Weet jij van jezelf wat voor soort persoonlijkheid je hebt en hoe deze zich verhoudt ten opzichte van anderen?

De Myers-Briggs Type Indicator (MBTI) is een systeem om mensen in te delen op basis van de verschillen in persoonlijkheid. Onderaan dit artikel staat een link naar meer uitleg over de verschillende persoonlijkheidstypen, evenals een link naar een test, waarmee je meer inzicht kunt krijgen in je eigen persoonlijkheid. Maar voor je nu gelijk naar beneden scrolt: laat me eerst iets vertellen. We komen daarna vanzelf bij de test. 😉

Verschillen

Het kan erg interessant zijn om je te verdiepen in de verschillende persoonlijkheidstypen, omdat van daaruit ook de verschillende rollen, taken en levensdoelen worden ervaren.

Elk persoonlijkheidstype is oké. Je hoeft dus niet te hopen dat je een bepaald type bent of te proberen dit te worden. Je bènt al een bepaald type. Er zijn mensen die jouw persoonlijkheidstype erg waarderen en er zijn er ook die totaal niet kunnen begrijpen/waarderen hoe jij in elkaar steekt.

Zo is dat nou eenmaal. We merken allemaal (denk ik) dat het makkelijker is om begrip en sympathie op te brengen voor mensen met een persoonlijkheidstype dat we begrijpen/aanvoelen/herkennen, dan voor degenen die qua persoonlijkheid verder bij ons vandaan staan.

Overigens kan je jezelf trainen in het leren waarderen van ALLE persoonlijkheidstypen. Ik raad dit aan. Het is een enorme verrijking voor je leven. Wanneer je steeds meer mensen leert begrijpen, zie je steeds meer manieren waarmee ‘liefde’ uitgedrukt wordt. Het maakt je (interne en externe) wereld meer liefdevol.

Dat elke persoon weer anders in elkaar zit, merk ik ook in mijn contacten met mensen die hun als kind aangeleerde religie hebben losgelaten of dit proberen te doen.

Sowieso zijn er al verschillen in fases van processen waar mensen doorheen kunnen gaan. De één zit middenin de woede, een ander voelt zich depressief en weer een ander geniet van zijn vrijheid. De één zoekt zijn heil in de spirituele hoek, de volgende vindt een nieuwe kerk en een ander wordt anti-theïst. En natuurlijk zijn daartussen en daarnaast ook nog allerlei variaties mogelijk en bestaat het ‘loslatingsproces’ uit meerdere fases die soms ook nog eens gedeeltelijk door elkaar lopen en meerdere keren terugkeren.

Maar ook nadat het loslatingsproces grotendeels doorlopen is, kan je grote verschillen waarnemen in de manier waarop mensen zich uiten en gedragen.

Iemand concludeert bijvoorbeeld: “religie is kindermishandeling!” Waarop een ander denkt: ‘zeg dat nou niet zo generaliserend! Je trapt liefhebbende religieuze mensen op het hart!’

Iemand anders zegt: “de kern van religie is liefde”. Waarop een ander denkt: ‘hoe krijg je het je strot uit! Na al die verhalen waarin religieuze denkbeelden mensen voor het leven hebben getekend! Religie zou verboden moeten worden!’

Manieren van zorgen

Je persoonlijkheidstype bepaalt hoe je reageert op onrecht. Dat werkt ook zo met onrecht in de kerk.
Je kunt zwijgen, spreken, wegkijken, onderzoeken, veroordelen, proberen te sussen, proberen dingen te veranderen, proberen schade te beperken, vergeven, een scène schoppen, blijven, vertrekken… etc.

De mogelijke reacties die ik noem zijn niet bedoeld om te labelen met ‘goed’ of ‘fout’, maar worden ALLEMAAL ingezet als manieren van zorgen. Ze zijn dus ook ALLEMAAL goed, ook als ze niet jouw voorkeur hebben. Welke manier van zorgen jouw voorkeur heeft, wordt bepaald door het persoonlijkheidstype dat je bent.

Er wordt vaak vol afkeur en allergie op elkaar gereageerd. Iemand die opgroeide met een godsbeeld dat overeenkomt met hoe je een sadist beschrijft, kan sterke weerstand en woede voelen als hij iemand over ‘God’ hoort praten.

We vergeten zo vaak dat we de woorden die we horen, associeren met onze eigen emotionele lading. Terwijl je, als je in gesprek gaat, kunt ontdekken dat de ‘God’ van de één een totaal andere god kan zijn dan de ‘God’ van de ander.

 “Ik geloof niet meer in God. Ik vind mensen die in God geloven kleinzielig en naïef! Nee, ik geloof in iets veel mooiers, in een soort oerbron van leven, liefde en energie. Geen veroordeling, geen straf, maar vrijheid en vreugde.”

“Wat jij zojuist beschrijft, klinkt als hoe ik God ervaar.”

Ik heb in mijn leven soms mensen afgeschreven als ‘onverschillig’, ‘dom’ of ‘liefdeloos’, alleen maar omdat we zoveel verschilden in onze inzichten over wat het ‘juiste’ is om te doen en ik hun manier van zorgen niet als zodanig (h)erkende. Daarmee heb ik onrecht veroorzaakt.

Overeenkomsten

Tegenwoordig probeer ik -en ik ben en blijf daarin lerende- ruimte te maken voor verschillende inzichten en het gesprek aan te gaan, juist met mensen met wie ik ogenschijnlijk niets (meer) gemeen heb.

Zo leerde ik dat mensen soms keihard uithalen naar religie, gelovigen en de kerk, omdat zij daarin ernstige schade hebben opgelopen. Ze willen dat het stopt! Ze willen dat er niet nog meer slachtoffers komen en ze maken zich vooral zorgen om de kinderen.

En ik ontdekte dat ik NIEMAND ken die wèl hoopt dat kinderen levenslange trauma’s oplopen in de kerk. Of mensen nou wel of niet naar de kerk gaan, wel of niet in God geloven, wel of niet zelf te maken hebben gehad met nadelige gevolgen van een religieuze opvoeding: iedereen vindt het afschuwelijk dat mensen getraumatiseerd kunnen raken binnen de kerk. Iedereen wil dat dit stopt.

En de één doet dat door te schreeuwen dat religie verboden moet worden, terwijl een ander theologie gaat studeren om de boel van binnenuit te vernieuwen.

Verlangen

Ik verlang er vurig naar dat we elkaars liefde leren zien achter onze, soms zo sterk van elkaar verschillende, gekozen strategieën. Dat verlangen is zo sterk, dat ik het als een soort verdriet met me meedraag. Verdriet om de strijd die we voeren, tegen elkaar(s inzichten). Verdriet om de energie en de aandacht die daarmee verloren gaat en die we ook hadden kunnen bundelen, in een gezamenlijke strijd tegen het onrecht, dat we geen van allen willen. Verdriet om zoveel miskenning van zo ontzettend veel goede bedoelingen en initiatieven. Binnen en buiten de kerk.

Ik wil zo graag dat we elkaar een hand geven, over kerkmuren heen, en elkaar weer zien als broeders en zusters. Ik wil dat we elkaar in de ogen kijken. De ‘schapen’ en de ‘bokken’. En dat we dan zullen voelen hoe we allemaal ‘dieren’ zijn. Of mensen, zo je wilt.

Waarom ik dat zo hartstochtelijk graag wil? Omdat ik binnen en buiten de kerk mensen ken waar ik zeer veel respect en liefde voor voel. En omdat mijn persoonlijkheidstype INFP is, een bemiddelaar.

Welk persoonlijkheidstype ben jij? Je kunt het hier >KLIK< testen. (En nogmaals: ALLE typen zijn oké!)
Wil je een overzicht zien van de 16 verschillende persoonlijkheidstypen die er zijn? Dat kan hier: >KLIK<

Wil je vertellen wat je gedachten zijn bij dit artikel of wat je raakt? Vind je het leuk om te laten weten welk persoonlijkheidstype jij bent? Reageer gerust! (Als je even naar beneden scrolt, kan je daar je berichtje achterlaten.)  😉