep, een versgemaakte eiersalade of een tosti.

Er waren altijd meerdere groentes bij het diner, verschillende aardappel- en pastaproducten, meerdere vlees- en vissoorten en salade’s.

Slapen

Iedereen heeft een eigen kamer met een eigen wastafel. De kamers hebben geen toilet. In de gangen zijn meerdere toiletten aanwezig. Ik heb zelf nooit op iemand hoeven wachten.

Enkele kamers hebben een eigen douche, maar de meeste kamers hebben dit niet. Er zijn een paar zeer ruime kamers, maar er zijn ook erg kleine kamertjes. Het belangrijkste is dat je jezelf kunt terugtrekken op een eigen plekje met je eigen bed.

Het is verboden om bij elkaar op de slaapkamer te komen, wat voor rust en duidelijkheid zorgt.

De kamers kan je van binnenuit op slot draaien. Verpleegkundigen kunnen de deuren eventueel in geval van nood van buitenaf openen. Er zijn overdag 2 verpleegkundigen aanwezig en ’s nachts één.

Ik zal nu algemene informatie geven over de therapiesessies die ik kreeg.

In een ander blog zal ik er meer inhoudelijk (persoonlijk) op ingaan.

Imaginaire Exposure

Elke morgen kregen we Exposure. Dit was individueel.

Exposure betekent letterlijk ‘blootstelling’ en dat was ook wat er gebeurde. Ik zal dit straks uitleggen.

Feit is dat veel mensen met traumagerelateerde klachten zeer vermijdend met hun angsten en gevoelens omgaan. Alles wat hen aan het trauma doet herinneren proberen ze te vermijden/ uit de weg te gaan. Dit kost veel energie, want er kan erg veel (steeds meer) zijn dat je spanning geeft. Vaak is er ook angst voor de angst en wordt je wereld steeds kleiner.

Vermijding lost niks op en houdt het trauma in stand.

Bij Exposure word je gevraagd om tot in detail te vertellen over de traumatische gebeurtenis die voor die dag op jouw programma staat. (In een uitgebreide intake-procedure is eerder al een zogenaamde ‘rode draad’ gemaakt met jouw persoonlijke te behandelen trauma’s.)

Het is de bedoeling dat je de situatie ook zintuiglijk helemaal opnieuw beleefd. Er worden vragen gesteld als:

‘Wat rook je? Wat hoorde je? Wat zag je? Hoe voelde dat? Waar voelde je dat?’

Allemaal dienen ze hetzelfde doel: jouw spanning laten oplopen tot 100 op een schaal van 1 tot 100.

Wanneer de spanning op z’n hoogst is, vertel je het opnieuw en opnieuw, totdat je merkt dat de spanning langzaam maar zeker begint te zakken.

Ik heb het geluk te beschikken over een groot voorstellingsvermogen, waardoor ik elke keer heel snel in de gebeurtenis terecht kwam en de spanning al snel op 100 zat.

Er kan eventueel ook gebruik gemaakt worden van geluiden, filmpjes, afbeeldingen en allerlei materialen die als trigger dienen om de spanning en de angst op te roepen.

De eerste sessie die ik meemaakte gaf me achteraf al zoveel rust en vertrouwen in mezelf. Ik kon er opnieuw doorheen gaan en meemaken hoe de spanning ook weer afnam. Wat een ervaring en wat een diep doorleefde boodschap landde er toen in mijn lijf: ik kan dit aan!

EMDR

Elke middag kregen we EMDR. Ook dit werd individueel gegeven.

Bij EMDR ga je niet de situatie helemaal opnieuw beleven, maar je pakt er enkel het meest nare moment uit, waarvan je als het ware een plaatje maakt dat je voor je ziet. Je kijkt dus naar jezelf in dat plaatje.

Je hebt dit plaatje opgevist uit je lange termijn geheugen en plaatst het voor je in je werkgeheugen.

Terwijl je met je werkgeheugen naar het plaatje kijkt, zal de behandelaar je werkgeheugen ook prikkelen door je bijvoorbeeld bewegende lampjes te laten volgen met je ogen en/of door je via een koptelefoon piepjes te laten horen of door je rekensommen te laten maken. In je werkgeheugen ontstaat zo een soort strijd om de aandacht en dit zal de herinnering steeds meer doen vervagen, waardoor de emotionele lading eraf gaat.

Ik kon zelf altijd goed merken dat de spanning in mijn lijf duidelijk daalde tijdens een sessie EMDR.

Om deze blog niet te lang te laten worden, zal ik het eerst hierbij laten. Ik ben van plan om nog meer te delen over deze therapie en dan vooral hoe het mij geholpen heeft met mijn Religieus Trauma Syndroom. Ik zal dan meer inhoudelijk op mijn persoonlijke beleving ingaan, omdat ik denk dat dit voor anderen ook herkenbaar is.

Voor nu laat ik het hierbij en deel tot besluit nog dit filmpje, waarin heel duidelijk zichtbaar wordt hoe de verschillende behandelingen werken.

Let op: filmpje bevat mogelijk triggers.

Link naar deel II van mijn verslag over mijn therapie bij Psytrec, met daarin meer over de angst om ‘verloren te gaan’, de angst voor de hel en de duivel. Een persoonlijk therapieverslag. >KLIK< 

Heb je vragen, stel ze gerust!

Liefs,

Inge

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!