Disclaimer: Ja, ik ben mij ervan bewust dat men in veel kerken gewoon mag zijn (èn uitleven) wie men is. Ik weet dat er óók vele godsbeelden zijn die juist een bevrijdende uitwerking op mensen hebben. Dit artikel is dan ook niet gericht tegen religie. Juist niet!
Ernstige klachten
“Bijzonder onderwijs moet worden afgeschaft! Kerken en moskeeën moeten sluiten! Ban religie uit de samenleving! Het is inhumaan, discriminerend, achterlijk en wreed!”
Sommige ex-religieuzen worden anti-religieus. Wanneer ik hun schrijnende verhalen hoor, evenals hun compassie met de kinderen die momenteel binnen een strenge religie (zie disclaimer bovenaan pagina) worden beknot/’afgericht’, begrijp ik dat eerlijk gezegd heel goed.
Opgroeien in extreme (eeuwige doods)angst, is funest voor je gestel. Het chronisch hoge gehalte stresshormoon cortisol in je bloed, put je bijnieren uit en spant (en verzuurt) voortdurend onbewuste spierlagen. Zelfs tientallen jaren nadat dit angstgeloof is losgelaten kunnen deze personen nog steeds zo strak als een rietje staan en allerlei chronische klachten hebben ontwikkeld.
Het valt haast niet uit te leggen hoe misvormend de gedachte is dat Iemand voortdurend in de gaten houdt wat je denkt, voelt, droomt, zegt en doet. En. Dat. Dit. Nooit. Goed. Genoeg. Is! Dat zelfs je beste werken met zonde zijn bevlekt. Dat kweekt innerlijke critici waar je U tegen zegt. En waag het niet ze tegen te spreken, want je leerde immers dat dat nooit mocht!
Tegelijkertijd is er de dreiging van die ander, die ook alles ziet: de vijand, de duivel, die loert op zwakke momenten en je hart. Bij elke uiting van menselijkheid, elke emotie, zoals boosheid, is er de angst dat het de duivel is, die vanaf dit boze moment in je hart is komen wonen, om je uiteindelijk mee te sleuren in zijn val: diep in de eeuwige vlammen van de hel.
Kinderen die werden blootgesteld aan deze extreme angsten en voortdurende dreiging, ontwikkelen soms dezelfde PTSS klachten als oorlogsslachtoffers. Zij lijden aan RTS. Religieus Trauma Syndroom.
Op de website dogmavrij.nl schrijf ik hier uitgebreid over. Ik vind het belangrijk dat hier meer bekendheid over komt. Niet alleen bij de betrokkenen en hun geliefden, maar ook binnen de kerken en de hulpverlening.
Basisrechten
En hoewel ik inmiddels honderden verhalen van slachtoffers heb gehoord en ook uit eigen ervaring weet hoe ernstig en beperkend de klachten kunnen zijn, ben ik niet anti-religieus en vind ik dat religieuze ouders hun kinderen religieus mogen opvoeden.
Sterker nog: ik ben van mening dat we het onrecht alleen maar zouden vergroten met dergelijke ingrijpende maatregelen.
Dit zou namelijk betekenen dat wij, die lijden onder het ‘externe gezag’ uit onze jeugd, ervoor pleiten dat orthodox christelijke ouders niet zelf mogen bepalen of en hoe zij kinderen opvoeden. We dringen hen als het ware ‘extern gezag’ op, dat indruist tegen hun wensen en geweten en hen neerzet als waren het misdadigers of verstandelijk beperkte mensen.
Het behoort tot onze basisrechten dat wij voor het krijgen van kinderen mogen kiezen en deze kinderen naar eigen inzichten mogen opvoeden, hen wijzend op de gevaren zoals die in onze beleving bestaan. Voor streng orthodoxe ouders zijn de duivel en de hel reëler en gevaarlijker dan bv hete thee, gereedschap of het verkeer. Hen verbieden hun kinderen hiervoor te waarschuwen zou misdadig zijn. En nutteloos. Kinderen kunnen (onbewust) angsten van ouders overnemen, zelfs als daar nooit (bewust/direct) over gesproken werd.
Bijzonder onderwijs
Bijzonder onderwijs verbieden, heeft dat zin? Dan leren kinderen op school tenminste ‘de waarheid’.
Er kunnen vele redenen zijn waarom mensen het niet eens zijn met de reguliere vorm van onderwijs. Het is een goed recht, voor ons allemaal, dat we daarvan mogen afwijken en alternatieven mogen aanbieden. We willen toch niet dat de overheid (een extern gezag) bepaalt hoe onze kinderen worden opgevoed? We hebben recht op zelfgekozen vormen van onderwijs.
Verplichte lespakketten levensbeschouwing en filosofie aanbieden op bijzondere scholen? Zodat de kinderen leren dat er nog meer ‘bubbels’/opties zijn, dat er nog een hele wereld bestaat buiten die van hun (ouders/kerk) en dat het oké is om anders te denken dan de ouders?
Wat had ik dat graag geweten als kind. Ik heb er veel over nagedacht wat mij vroeger had kunnen helpen relativeren. Maar op geen enkele manier had een anders klinkende boodschap mij kunnen bereiken. De angst voor de buitenwereld was te groot. Iedereen die een mening verkondigde die afweek van ‘de waarheid’ zoals ik die had geleerd, was ‘onder invloed van de duivel’ en maakte me alleen maar banger.
Eenvoudigweg tegen een kind zeggen dat de duivel niet bestaat, creëert geen opluchting, maar nog meer angst. De persoon die dit zegt kon namelijk ook wel eens ‘onder invloed van de duivel’ zijn! En zo trekt het kind zich nog verder terug in de eigen ‘veilige’ kring.
Wees geen vijand
Wanneer je je bedreigd of aangevallen voelt, gaan je zintuigen op scherp. Je staat strak van de spanning en reageert fel en verdedigend wanneer het (vermeende) gevaar in je buurt komt. Je staat zeg maar op ‘standje oorlog’, wat je totaal niet ontvankelijk maakt voor de ander. Vanuit een verdedigende houding kan geen toenadering komen.
Dat is de reden waarom ik van mening ben dat religieuze medemensen ruimte moeten houden/krijgen om hun religie vorm te geven. Religie verbieden zal alleen als gevolg hebben dat religie ondergronds gaat en de aanhangers steeds minder zichtbaar en bereikbaar worden. Dat heeft een averechts effect.
We helpen religieus onderdrukte kinderen niet door hen deloyaal (proberen) te maken aan hun groep. Ze zouden zich daardoor ontheemd en extreem angstig voelen.
We helpen ze wel door er te zijn. Zonder veroordeling. Niet provoceren door bijvoorbeeld te demonstreren dat je niet door de bliksem getroffen wordt wanneer je een knetterharde vloek laat knallen. Daarmee word je alleen maar onveilig en verspeel je het vertrouwen.
Veroordeel niet, maar laat zien dat LIEFDE ook bestaat buiten de groep.
Verdiep je in de angsten die er kunnen leven onder religieuze kinderen. En heb vooral niet de indruk dat je die angsten ‘er wel even uit kunt praten’.
Luister om te begrijpen, niet om te corrigeren of te veroordelen. Wees accepterend aanwezig. Voorkom strijd om de juiste visie. Met liefdevolle acceptatie ben je de grootst mogelijke magneet naar de buitenwereld en de beste kans op herstel.
Wil je meepraten? Graag! Opbouwende, respectvolle reacties worden op prijs gesteld. Andere reacties verwijderd.