Gistermiddag werd bekend dat op de synode (soort vergadering van kerkleiders) van de gereformeerde kerk vrijgemaakt (gkv) besloten is dat nu ook vrouwelijke predikanten zijn toegestaan. Wat een nieuws! Nee, niet direct voor de mensheid, maar beslist wel voor de leden van de gkv en zelfs voor dit ex-lid. 🙂 Ik voelde me zo blij, zo hoopvol!
Een paar uur later keek ik op de Facebookpagina van de gkv, waar uiteraard druk gesproken werd over deze nieuwe ontwikkelingen. En toen ik de reacties las, realiseerde ik mij dat lang niet iedereen zo blij was als ik. Oh, er waren zeker ook veel blijde reacties, heel veel zelfs. Maar er waren ook bezorgde, intens verdrietige, boze en teleurgestelde mensen.
Veroordeling
Het deed pijn om te lezen hoe men over elkaar oordeelde. Nee, ik bedoel nu niet te zeggen dat ik, als enige, niet oordeelde. Ik veroordeelde net zo goed. Hoofdschuddend las ik de reacties, vond de één te bekrompen en de ander te blind. Weer een ander was alleen maar gericht op het eigen belang en ik las ook reacties van mensen die namens God durfden te spreken. Het gore lef. Ik veroordeelde hen stuk voor stuk.
Dit artikel is dan ook niet gericht tegen bepaalde mensen, maar tegen een veroordelende houding. Die vind ik niet alleen in anderen, maar evengoed in mezelf.
En naarmate ik mij meer verdiepte in wat ik las, voelde ik weer de pijn die ik vroeger kon voelen wanneer een lid van ‘onze’ kerk zich had onttrokken, om lid te worden van een andere kerk. Een kerk met wie wij niet konden samengaan, omdat zij op bepaalde cruciale punten de verkeerde leer verkondigde. Afschuwelijk om een broeder of zuster te verliezen aan een leugenachtige kerk. Zo voelde dat. Vanuit mijn tenen. Ik geloofde echt dat er één juiste manier was, één ‘bedoeling’, één manier waarop de bijbel geïnterpreteerd diende te worden. Dat was die van ons. (En dat beleefden we als Gods manier.)
Nee, dat was niet hoogmoedig. Dat voelde voor mij toen helemaal niet zo. Het voelde als ‘gehoorzaam’. Ik had het immers zo geleerd! En ik had ook geleerd de vervloekte dwaalleer te haten. Alles draaide om DE WAARHEID en alles wat daarvan afweek, was dus een leugen en hoorde bij de koning van de leugen: de duivel. Wanneer iemand onze leer in twijfel trok, dan was DAT juist hoogmoedig. “Leunt op uw eigen inzichten niet”, staat er immers in de bijbel? Nee, gehoorzaam volgen en dankbaar zijn omdat je in de ware kerk bent geboren, dat was een betere houding.
En nu zag ik op de Facebookpagina van de gkv, mensen die ook vanuit hun tenen verdriet voelden omdat anderen de ‘Waarheid’ zoveel onrecht aandeden. Ineens leken zij wel vijanden, waartegen gestreden moest worden. De heilige strijd om die ene waarheid.
Ik zoomde uit. Kerkmensen zijn net mensen. Ook buiten de kerk praten mensen schande over elkaars gedrag en keuzes. Wanneer iemand dingen doet of zegt die je zelf niet begrijpt of denkt nooit te zullen doen of zeggen, dan kan je zo iemand eenvoudig veroordelen. ‘Dat hoort niet’ of ‘ikke ikke ikke’ zijn verwijten die je echt niet alleen binnen kerkmuren hoort.
Verschillen
Er zijn conformisten en non-conformisten. Conservatieven en progressieven. Introverten en extraverten. Mensen die bij onenigheid alles tot op de bodem willen uitpraten en mensen die juist met een grote boog om het lastige onderwerp heenlopen. Botsende strategieën waarmee men de sfeer goed wil houden of goed wil krijgen. Verschillende manieren van zorgen.
En wanneer je al die verschillende mensen in een groep samenvoegt en binnen die groep een prettige, gezonde leefsfeer wilt creëren voor iedereen, dan is dat niet eenvoudig.
Veel mensen zullen behoefte hebben aan ruimte om op hun eigen manier hun ding te doen. Terwijl er ook mensen zijn die het liefst zouden zien dat iedereen gewoon een beetje hetzelfde doet. Zij hebben vanuit hun persoonlijkheid meer behoefte aan overzicht en duidelijkheid. Ze houden van vaste regels en kunnen niet goed met veranderingen overweg. Wanneer een ‘vernieuwer’ probeert om dingen totaal anders te gaan doen, ervaren zij zo iemand als een vijand. Hun rustige leventje, hun goede leventje, staat immers op het spel en dat voelt als verraad.
Ingrijpende gevolgen
Je zou maar leiding moeten geven aan een groep totaal verschillende mensen met totaal verschillende behoeften en totaal verschillende inzichten over wat ‘juist’ is om te doen. Je zou maar beslissingen moeten nemen! Er zullen altijd mensen zijn die diep teleurgesteld zijn in wat jij beslist. Er zullen mensen zijn die je zullen beschuldigen dat je niet liefdevol bent, niet oprecht genoeg, dat je alleen maar aan jezelf denkt en totaal geen rekening met hen houdt. Of met God. (Terwijl juist dat hele nadenken over wat het beste is, een teken is van het tegendeel, maar dat terzijde.)
Dan denk ik aan de mannen die in de synode zitten en die een biddende gemeente om zich heen weten. Ze voelen zich geroepen om dit werk te doen, ze geloven dat God hun keuzes zal zegenen, daar bidden ze zelf ook voor. Ze proberen zo zorgvuldig mogelijk te luisteren naar wat zij oprecht geloven dat God zegt.
En dan komen er besluiten. En er komen reacties. En er komt onbegrip. Voor de beslissers. Voor de besluiten. Voor de voorstanders. Voor de tegenstanders.
Men verwijt elkaar dat de ander niet ECHT naar God luistert en de bijbel niet op de JUISTE manier leest. Als dat namelijk wel het geval was geweest, was deze tot een andere conclusie gekomen. (Namelijk dezelfde als zij.)
Ach ja, de bijbel. >KLIK< Die volgens sommigen op slechts één juiste manier te interpreteren valt. Wat impliceert dat ‘alle anderen’ het mis hebben. Mensen die op grond van dezelfde bijbel tot andere conclusies komen, móeten wel minder goed gelezen hebben, minder oprecht God zoeken en meer ‘misleid’ zijn. Zij doen iets fout, dat kan niet anders.
En om de eigen enige juiste waarheid overeind te houden móet men wel elke andersdenkende afwijzen. Dit afwijzen zit zeer diep in de blauwdruk van mijn geliefde gkv. Overigens ook in de mijne. Ik wijs dit namelijk af met heel mijn hart.
Ik stel mij zo voor dat momenteel in sommige gkv huizen diepe verslagenheid heerst. Dat sommige kerkleden elkaar opzoeken voor steun en troost, terwijl anderen juist de champagnefles ontkurken. Misschien brengt het wel scheiding tussen ouders en kinderen, broers en zussen, familie en vrienden… Zo’n besluit is beslist niet niks!
Diepe wens
Ik zou wel willen dat alle voor- en tegenstanders binnen de gkv, mijn geliefde broeders en zusters (zo blijft het nou eenmaal voelen voor mij), met elkaar in een grote kring gaan zitten. En dat er tijd en energie en aandacht genoeg is voor iedereen. Dat iedereen een moment de tijd krijgt om te zeggen wat hij of zij ervan vindt. En dat de anderen alleen maar proberen te begrijpen hoe dit besluit voor deze persoon is. Geen oordeel, alleen begrip. En dat dan iedereen uitspreekt: “Ik zie je. Ik hoor je. Ik erken dat je het juiste wilt (doen). Ik erken dat je een volwaardig lid van de gemeente bent, ook wanneer je anders denkt over ‘het juiste’ dan ik. Je hoort erbij. Je mag zijn zoals je bent en ik probeer rekening met je te houden. Ik zal je niet uitlachen of ergens toe dwingen. Ik zal je liefhebben als mijn broeder, als mijn zuster. Samen met jou verbind ik mij met de Bron van Kennis en Waarheid en erken ik dat wij naast elkaar zitten in het ‘niet weten’.” En dat IEDEREEN dat dan zegt tegen IEDEREEN.
Naïef? Misschien. Maar ik geloof dat het werkelijk kan. Ik probeer het zelf ook. In gedachten maak ik die kring, kijk iedereen één voor één aan en zeg de woorden.
Huilend.
Soms doet LIEFDE zoveel pijn.
Beste Inge,
Wat een verdriet uit liefde spreekt er uit je weloverwogen woorden en evenwichtige bericht. Ik denk dat ik je pijn om wat er gezegd wordt en gebeurt in ‘het’ nest begrijp. Je blijdschap om het besluit deel ik niet meteen. Het raakt me niet echt, moet ik zeggen. Wel de scherpe woorden. Daar kan ik nog maar slecht tegen.
Ter versterking van de eenheid of is het meer het voelen van de triestheid van de absolute waarheid, kan ik deze fuga van Bach van harte aanbevelen om te zingen.
“Wer an ihn gläubet, der wird nicht gerichtet;
wer aber nicht gläubet, der ist schon gerichtet;
denn er gläubet nicht an den Namen des eingebornen Sohnes Gottes”
Ik ga hem in ieder geval zingen. Met volle overtuiging.
Geniet het goede. Fijne dag!
https://youtu.be/NC6yYNkWmRc
Beste Jan
De muziek van Bach vind ik ook prachtig, daar zit het probleem niet in.
Maar :
Uit de tekst van de Bach Cantate :
“Wer an ihn gläubet, der wird nicht gerichtet;
wer aber nicht gläubet, der ist schon gerichtet”
Ik geloof helemaal niets van dat gedoe rond god hier en jezus daar. Ik beschouw dat als door mensen verzonnen kleutersprookjes. Tsja, dat is ook een mening.
Ik heb namelijk god niet nodig en dat rare zoontje van ‘m al helemaal niet, om mijn leven in te richten en vorm te geven. Ik ben namelijk capabel genoeg om dat zelf te doen.
Maar als ongelovige ben ik dus al veroordeeld (wer aber nicht gläubet, der ist schon gerichtet). Nou fijn maar weer, zo’n stukje “verbinding” vanuit het christelijk geloof.
Maar laat mij maar lekker veroordeeld zijn, ik zal er geen hap minder om eten.
Laat wel weer even dat op niets gebaseerde superioriteitsgevoel zien van sommige christenen.
groet
Wim
Dat geloof ik ook niet meer hoor, en misschien dat het daarom wel zo fijn is om te zingen.
Religieuze muziek heeft voor mij, net als andere religieuze kunst een hele nare bijsmaak, hoe mooi die soms ook kan zijn.
Het is net als met wapens: Je kunt bewondering hebben voor de zuivere, functionele lijnen van een zwaard. De kwaliteit van het materiaal, het vakmanschap waarmee het gesmeed is, het goudfiligreinen inlegwerk op de kling. Maar het blijft een stuk gereedschap om te doden.
Er zijn mensen die een stealth-bommenwerper prachtig vinden. Het is op zijn eigen manier ook een schitterend apparaat, maar het blijft een grootschalig moordwapen.
Zo heeft religieuze muziek ook een bedoeling: god vereren, het geloof promoten, de mensen verleiden tot een immoreel levensbeginsel. Religieuze muziek is onderdeel van het grote indoctrinatiepakket dat religieuze organisaties in de loop van de eeuwen ontwikkeld hebben. Wat mij betreft is deze muziek al ver over de uiterste houdbaarheidsdatum.
zoals altijd liefdevol verbindend. Om volop te delen.
Lieve Inge,
Een paar jaar geleden heb ik een eendaagse cursus gevolgd over ‘journalistiek schrijven’ en met mij waren er 15 cursisten. Allemaal mensen die of een betaalde baan hebben, dan wel huisman of huisvrouw zijn en in hun vrije tijd een verenigingsblad met veel liefde en toewijding in elkaar proberen te zetten. Ik zat daar voor het verenigingsblad van de Klub Lange Mensen. Naast mij zat een echtpaar van de Gereformeerde Gemeenten en het viel mij op hoe zij vol vuur vertelde over ‘de waarheid’ die binnen haar kerk in Gouda vanaf de kansel werd gepredikt. Ik heb mijn mond maar gehouden, anders kreeg ik alle teksten uit Romeinen en Leviticus over mij heen, vreesde ik. Op dat moment was ik al bezig met de gnosis en ze keer me zeer zorgelijk aan. Het ging niet goed met me, meende ze. Hoe meer ik vertelde, des te meer schudde ze met haar hoofd. Op een bepaald moment kreeg ik er plezier in en ik ging maar door. Nu ging haar man zich er ook mee bemoeien, want het hoofden schudden van zijn vrouw vertelde hem niet veel goeds. Ik kon praten wat ik wilde, maar zij hadden gelijk, ze claimden hun gelijk en het werd tijd dat ik maar zeer snel naar de kerk ging, opdat ik gered zou worden uit de klauwen van satan. Ze hadden geen kinderen, vertelde ze, Eerlijk gezegd was ik blij voor die kinderen. Dan zou ze dit ‘geloof’ bespaart blijven.
Je blogs raken mij keer op keer…ook al ben ik niet thuis in het gkv, komen veel denkwijzes overeen van vele religies. Ik vroeg me af of deze verandering of nieuwe regel niet gewoon als ‘nieuw licht’ wordt bestempeld. En je die nieuwe regel als kerklid maar ‘gewoon’ moet accepteren omdat de ‘synode’ vertegenwoordigers van god worden gezien?, waar je als kerklid niet aan mag twijfelen. En als je twijfelt of je ongenoegen uitspreekt over zo’n nieuwe regel je gelijk als ‘ongelovige’ of ’tegenstander van god’ wordt verketterd. Zo gaat dat in ieder geval wel binnen de religie van Jehovah’s Getuigen. Geen ruimte voor eigen interpretaties. Ik deel jouw ‘diepe wens’ Inge…wat zou dat mooi zijn…dat is pas mijn paradijs…
@edwardapcar
[…]Religieuze muziek is onderdeel van het grote indoctrinatiepakket dat religieuze organisaties in de loop van de eeuwen ontwikkeld hebben. […]
Zoals je dit schrijft, lijkt het voor mij alsof je hier toch een soort almacht toeschrijft aan het systeem van religie. Een groter iets. Dat is vast geen god, maar toch…
Jan,
Niet het systeem van religie, maar de organisaties erachter: ’de kerk’
Dit zíjn machtsorganisaties. Menselijke machtsorganisaties met menselijke beperkingen net zoals totalitaire regimes. (‘Almacht’ is onzin, een bedenksel van deze organisaties). En hun enige doel is macht en rijkdom vergaren, behouden en liefst vergroten voor een kleine bevoorrechte ‘inner circle’, gedragen door een grote groep (goed)gelovige volgelingen. En hoe groter het aantal volgelingen, hoe machtiger en rijker die ‘inner circle’.
Totalitaire regimes, inclusief theocratieën als Iran en crypto-theocratieën als Saudi- Arabië en de VS ontwikkelen repressie-middelen in de vorm van geheime politie en spionnen- en verklikkersnetwerken om gehoorzaamheid af te dwingen en dissidenten uit te schakelen.
Religieuze organisaties hebben dat ook altijd gedaan. Denk aan de inquisitie en een fijnmazig netwerk van voorgangers zoals pastoors, dominees, ouderlingen enzovoor
Maar daarnaast hebben ze een ander, subtieler en veel effectiever systeem ontwikkeld: indoctrinatie bijna vanaf de dag van de geboorte (doop) tot en met het sterfbed (sacrament der stervenden) en daarna (herdenkingsdiensten).
Dit systeem bestaat uit (vaak onzinnige) wetten en leefregels, dagelijks, wekelijks en jaarlijks terugkerende rituelen plus nog extra voor speciale gelegenheden, zoals de al genoemde doop, het huwelijk, biecht en boetedoening en de rituelen rond het sterven en de begrafenis.
Religieuze muziek, beeldende kunst en architectuur behoren bij dit totaalpakket, dat bedoeld is om de gelovige er voortdurend aan te herinneren dat er een ‘alziende, alwetende, almachtige’ externe autoriteit is, ‘god’ genaamd, die toezicht houdt en oordeelt en straffen en beloningen in het hiernamaals aan de ‘eeuwige ziel’ toekent.
En uiteraard is het de ‘inner circle’ die weet wat deze ‘god’ wil en controleert of de gelovige zich wel aan al die regels en rituelen houdt.
Zo kan de macht gemakkelijk en zonder kostbaar en gevaarlijk repressie-apparaat in stand gehouden worden op basis van angst (voor de hel) en hoop (op eeuwige gelukzaligheid). Want de pakkans bij zondig gedrag is 100%.
GOD !! De G van Geven ,de O van Ontvangen,de D van Delen !! L.I.E.F.D.E