Zij die ziek zijn

 

Detoxen, vasten, sapkuren; het draait allemaal om vermindering van afvalstoffen in je lichaam. 
Het idee erachter is dat de input aan gifstoffen (dmv voeding, verzorgings- en reinigingsproducten, milieuvervuiling en stress) hoger is dan onze lever, nieren, darmen, longen en huid zouden kunnen verwerken. Daardoor zouden we ‘verslakken’, oftewel langzaam vergiftigen. Vergelijkbaar met een brandende kachel waarin roetresten achterblijven. Tenminste, dat wordt beweerd.

Tja.

 

Er wordt zoveel beweerd.

En we geloven het graag. Het zijn immers beweringen die ons vervolgens de weg wijzen naar meer gezondheid, meer geluk of zelfs het eeuwige leven.

Maar… éérst moet je ervan overtuigd zijn dat er iets mis is met je. Dat is op zich niet moeilijk, een vaag gevoel van onvrede kan genoeg zijn om een verlangen aan te wakkeren naar ‘meer’ en ‘beter’.

Alles dat ons daarvan weerhoudt, moeten we bestrijden. Uitdrijven.

En als je de claims van ‘zij die het weten’ moet geloven, is er ontzettend veel mis met ons. We zijn smerig, onrein, ziende blind, horende doof, geneigd tot alle kwaad, schuldig, ziek, onvrij, niet heel.

Onze darmen zitten vol slakken, onze levers vol gif, onze harten vol boosheid, onze gedachten vol fouten, onze lijven vol schaamte en onze zielen vol zonde.

“Je voelt je misschien prima, maar ik kan zien dat je ziek bent. Ernstig ziek. Terminaal ziek.”
“Huh? Maar wie ben jij dan, dat je dat kunt zien?”
“Ik ben een dokter. Ik kan je genezen. Wil je genezen worden?”
“Ja natuurlijk! Wat moet ik doen?”

We moeten ontgiften, ontlasten, ontstressen, ontwaken, ontdekken en ons laten bevrijden door pillen, poeders, drankjes, rituelen, gebeden en zalvingen.

Tenminste, als je er op die manier naar kijkt.
Maar waarom zou je eigenlijk?

 

Verbetering vereist, omdat..?

 

Waarom zou je, puur omdat een ander het je vertelde, aannemen dat je eerst iets moet doen (kopen) voor je echt gelukkig kunt worden? Waarom zou je er vanuit gaan dat je eerst dringend ‘verbetering’ nodig hebt?

Wie zegt dat dan? En waar is dat op gebaseerd? En wie zei/schreef dat dan? En waar was dat op gebaseerd?

491px-Michelangelo_Caravaggio_067_resized_20170615_095018654Het gebeurt overal. In Reformatorische kerken wordt verlossing van zonden gepredikt, nadat mensen eerst geleerd hebben dat ze dit dringend nodig hebben.
In Pinkstergemeenten wordt genezing van lichamelijke en geestelijke ziektes beloofd, wanneer de zieke eerst de verkeerde leefstijl of foute manier van denken heeft opgegeven.

Haarfijn wordt gesuggereerd wat er allemaal ‘fout’ kan zijn. Je partnerkeuze, de muziek die je luistert of de boeken die je leest, de plaatsen die je bezoekt, je manier van kleden, opmaken, eten, bewegen, denken… ER IS ALTIJD WEL IETS AAN TE WIJZEN WAARAAN JE ‘SCHULDIG’ ZOU KUNNEN ZIJN.

 

Machtige predikers

Degene die dit predikt heeft een bepaalde machtspositie verworven. Er wordt bijvoorbeeld beweerd dat deze persoon woorden van God doorkrijgt of een bepaald gezag/spreekrecht van God heeft gekregen.

Als je in bepaalde christelijke kringen een idee uitgevoerd wilt zien, begin je je pleidooi het best met een zin als:
“Ik krijg op mijn hart dat…”, of: “God laat me weten dat…”, of: “volgens de bijbel zou je…”.
Bijzonder effectief.

Maar dit gebeurt niet alleen binnen de kerken. Nee, net zo goed daarbuiten. Het heeft dan ook niets met religie te maken (al leent religie zich hier wel uitstekend voor, vanwege het feit dat daar veelal over ‘onzichtbare’ personen en zaken gesproken wordt), maar alles met algemeen menselijke eigenschappen. 

Dit gaat over macht en machtsmisbruik, over controle, over ego’s en aanzien en over het verlangen naar ‘geluk’, dat in veel mensen leeft en waar relatief eenvoudig een beroep op kan worden gedaan.

 

Onvervulde behoeften

Kijk bijvoorbeeld naar hoe reclamefilmpjes bol staan van tafereeltjes met gelukkige, gezonde mensen. Met als verborgen boodschap:

 

“Bij jou aan de ontbijttafel/in de auto is het niet zo gezellig he? Bij ons dus wel. Dat komt doordat wij het juiste product in huis hebben gehaald. Koop het zelf ook en je wordt net zo gelukkig!”

Gelukkig willen zijn is niet het enige dat een mens kwetsbaar maakt voor ‘aanbieders van geluk’.
De behoefte om diep gekend en geliefd te zijn maakt ook kwetsbaar voor iedereen die suggereert iets van jou te ‘zien’ of te ‘weten’. (In veel gevallen is dit enkel een vrijbrief om te zeggen wat men over jou DENKT [ipv weet])

“Ik kan zien dat je niet gelukkig bent.”

Huh? Waaraan dan? Nieuwsgierigheid maakt zich van je meester en je wilt van deze ‘wetende’ persoon nog veel meer horen over jezelf. En hoe meer spreekrecht je de ander (onbewust) geeft, hoe meer vatbaar je bent voor het gesprokene en hoe sneller je jezelf iets laat aanpraten.

(“Tjonge zeg, ik dacht echt dat ik gewoon gelukkig was, maar nu ik jou gesproken heb, besef ik pas hoe diep ongelukkig ik in werkelijkheid ben. Ja, natuurlijk ga ik je boek lezen. Als ik thuiskom ga ik het gelijk bestellen!”) (Al was het maar om aan die ander en aan jezelf te bewijzen dat ook jij nu bij de ‘echte’ mensen hoort, de mensen die ‘het’ weten en die verlost worden, in tegenstelling tot al die arme stakkers, de ‘onwetenden’, de ‘bekrompen geesten’. Nee, jij geheel anders!)

 

Wakker worden!

En jij? Begrijp je al hoe snel we ons laten manipuleren of ben je nog slapend? Ben je nog onwetend? Als je onwetend bent, en daarvan verlost wilt worden, volg dan vooral mijn site, want ik weet het namelijk allemaal heel goed.

Voor de duidelijkheid: niet dus. Volg niemand. Denk en voel zèlf. Waarom zouden de gedachten en (voor)gevoelens van een ander meer spreekrecht hebben in jouw leven dan de gedachten en (voor)gevoelens van jezelf? Waarom zou je een ander laten bepalen waaraan jij ‘gebonden’ bent en waarvan je zo nodig ‘bevrijd’ moet worden? Waarom zou een ander jou de weg moeten wijzen?

We komen allemaal net kijken hoor. Wat weten we nou helemaal over waar we vandaan komen en waar we naar onderweg zijn. Er zijn genoeg mensen die menen dat ze het weten. Prima. Maar dat geeft hen nog geen spreekrecht over jou(w leven). Ook niet als jij zelf geen flauw idee hebt. Wat is er mis met ‘geen flauw idee hebben’? Waarom zou je moeten veranderen in een versie zoals die ander jou graag ziet?

Laat je niet intimideren door opleidingen of titels. Laat je niet omverblazen door iemand die toevallig ‘goed gebekt’ is. Laat iemands zekerheid jou niet uit je veld van onzekerheid slaan.

Jij bent goed zoals je bent. Werk alleen aan verandering omdat JIJ dat wilt en doe het op een manier die bij JOU past. Al het andere is voor de anderen.
Het enige dat jij hoeft te doen, is je eigen wijze weg gaan op de manier die bij jou past. (En misschien is zelfs dat niet waar.)

Ik wens ons allen vrijheid toe. Volg niets of niemand uit angst. Ik geloof dat, alléén wanneer je je vrij voelt om ‘nee’ te zeggen, je ‘ja’ een liefdevol geschenk kan zijn. In liefde iets of iemand volgen, kan alleen als je je vrij voelt om dat niet te doen.
1210-1246690371QhJe

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!

About Inge Bosscha

Aandachtig, openhartig, (zelf)kritisch en verbindend. Trainer, coach en inspirator. Deskundige op het gebied van (het loslaten van) aangeleerde religieuze dogma's en belemmerende overtuigingen.

7 Responses

  1. Ik denk, oh nee, het Vliegend Spaghetti Monster geeft aan mij door, dat je (Inge) een stap voorwaarts hebt gemaakt. In het begin, 2015, gaf je jezelf nog veel de schuld van de verwijdering tussen jou en de kerk en je familie. Je trok het leed eigenlijk een beetje naar je toe. Dat vond je zelf niet maar dat las ik tussen de regels door. In dit stuk klinkt een sterkere Inge door. Je zelfvertrouwen en zelfbewustzijn is m.i. geroeid. Zegt hij die van een grote afstand de grote lijnen volgt. VSM is met je, Bolognese of Pesto naar keuze.

    Groet, Albert

  2. Een prachtige logje waar ik het volmondig mee eens ben! Ik deed laatst op mijn blog een cryptische poging om net hetzelfde te zeggen. Maar hier staat het gewoon klaar en duidelijk. Dat is zo verhelderend en ik hoop dat veel mensen het lezen…. In iedere geval: ikzelf ben het meer dan beu om altijd bericht te krijgen over wat er mis is met mij of met mijn kinderen, grrr…..

  3. Linda Boot

    Klinkt prachtig maar er komt toch een vraag bij me op: Een pedofiel vindt het echt prettig om aan kleine kinderen te zitten. Als je dit verhaal doortrekt zou het dus betekenen dat niemand voor hem mag bepalen dat hij dat niet mag. Hij is vrij!

    Misschien zeg je dan: ja maar je moet wel altijd een ander respecteren. Op dat moment leg je elkaar alsnog iets op en is er dus toch een regel.
    En wie is gemachtigd om deze regel te bepalen?

    Enne…vanaf welke leeftijd geld dit? Mijn kinderen vinden het echt heel goed voor zichzelf om de hele dag tv te kijken en chips te eten.
    ?

    1. Linda,

      Er zit een denkfout in je redenering.
      Het denken is vrij. Het doen niet altijd. Om meerdere redenen. Een pedofiel mag zoveel pedofiele gevoelens en fantasieën hebben als hij wil.
      Er ontstaan pas problemen als hij die in daden wil omzetten. En dat niet alleen omdat het bij wet verboden is ‘aan kleine kinderen te zitten’, maar vooral omdat het immoreel en schadelijk is.
      Bij de menselijke seksualiteit is alles toegestaan. Op één voorwaarde: alle betrokkenen moeten er geheel vrijwillig mee instemmen. In de relatie tussen volwassenen en kinderen is er altijd sprake van een een machtsverhouding. Er kan dus geen sprake zijn van vrijwilligheid bij het kind. Er zit altijd misleiding of dwang achter en dat is schadelijk voor het kind. En dat het onderwerp in de taboesfeer ligt maakt de situatie alleen maar erger, net als de soms hysterische reacties van de ouders als het feit ontdekt wordt.

      Wat betreft je laatste alinea:
      Kinderen worden geboren als onwetende en a-morele wezens, die net als alle andere dieren puur op hun instincten en gevoelens reageren. De hele dag tv kijken en chips eten is zulk instinctgedrag. Ongelimiteerd toegeven aan de lusten van het moment.
      Het is de taak van ouders en andere opvoeders deze houding te reguleren en het eigen autonome geweten, m.a.w. verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen.

      Hie faalt de opvoeding van de gelovige.
      In plaats van de innerlijke autoriteit, het eigen autonome geweten te ontwikkelen, geven ze het kind een ‘alziende, alwetende, almachtige’ externe autoriteit die toeziet op al zijn denken en zijn doen en oordeelt en zodoende de verantwoordelijkheid op zich neemt.
      Waar de menselijke moraal gebaseerd moet zijn op zijn verantwoordelijkheid tegenover de medemens en de wereld, toetst de gelovige ‘goed’ en ‘kwaad’ aan de vraag of het ‘de wil van god is’.

    2. Dank je wel voor je reactie, Linda! Mooie vragen stel je.
      Dit artikel is geen pleidooi om alle regels te negeren. Ik wil alleen aangeven dat er ook heel veel (on)geschreven ‘regels’ zijn die we ons onnodig laten aanpraten door anderen.

      Aangezien we met velen zijn, is het maken van afspraken juist aan te bevelen. Denk bv aan verkeersregels. Dat komt ten goede aan de veiligheid van alle weggebruikers.

      Wat ik bedoel is bijvoorbeeld elkaar opleggen in welke auto je zou moeten rijden om je imago te versterken. Dat je je vrienden laat bepalen welke auto oké voor jou is. Dat de voorkeur van je vader of je leraar bepaalt wat jouw favoriete automerk is. Of dat een bepaalde auto echt niet ‘kan’.

      Dat dus eerst een bepaalde stijl of een bepaald merk wordt afgeschreven, waarna vervolgens richting gewezen wordt naar hoe het dan wèl hoort. Die basisaanname, dat een bepaalde stijl/manier verkeerd zou zijn, dáár gaat het me om.

      Dat we een wetboek hebben (om bv pedofilie te veroordelen) is een logisch gevolg van samenwerken, samen beslissen, samen de regering kiezen. Op basis van functie kan iemand meer bevoegdheden hebben. Dat wil niet zeggen dat daar geen misbruik van gemaakt kan worden of dat aan de top geen denkfouten worden gemaakt. We hebben allemaal het recht om zelf na te denken en zelfs onze basisaannames in twijfel te trekken. En laten we dat ook vooral blijven doen.

Laat een reactie achter bij IngeReactie annuleren