WOOOWWW, wat voel ik me blij en dankbaar! Ik ben TWEEDE geworden bij de FEM talks in Paradiso! Maar eerlijk gezegd voelt het veel meer alsof ik de hoofdprijs heb gewonnen. Wat was het een bijzondere ervaring en wat heb ik veel gekregen, zowel vanuit de jury als vanuit het publiek. Ik heb tranen gezien, handen geschud, mensen ontmoet… het dwarrelt en danst allemaal nog na in mijn hoofd en lijf, terwijl ik helemaal verrot in bed lig. (Iets met grenzen pijn, weinig energie en veel enthousiasme.)

Wat ik vooral leerde, is dat ik soms (vaak) niet goed begrijp wat de bedoeling is. Zo kende ik mijn tekst uit mijn hoofd, maar had mezelf aangeleerd af en toe op m’n papier te kijken, omdat het anders zo ‘stom’ is, alsof ik het ‘gewoon maar een beetje uit mijn hoofd heb geleerd’… Het is toch geen wedstrijdje wie het beste geheugen heeft? Niet op het papier kijken, voelde als wanneer ik vroeger in de kerk zonder in mijn psalmbundeltje te kijken met opgeheven hoofd alle verzen van een psalm meezong. Iets met ijdel en trots, met ego en show… Nee, zo hoorde het vast niet!

Maar zo hoorde het dus wel. Voor alle spreeksters was er het ‘standje’: “Dames, het was een SPREEKwedstrijd, geen VOORLEESwedstrijd!”

Volgende keer (hoe/waar/wanneer dan ook) zal ik dit dus anders doen! En dan ga ik ook niet achter een veel te hoge katheder staan. Want wat een ellende vond ik dat, dat ik mijn armen amper kon bewegen. En met die vaste microfoon kon ik mijn hoofd ook niet te ver draaien, want dan viel het geluid gelijk weg. Ik voelde me daardoor behoorlijk klem staan en dat maakte me geremd.

Kijk, dat heb ik geleerd: geef mij de volgende keer maar een losse microfoon en laat me vrij op het podium staan. Zonder papieren. Ik vertrouw, dankzij deze ervaring in Paradiso, dat ik dat kan.
En dan informeer ik vooraf naar de kleur van de achtergrond. Donkere achtergrond betekent lichte kleding! 😉

Wat was het bijzonder en fijn om te mogen spreken over wat mij bezielt. Om te zien en te horen dat mensen ontroerd waren door wat ik vertelde. Ik wil, vanuit mijn hart, mensen raken in het hart, ik wil inspireren. En ik heb nu gemerkt dat ik dat kan.

Ik kreeg prachtige commentaren van de jury. En ook vanuit het publiek kwamen mooie en persoonlijke reacties. Wat ik een echte opsteker vond, was dat jury en publiek, verdeeld over wie de eerste prijs had verdiend, het eens was over wie nummer 2 was: ik!

Hoewel ik het mogen spreken in Paradiso al fantastisch vond en ik vooral vanwege het willen meemaken van deze ervaring meedeed, was het ook echt heel fijn dat mijn bijdrage zo gewaardeerd werd. Bemoedigend.
Ik ben ook dolblij met mijn gewonnen prijs: een schrijfcursus van Lisette Thooft, met persoonlijke, vakkundige begeleiding!

De foto’s zijn gemaakt door Vincent van Heukelum, een bevlogen fotograaf met een bijzondere missie. Check zijn website! http://www.vincentvanheukelum.nl/index.php

Mijn grote dank aan degenen die speciaal voor mij naar Paradiso kwamen. Dank ook aan iedereen die mij steunde en die dit mogelijk heeft gemaakt. Het was een fantastische ervaring!

Geïnterviewd worden door Leo Blokhuis.

Na de pauze een optreden van Shirma Rouse.

Jury Janneke Stegeman en Lisette Thooft.

Prijsuitreiking

Reacties vanuit het publiek.

Enorm bedankt! <3