Dit is het derde en laatste deel in een serie over de traumatherapie die ik een paar weken terug volgde bij Psytrec.

Deel I bevat algemene info over Psytrec. Je kunt daarin meer lezen over de dagindeling, de kamers, het eten en drinken, de soorten behandelingen en de sport. 

Deel II gaat dieper in op traumatherapie in relatie tot Religieus Trauma Syndroom. Ik deel daarin een heel persoonlijk verslag, met daarin centraal mijn angst voor de hel. 

In dit derde deel zal ik opnieuw een persoonlijk verslag geven van (stukjes uit) mijn behandelingen en dan toegespitst op mijn (religie gerelateerde) angst voor dominante mannen. Ik deel, omdat ik weet dat veel van mijn volgers (zowel mannen als vrouwen) dit zullen herkennen en omdat ik hoop dat het jullie zal inspireren. Het is een lang stuk, maar zeker voor wie het herkent de moeite waard om te lezen. Hoop ik. 😉 

Waarschuwing: dit artikel kan triggers bevatten.

Angst voor dominante mannen

Inhoud

Deze angst is opgebouwd uit basisovertuigingen vanuit mijn jeugd (daarover straks meer) en uit nare ervaringen in mijn leven. Fysiek geweld en seksueel misbruik maken hier helaas ook deel van uit, maar daarover treed ik in dit artikel niet in details.

Ik wil wel laten weten wat daarin de kernangst was, namelijk dat de man bepaalt wat er gebeuren gaat en tevens de macht heeft om mij te ‘straffen’, op wat voor manier ook. Daar komt bij dat deze man alleen met zijn eigen belang bezig is en zich niets aantrekt van mij(n gevoelens).

Het is de angst dat hij bepaalt en de macht heeft en dat ik er helemaal niet toe doe.  De angst niet meer voor iemand (of voor God) te bestaan en (eeuwig) dood te (kunnen) gaan. De angst dat ik (mijn ruimte) verdwijn(t). Tijdens andere voorvallen in mijn leven, waarover ik straks gedetailleerder zal zijn, kwam deze kernangst terug.

De basisovertuigingen uit mijn jeugd die hieraan ten grondslag liggen, zijn de volgende gedachten:

Ik doe er niet toe; mijn gedachten en gevoelens dien ik te negeren.

Ik moet gehoorzamen aan een extern gezag.

God spreekt via mannen.

Ik zal gestraft worden wanneer ik eigenwijs ben of een eigen weg ga.

Deze basisovertuigingen hebben mij lange tijd kwetsbaar gemaakt voor ‘foute mannen’, omdat ik totaal geen grenzen had en alleen maar had geleerd om (hem) te volgen. Voor mezelf opkomen, door pijn te voelen en grenzen aan te geven, is iets dat ik pas op latere leeftijd heb geleerd.

Met mijn hoofd had ik het allemaal wel op een rijtje (jawel 😛 ), maar in mijn lijf zaten nog flinke restanten van de hierboven genoemde angst. Het kostte me veel energie om deze angsten te onderdrukken en mezelf te handhaven wanneer ze me toch overvielen.

In de therapie bij Psytrec ging ik onder deskundige begeleiding dwars door deze angsten heen. Zo kon ik in mijn lijf voelen dat ik sterker was dan mijn angst. Daardoor voelde ik de angst afnemen, tot deze helemaal verdwenen was, ook uit mijn lichaam.

Voorvallen

Naast het seksueel misbruik en fysieke geweld, gingen mijn Exposure- en EMDR-sessies ook over andere voorvallen waarin machtsmisbruik een hoofdrol speelde en die dezelfde kernangst in mij opriepen.

Ouderling

Eén van deze voorvallen was bijvoorbeeld dat een ouderling mij vertelde dat ik terug moest gaan naar mijn ex-man, omdat ik anders de toorn van God op mijn hals haalde.

Hij wist en bepaalde wat ik moest doen en hij had de macht om mij te straffen.

Wat een ouderling op aarde ‘ontbinden’ zal, zal ontbonden zijn in de hemel, zo was mij geleerd.

 

Met andere woorden: als hij zou zeggen dat ik er niet in kwam, dan kwam ik er dus ook niet in. Dan zou ik naar de hel gaan, om daar voor eeuwig te branden. En dat geloofde ik toen echt.

Nieuwjaarsnacht

Een ander voorval was dat ik door een man die ik vertrouwde werd meegesleurd naar een geweldsincident. Dit was tijdens een jaarwisseling, toen ik met hem naar het centrum van een stad was gegaan om daar te kijken wat er te doen was.

Er was een vechtpartij op de markt die behoorlijk uit de hand liep. Glasgerinkel, gillende en schreeuwende mensen en bebloede gezichten. Heel naar.

Ik raakte in paniek en wilde weg, maar de man, die veel groter was dan ik, zei dat ik niet zo moest zeuren en dat het juist leuk was, en sleurde me geïrriteerd mee, zo dicht mogelijk naar de vechtende mensen toe.

Ik was doodsbang, maar hij genoot zichtbaar.

Met dit voorval zou ik de Exposure doen.

Exposure

“Vertel eens wat er die nacht gebeurde, alsof het hier en nu gebeurt, zo gedetailleerd mogelijk.”

Ik schaam mij

Ik merk dat ik mij schaam. Om wat er gebeurde en omDAT het gebeurde. Omdat ik totaal niet in mijn kracht stond, maar mij op ‘standje onderdanig’ mee liet sleuren naar een plek waar ik absoluut niet wilde zijn.

De Inge die dat ooit toeliet, staat mijlenver bij de Inge van nu vandaan. Maar toch kan ik haar moeiteloos oproepen wanneer ik mijn gevoelens van toen naar boven haal. Het zijn gevoelens die ik nog altijd ken, en die zich soms aan me opdringen en me beperken in mijn leven. Normaal gesproken vecht ik ertegen en duw ik ze zoveel mogelijk weg. Maar nu duik ik erin, zo diep als ik kan.

Ik ruik de kruitdampen van het vuurwerk en overal om me heen klinken knallen. Ik voel me overprikkeld, moe, gespannen en angstig, vooral wanneer ik in de verte ineens geschreeuw en gegil hoor, gevolgd door glasgerinkel en nog meer gegil. Ik wil weg!

Ik wil vluchten

Ik wil mijn hand losrukken en ik roep naar de man die me vasthoudt dat ik weg wil. Hij kijkt me geërgerd aan en trekt aan mijn arm. Ik raak in paniek en begin te gillen dat ik weg wil. Ik probeer me los te trekken, maar hij trekt harder en sleurt me letterlijk mee naar de vechtende mensen.

In de flitsen van het vuurwerk zie ik een gezicht dat onder het bloed zit en een hand met een kapot bierflesje die zich opheft voor een nieuwe klap.

Ik probeer nog altijd weg te komen, maar de man knijpt en trekt gemeen hard en is zo boos, dat mijn onderbewuste overstapt op een andere strategie. In plaats van pogingen om te vluchten, lijkt het wel of ik bevries.

Ik volg

Ik voel me net een pop en volgzaam ga ik mee. Ik voel de noodzaak om deze man te ‘vriend’ te houden in deze gevaarlijke omgeving. “Kijk dan, moet je zien!” roept hij met een grote grijns op zijn gezicht. Hij geniet en trekt aan mijn arm.

Ik kijk. Misschien is het dan sneller voorbij en gaan we weer weg.

Ik zie hele nare beelden, die ik jullie zal besparen, maar waar ik tijdens de exposure op inzoomde.

De spanning tijdens de sessie is zeer hoog, maar na enkele malen zintuiglijk en emotioneel door dit voorval heen te zijn gegaan, waarbij ik mij steeds meer details herinner, merk ik dat de spanning begint af te nemen.

Hoewel ik er eigenlijk al vanuit ging dat dit zou gebeuren, lucht het me toch weer enorm op. Vooral in mijn lijf, waar nu de boodschap landt dat ik het aankan om aan deze gebeurtenis te denken, omdat ik sterker ben dan mijn angst.

EMDR

“Pak het naarste plaatje uit de ‘film’ van het geweldsincident tijdens de nieuwjaarsnacht en beschrijf eens wat je ziet.”

Ik vermoed in eerste instantie dat ik het bebloede gezicht en andere nare beelden van het gevecht het meest naar vind om naar te kijken en op in te zoomen, maar wanneer ik mijn ogen sluit en let op mijn gevoel, blijkt dit het heftigst te reageren op het beeld van het gezicht van de man die mij meetrok.

De irritatie en de kilheid wanneer hij zijn eigen zin doordrijft en totaal geen oog heeft voor mij.

De afkeuring die uit zijn ogen spreekt, raakt mijn diepe angst dat ik het ‘verkeerd doe’ en ‘niet goed genoeg’ zou zijn. (Ik had immers geleerd dat DE ANDER dit bepaalde.)

Zijn blik deed mij beseffen dat ik in gevaar was en er helemaal alleen voor stond.

Tijdens de sessie neemt de spanning snel af. Ik voel zo sterk hoe dit mij nu niet meer zal gebeuren en hoe totaal anders ik vandaag in het leven sta. Ik realiseer me nu pas dat ik hier helemaal niet meer bang voor hoef te zijn, omdat ik niet meer die passieve en volgzame Inge ben die ik toen was. De angst verdwijnt en ik voel boosheid opkomen.

Wanneer ik dit vertel, zegt de behandelaar dat ik met die boosheid van nu het plaatje van toen moet instappen en mijn boosheid daar moet uiten.

Ik zeg hem dat ik denk dat dat niet echt nodig is, omdat ik de boosheid inmiddels wel verwerkt meen te hebben.

“Ik denk dat dat vermijding is.”

Vermijding? No way! Ik zal eens laten zien dat ik niet vermijd! Ineens voel ik hoe mijn boosheid feller wordt. Ik realiseer me dat het inderdaad wel eens kan opluchten om de boosheid van NU te gebruiken in de situatie van TOEN. Dat heb ik nog nooit gedaan.

“Ga maar staan en stap het plaatje maar in.”

Ik ga staan en voel de boosheid naar mijn armen stromen, ik wil in het plaatje van toen de greep van die man losslaan van mijn arm.

Maar ik ben me ineens heel sterk bewust van de bizarre setting. Ik ben hier en nu in een kamer met een therapeut en ik ga straks boos om me heen staan meppen met mijn ogen dicht. Ik moet echt even een drempel over, maar ik doe het. Ik ben hier tenslotte niet om een ‘normale’ indruk te maken, maar om aan mezelf te werken. Ik doe dit niet voor de therapeut, maar voor mezelf!

Ik sluit mijn ogen en neem even de tijd om helemaal op te gaan in het plaatje van toen. Ik zie hoe de Inge van toen meegesleurd wordt, terwijl ze gilt naar een man die niet naar haar luistert. En dan springt de Inge van nu naar voren en beukt met twee vuisten op de arm van de man, die meteen loslaat. Ik ben zó boos! Ik roep naar hem:

“Hé joh, doe eens normaal! Zie je niet dat ze bang is en huilt? Waar ben jij mee bezig?? Klootzak! Je denkt alleen maar aan jezelf!”

Dan draai ik mij om naar Inge en sla mijn arm om haar heen. “Wat een lul!!” zeg ik tegen haar.

De toestemming die ik mezelf geef om met zelfgekozen (scheld)woorden mijn gevoelens uit te drukken werkt enorm bevrijdend.

Ik voel me ineens zo sterk en in het hier en nu.

“Je hoeft niet meer bang te zijn. Ik ben bij je.”

En ik neem de Inge van toen denkbeeldig in mijn buik mee naar de toekomst.

“Nu ben je veilig.”

Ik laat mij niet meer intimideren!

Op de laatste dag bij Psytrec krijg ik mijn ultieme ‘dominante mannen test’. Ik krijg een sessie met 2 mannen, die zo dominant mogelijk doen, zoals die ouderling uit het eerder beschreven voorval. Gezichtsuitdrukkingen, lichaamshouding en stem worden allemaal ingezet. Een van de mannen trekt zelfs een colbertje aan.

Ik voel mij echter sterk en rustig en merk dat ik hen alleen maar sympathieker vind naarmate ze meer hun best doen. Er gaat totaal geen dreiging meer van uit, want ik realiseer me dat ze dit doen om mij te helpen.

En als ik op een dag oog in oog sta met een man die graag intimideert en domineert, dan zegt dat niets over mij en alles over hem. Hij doet z’n kunstje maar. Over mij heeft hij niets te zeggen en daar komt hij vanzelf wel achter.

Ik laat mij niet meer intimideren door welke man dan ook! (En een vrouw hoeft het trouwens ook niet te proberen! 😉 )

Ik voel de ruimte die ik mezelf gun en ook in durf te nemen, om te leven volgens mijn eigen inzichten. Ik voel de gezonde weerstand tegen iedereen die mij iets probeert op te dringen of aan te smeren en ik weet dat ik sterker ben dan ooit.

Geef nooit op! 

Het is nu bijna twee weken geleden dat ik de therapie bij Psytrec afrondde. Ik voel me rustiger, sterker, slaap beter, heb meer zelfvertrouwen en onderneem veel meer. Ik voel me zo intens opgelucht! Wat een spanning ben ik kwijtgeraakt en wat een ruimte komt daarvoor terug!

Ik kan me voorstellen dat de methode van Psytrec niet iedereen zal aanspreken, omdat het zo intensief en heftig is. In mijn geval was het precies wat ik wilde: kort en krachtig. Maar er zullen ook mensen zijn die liever op een andere manier aan hun trauma’s werken.

Doe wat bij jou past en kies wat jou aanspreekt. Het zou best wel eens kunnen dat ook voor jou veel meer mogelijk is dan je nu misschien denkt.

Geef niet op en zoek door tot je de voor jou juiste hulp gevonden hebt!

Wil je meer weten, aarzel niet contact met me op te nemen.

Wil je reageren? Graag! Dat kan onder dit bericht. 🙂

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!