Tekst antwoord, Antwoorden 348x, onbeantwoord 354x

Antwoorden die herleidbaar zijn naar een persoon zijn weggelaten of geanonimiseerd. Reacties die vaker voorkomen, zijn ook (deels) weggelaten. Reacties met enkel ‘n.v.t.’ of ‘niks’ zijn weggelaten.

Dit zijn de reacties, in willekeurige volgorde:

• Je kunt er niet uitvallen, Je bent niet schuldig, Je mag je eigen weg gaan, ook als dat mensen pijn doet
• Een open gesprek.
• omgaan met emoties, communicatievaardigheden, grenzen
• het komt goed
• Gods zegen
• persoonlijke betrokkenheid bij mij als individu in mijn proces, respect en ruimte voor de eigen keuze
• Aandacht
• Dat er begrip is en liefde
• Ik had meer begrip gewild
• Meer begrip voor de reden waarom
• Begrip, geen oordeel, zachtheid
• Dat de kerk zichzelf minder serieus neemt; dat de kerk het onderscheidt weet te maken tussen de traditie en de kern van het geloof
• Het is oké.
• Interesse
• Geen vrome woorden
• Hoe gaat het met je? Kan ik iets voor je doen?
• De ruimte om echt te vertellen wat er was
• met elkaar op voet van gelijkwaardigheid in gesprek blijven.
• Gehoord worden
• Dat ik lang niet de enige was.
• Dat DogmaVRIJplaats bestaat
• Interesse in het waarom
• Dat je mag zijn wie je bent
• Ik zou willen dat het hen ook meer om relatie zou gaan dan om regels en leerstellingen
• Hoe gaat het met je nu je er alleen voor staat? (Scheiding) Zullen we koffie drinken?
• eerlijke interesse, de waarom vraag
• Red je het financieel?
• Dat vriendschappen binnen de kerk eigenlijk helemaal geen vriendschappen waren, maar een formaliteit.
• Dat je steun nodig hebt, je komt erg alleen te staan in het begin.
• Dat het niet direct een verkeerde keuze is om de kerk te verlaten.
• Dat niemand er schuld aan heeft. Dat ieder zijn eigen pad mag volgen.
• Wat je keuze ook is: je blijft voor mij de persoon die ik ken.
• Dat ik niet schuldig ben
• Vergelijkbare ervaringen. En dat losmaking van iets kan leiden tot iets goeds.
• dat ik gewoon mag ZIJN
• Dat er zoveel lotgenoten zijn en een lotgenotengroep!
• ik leef met je mee
• dat ik gemist werd
• Hoe gaat het met je….
• Dat mensen gehoord en gezien werden voordat ze vertrokken.
• Dat het oké is. Dat ik oké ben.
• Dat het goed komt. Dat het geloof niet nodig is. Dat ik geen slecht of gek persoon ben. Dat queers waardevolle mensen zijn met recht op liefde en leven en zelfexpressie. Plekken waar ik lotgenoten zou kunnen spreken. Het gesprek met de ouderling was ongemakkelijk omdat er heel erg een schuldvraag werd gezocht. Waar het nou aan lag en wat de kerk mij verkeerd had gedaan. Terwijl ik gewoon niet meer geloof.
• Ik snap dat je niet in een programma past
• Dat het oke is, maar dat je opeens een heel stuk minder mensen spreekt.
• Het kan, het mag, het is oke
• dat het oke is en niet erg dat je andere weg gaat
• Begrip. Mensen die kunnen begrijpen waarom je tot die keus gekomen bent.
• Meer parate kennis over werken met vrijwilligers die zeer verschillende opvattingen hebben
• Hoe ik minder social awkward kon zijn en derhalve minder een leidende factor in de keuze voor diverse mensen.
• Een arm om mijn schouder was wel prettig geweest… Geen veroordeling, maar vertrouwen dat ik deed wat nodig was.
• Dat dierbaren onvoorwaardelijk van me zouden houden en dat voelbaar was. Het tegenovergestelde bleek waar.
• Exit gesprek. geen bekeer gesprek.
• Dat kerk-zijn vooral een menselijk construct is en dat het niet een op een samenvalt met geloof; God en geloof zijn zoveel breder en veelkleuriger dan alleen wat binnen kerkmuren gebeurt
• Er is geen gesprek geweest, gewoon de mededeling: als je dat doet hoor je hier niet meer
• Dat mijn waarheid er ook toe deed
• Dat ik het niet fout had, dat het niet enkel mijn beleving was.
• Dat ik niet de enige ben. Toen ik 1 jaar terug openlijk voor mijn facebook vrienden poste dat ik niet meer geloofde en zo blij ben met de enorme vrijheid maar ook zo veel pijn had door het geloof, kreeg ik veel reacties. Uiteraard ook van kerkgangers die bezorgd om me waren en voor me gingen bidden 😉 Maar ook van enkele mensen die vroeger naar mijn kerk gingen of die ik alleen van facebook (collega netwerk etc) kende en die zeiden dat ze in hetzelfde proces zitten. Een iemand bood ook aan om eens een keer te praten als ik vragen. Dat wil ik nog graag gaan doen!
• Hoe kunnen we met je gedachten meelopen, wat zijn jou gedachten hierover en waar zouden we je in kunnen steunen, wat heb je nodig, waar ga je doorheen
• Dat mijn ouders hoe dan ook hun kind zouden blijven steunen!
• De impact
• Al was het maar één persoon uit de familie die niet veroordelen was en me als persoon zag en daarmee het verdriet.
• Het is goed
• Echt luisteren naar de reden waarom we weggingen, en daar iets mee doen
• Dat mijn ” vrienden” voor mij kozen in plaats van het verhaal van de grote leider geloofden
• Oprechte belangstelling, zonder oordeel, waarom ik deze keuze heb gemaakt.
• Dat het normaal en gezond is om kritische vragen te hebben
• Dat het niet mijn schuld is dat zij me verwerpen
• Onvoorwaardelijke liefde
• Ik had graag psychologische hulp gehad bij het verwerken van alle emoties die naar boven komen wanneer je een compleet wereldbeeld loslaat.
• Begrip
• Dat lotgenotencontact je leven kan redden, zoals het bij mij heeft gedaan.
• Dat weet ik eigenlijk niet. Goedkeuring was er op geen enkele laag. Dus welke woorden of boodschap zou er echt gemeend geweest zijn
• Dat het gewoon “goed” is
• Het is goed, het is jóuw keuze.
• Begrip voor het emotionele leed wat me jaren is aangedaan.
• Meer steun
• Dat ik geïndoctrineerd ben en dus niet mezelf
• Dat het niet mijn schuld was
• Op dit moment nog steeds bij kerk, maar ben er liever niet. Ik praat er eigenlijk niet veel over, omdat we zelf al eerder de kerk hebben verlaten
• Hulp kennis
• Dat de wereld buiten de kerk zoveel mooier is.
• Dat het goed is om je eigen weg te kiezen.
• Dat je er niet uit kunt vallen
• Blijf gerust, je bent welkom om wie je bent, niet om wat je gelooft. Er is ook ruimte voor jouw beleving en geloof.
• In de tijd dat ik bezig was met mijn geloofsvragen en de keuze om een ander pad te bewandelen, dat wel wat afweek van die van mijn ouders, had ik het fijn gevonden als ik een plek of iemand gekend zou hebben om hier over te praten. Terwijl mijn ervaringen rondom dit proces dus niet te vergelijken is met die van kerkverlating vanuit de behoudende kerken… de intensiteit was alsnog behoorlijk en het had me erg geholpen als ik had geweten ergens daar vrij over te kunnen praten. Ook ik kende in die tijd enkel mijn eigen achtergrond, dus waar dan iemand te vinden die eigenlijk het pad waarnaar ik zocht al kende, is een hele opgave. Het is een wereld die je niet kent, alsof je op zoek bent naar een stad die je nog niet gevonden hebt, maar waarvan je wel beseft dat deze moet bestaan. Als je de stad wel vindt is het ook nog een opgave om je weg te vinden in die nieuwe stad. Daarom zou het helpend zijn als er mensen zijn die je de weg kunnen wijzen en naar je vragen luisteren en antwoorden.
• Dat ik het eerder gedaan zou hebben
• Het is oké, je bent vrij
• Waarom wij geen keuzes hadden, waarom onze ouders verplicht werden om een goed apostool van ons te maken
• Wat kan ik voor je doen
• Het is oke. Ik hoor je ik zie je ik voel je
• ik had gewoon de ruimte gewild uit te kunnen zoeken wat kerkverlating betekent en van tevoren had ik graag meer willen weten over dat er nog meer wegen naar rome kunnen leiden en er niet maar 1 juiste weg is.
• Dat het een mogelijkheid is
• Ik had willen zien dat de mensen oprecht waren…het tegendeel is waar
• Niemand weet 100 procent zeker de waarheid, jij mag uitzoeken wat voor jou het meest waar voelt.
• We houden van je.
• Dat ik het ging redden in mijn eentje..
• Enkel liefde willen voelen en een luisterend oor.
• De website http://www.religieustraumasyndroom.com
• Dat het goed is en mijn eigen keuze
• “Ik geloof je”, nadat ik mijn traumatische ervaring had verteld.
• Dat men vraagt naar de reden.
• Therapie zou handig zijn geweest. Ik heb in gevaarlijke situaties gezeten doordat ik 100% onwetend was van de buitenwereld (type Amish). Niet ok en gevaarlijk.
• Iets van respect voor mijn keuze
• Ik ben nog lid maar kom niet meer in de kerk. Dan ben je snel vergeten. Neem niemand meer iets kwalijk. God kent mij door en door. Dat vind ik belangrijk
• Dat het een heel eenzaam gebeuren is. In mijn geval is het 13 jaar geleden, nu is er iets meer aandacht voor. Ik las het boek van Boele Ytsma ‘ van de kaart , dat heeft me oa geholpen.
• Dat ik daar hulp bij had kunnen/ moeten krijgen
• Een bedank en geen trap na
• Het lijkt wel haast onmogelijk omdat de kerkverlater een verruimd bewustzijn of ontwikkeling heeft doorgemaakt die de gelovige kerkganger nog niet heeft doorgemaakt. Tevens besef ik dat dit als arrogant kan overkomen. Ik kan niemand opleggen hoe hij moet reageren of wat hij moet denken. We moeten veel meer accepteren dat we allemaal andersdenkenden zijn en toch ook weer niet zo uniek als we dachten.
• Vanuit de kerk krijg ik regelmatig een acceptgirokaart om geld te storten aan goede doelen
• Van te voren weten dat mensen gaan afhaken.
• Dat ik mijn eigen weg mocht kiezen
• Bedankt!
• Respect voor je keuze, en wees gelukkig
• Heer, houdt U mij vast.
• Ik wilde liefst mijn eigen weg gaan. En liever niet dat ze naar mij gingen vragen. Dat is ook niet gebeurd. Wat aan de andere kant ook weer jammer is. Je denkt dan, betekende ik niks voor hen?
• Had graag een luisterend oor gehad. Niet eens zozeer iets willen horen of weten
• Je mag je eigen weg gaan. Je bent niet ons bezit.
• Dat ik niet zwak ben maar net heel sterk om de stap te zetten
• Dat mijn ouders niet alleen maar bezig zouden zijn met de pijn die ik hen deed door te vertrekken, maar dat ze oprechte belangstelling hadden voor de pijn zoals ík die had ervaren.
• Hoe richt ik nu mijn leven in, hoe maak ik vrienden buiten het genootschap.
• Ik wist niet dat het van het geloof vallen van mijn zoon zoveel met mijn eigen geloof zou doen.
• Ik zou willen dat iemand nog eens vol bewogenheid ‘lieverd’ tegen me zei. Maar toen ik aangaf weg te willen, was ik niemands lieverd meer.
• Een arm en aandacht
• Dat het een vrije keus is en dat als ik terug wilde komen welkom zou zijn. En dat mensen je gewoon blijven behandelen als altijd
• Waar ik praktische hulp kon krijgen. Ik stond ineens op straat
• Dat het goed is wat ik zelf wilde.
• Respect voor mijn persoonlijke mening
• “lotgenotencontact”, mensen die snappen wat ’t zo moeilijk maakt. Dat je geen slecht persoon bent, dat je niet faalt als mens. Dat geloof een perspectief is, niet meer en niet minder.
• Begrip en respect
• lotgenoten
• Als jij daar gelukkig van wordt: doe je ding! Respect.
• Hoe het met me ging
• Dat er ook andere wegen zijn om je geloof te beleven en dat kerkgang en geloven niet hetzelfde is.
• Begrip, aandacht voor de redenen van de verzorgenden. Hun visie is bepalend. Elke vorm van ontevredenheid over die visie wordt als niet ter zake doende weggewuifd.
• Hoe gaat het met jóu?
• Dat mijn keuze volledig gerespecteerd zou worden.
• Geen oordelende teksten te krijgen.
• Het ga je goed…
• Samen huilen. Helaas huilde ik altijd alleen.
• Dat het heel natuurlijk is voor een volgende stap in een mensenleven of na een crisis dat je godsbeeld veranderd en je behoeften veranderd.
• De open vraag waarom en respect voor de keuze
• Dat ik niet de enige was die het zo ervaart hoe het toen ging. Ik was en ben dus niet gek
• Je hebt recht op wat jij voelt en denkt. We respecteren je keuze
• Dat ze me begrijpen en zien dat ik mijn uiterste best doe in mijn vrijheid nog liefde fatsoen en waarden heb. Geloof in het goede en kwade. Hulp als alleenstaande met 2 kindjes door mijn familie
• Erkenning over wat ze hebben aangedaan.
• We vergeten hem niet
• We erkennen dat ook jij een goed mens bent
• waarom ik wel aanspraak heb in mijn dorp en niet in de kerk
• Dat ik wel geliefd ben en een kind van God , ondanks dat ik lesbisch ben.
• Ik begrijp je niet/kan me niet vinden in jou weggaan en waarom, maar je bent nog net zo’n mooi mens en ik hou nog net zo veel van je. Ik hoop je nog geregeld te ontmoeten….of zoiets
• Bevestiging dat ik het recht had om over mijn eigen leven te beschikken en mijn leven in te richten naar eigen goeddunken.
• De eerste periode is moeilijk. Maar het gast je lukken. Wees niet bang voor de wereld. Wees jezelf. Hou van jezelf
• Zoek contact met Inge Bosscha
• We zien je , we horen je, je mag er zijn zoals jij bent. Het is goed, je bent vrij om te kiezen. Ik/we accepte(e)ren je keuze.
• informatie over (eventuele) impact op je identiteit; postief maar vooral negatief (bv altijd aan de ander denken, grote moeite met autoriteit, fundamenteel gebrek zelfvertrouwen, nachtmerries over het constante ‘moeten’, missen van ‘hoger doel’ en daardoor gevoel minderwaardig/ egoistisch te zijn, missen van groep, etc….
• Dat het ok is, dat ieder mens zijn eigen weg mag kiezen
• We geven om je.
• Dat zij hier ook voor het eerst zijn en geen enkel spreekrecht hebben over mij!
• Dat ik vrij was in mijn keuze en dat ik er niet een slechter persoon van werd
• Hoe kan ik je helpen? Wat zou je mij willen meegeven?
• Transparantie en mildheid over de redenen voor de kerkverlater voor diens vertrek.
• Dat mn keuze gerespecteerd werd
• Doei…ik was er klaar mee
• Dat geloof iets persoonlijks is en niet voor iedereen de beste weg.
• Begrip
• Tja…ik wist vooraf wat mijn lot zou zijn dus ik maakte me geen illusies
• We blijven bevriend met elkaar
• Als kerkverlater erkend en gezien worden in mijn dappere stap mijn eigen pad te gaan ontdekken en dat het goed is: dat ik goed ben zoals ik ben, om wie ik ben. Mijn trauma zit in het nooit goed genoeg voelen, ‘van onszelf zijn we niets’, ‘wij zijn niet waardig’. De kleinheid, het niets betekenen, altijd jezelf weg moeten cijferen en de minste zijn, want dan pas ben je een goed mens. Wat had ik dat graag anders gezien. Gelukkig leer ik nu op latere leeftijd alsnog dat er ook onder gelovigen zoveel andere manieren zijn om hiernaar te kijken. Schuldig en slecht voelen, zijn twee diepe oude patronen en thema’s bij mij. Ik had het fijn gevonden als ik in mijn jeugd al een lichtere manier geleerd en ervaren had om mens te zijn.
• Begrip voor de keuze. En niet een reactie als: ‘Als je weg wilt, ga dan’.
• Acceptatie.
• Dat ze daarna ook een gelukkig leven hebben gekregen.
• Dat de hel niet bestaat
• We kunnen het enigszins begrijpen dat je weggaat…
• Dat het oke is om te twijfelen en het niet te weten. Gewoon dat het oke is
• We houden (tóch) van je
• gesprek erover, eigenlijk was er niks
• Of ze God helemaal kwijt zijn of dat ze op ontdekkingstocht zijn
• Dat het een heel proces is en dat er restletsel is. Dat de buitenwereld het als een sterkte bekijkt als je zegt dat je uit een gemeenschap bent gegaan. Dat er geen schaamte hoeft te zijn om erover te spreken.
• SCHAAM JE NIET!
• Dat de liefde en het geloof bindt, ook als de wegen scheiden.
• Geen idee. Maar iig niet dat het slecht met je afloopt of dat ze het bij de heer neer zullen leggen. Hoezo heb je dat nodig om met tegenslagen om te gaan? Denk ik dan hè. Ga uit van je eigen kracht. Had graag gezien dat de eigen kracht van de mens wat meer bevestigd zou worden in plaats van afgebrand en veroordeeld in erfzonde. Dat je zelf kunt denken en beslissen en dat dat geaccepteerd zou worden . Niet een entiteit buiten jezelf die nooit antwoordt maar zogenaamd wel alles moet beslissen .
• Het grootste deel van mijn familieleden is kerkverlater. Geloof werd lang als een soort opium voor het volk of als geloof in sprookjes beschouwd. Ik vond dat vaak getuigen van gebrek aan inlevingsvermogen. Dus inlevingsvermogen van beide kanten zou welkom zijn.
• Ik had graag eerder willen weten waar ik lotgenoten en ervaringsverhalen kon vinden.
• de vraag ‘waarom’, werkelijke belangstelling voor de reden van besluit…
• Een gesprek. Een uitnodiging. Een cursus. Een telefoontje etc
• Het had nooit zover moeren komen, ik had gewoon normaal moeten opgroeien
• Dat ik vrij was om te kiezen . Mijn idee had er ook mogen zijn.
• Je bent goed zoals je bent
• Dat het normaal is dat je dan door een emotionele achtbaan gaat en dat bepaalde gevoelens en achterstanden in emotionele ontwikkeling normaal zijn
• Ik had het gewaardeerd als mensen vragen hadden gesteld. Niet veroordelende vragen, maar oprecht geïnteresseerde vragen.
• Hoe je hier oordeelloos en met respect naar elkaar over kunt praten. En hoe je hier i familie/gezinsverband mee om kunt gaan en het contact/de band positief houden.
• Dat God altijd nabij is
• Dat je volledig geaccepteerd wordt en dat jouw argumenten er ook toe doen. Dat je gewoon op verschillende manieren tegen God aan kunt kijken en dat dat niet erg is.
• Hoeveel pijn het zou gaan doen, maar ook: dat ik het aan zou kunnen. En er sterker uit zou komen.
• Ik had zo graag meer ruimte binnen het systeem kerk gehad
• Dat er RTS-deskundigen zijn
• Belangstelling voor motivatie ervan, mee eens zijn of accepteren hoeft dan nog niet eens, maar vraag naar uitleg, voor mijn part discussie erover, maar niet alleen maar stilte.
• Dat ik niet gek was en dat ik moest doen wat voor mij goed is.
• Waarom die persoon weg ging. Het kwam op mij over als een eigen keuze terwijl nu blijkt dat het min of meer gedwongen was
• Dat er in een eerder stadium gesprekken/ dialoog ontstaat; ruimte is
• De invloed van een sekte op je leven
• Ik had het mooi gevonden als ik iemand ontmoet had die met dezelfde zaken worstelde. Iemand die gezegd had “ik wil eigenlijk ook weg, hoe heb jij het aangepakt”.
• Een liefdevol en oprecht gesprek naar mijn beweegredenen
• God laat ons nooit los de deur blijft open
• Dat er anderen waren die ook twijfelden en weg wilden. Ik was de eerste in mijn kerk.
• Dat het ook goed is
• Dat er belangstelling zou zijn voor het waarom
• eerlijkheid over de redenen
• ik zou graag met de kerkverlaters willen praten om te horen wat de reden was. Ik hoor graag wat andere denken
• Waarom ik de kerk verliet
• Jammer, maar het is jouw keuze. Dat zullen we respecteren. En het er dan niet meer over hebben. Punt.
• Dat men God mss niet zou bekijken als de wraakzuchtige tovenaar op een wolk, of niet enkel het negatieve van de kerk zou beklemtonen, zoals bv pedofilie, maar ook het mooie zien.
• Dat je als mens nog net zoveel waard bent.
• Dat het echt een opluchting was
• Het was een totale ontworteling. Geen amputatie. Ik moest me zelf helemaal op nieuw uit vinden
• Voel je thuis waar je heengaat
• Had ik eerder vd impact geweten had ik me meer bekommert om achterblijvers.
• Respect en begrip voor keuze en oorzaken
• Een reactie van mensen met wie ik vroeger wel contact had, maar de meesten houden zich stil
• enige ruimte voor reflectie
• De vraag waarom
• Gewoon begrip en zelfreflectie bij de geloofsgemeenschap.
• Dat iemand echt naar mij keek en mij onder hun hoede had genomen.
• Hoe je je oude basis afbreekt en je nieuwe basis opbouwt.
• We snappen het
• Dat men contact/vriendschap wilde houden
• Facebookpagina Coach voor Kerkverlaters
• Kerkverlating mag nooit mensverlating worden
• Waar het was mis gegaan en wat had kunnen helpen om dat te voorkomen. Waar niet goed is geluisterd of doorgevraagd
• Je bent gewenst
• Groepen zoals dogmaVRIJplaats
• Luisterend oor en aandacht voor dit onderwerp
• Vroeger in het (gedachten-) proces betrokken
• Ik verwachtte geen erkenning van gelovigen daarin. Daar was ik niet toe in staat en ‘zij’ meestal ook niet. Wat ik begrijp
• Eerlijke antwoorden schuiven heel veel dingen onder het tapijt zoals kindermisbruik
• Doe wat bijdraait aan je eigen geluk want dan kun je anderen gelukkig maken.
• Openheid over het waarom is altijd goed, hou de communicatie open.
• Ik had graag kennis gemaakt met andere ex-Jehova’s Getuigen. Dat is pas meer dan 10 jaar later gekomen.
• Door je acties gaan mn ogen open over wat zich in bepaalde kerken afspeelt . Dat er nog mensen heen gaan is mij vreemd. Als gelovige zou ik hard weglopen… omdat ik geloof
• Jammer dat je gaat, je bent van waarde (geweest)
• Ik hoop in een exitgesprek nog helder en eerlijk met elkaar mijn knelpunten te kunnen bespreken.
• Meer medeleven
• weet ik niet. Verlaten was op een gegeven moment gewoon innerlijke noodzaak
• Contact met lotgenoten. Want je bent ineens alleen op de wereld
• Luisteren naar hoe ik me voelde en begrip
• Het ligt niet aan jou en je bent niet gek!
• Dat het iemand iets kon schelen
• Dat het echt de leer is die ziekmakend en gekmakend is
• Dat ik als mens nog steeds geaccepteerd zou worden en dat vrienden je niet verlaten maar nog steeds hetzelfde met je omgaan
• Ik denk dat iemand je van de kerk niet kan helpen. Uiteindelijk ben je je eigen verlosser. Er is geen betere dan jij zelf.
• Het is een persoonlijke keuze, doe waar je gelukkig van wordt
• Wie er meer worstelen in de kerk. Dat de kerk mensen ook kan uitzwaaien die andere wegen gaan. Niet doodzwijgen, maar zegenen.
• Wat is het belangrijkste waarom je de kerkgemeenschap verlaat.
• Helpgroep voor JG
• Gesprekken over het waarom
• kunnen wij samen op oplossing vinden
• Misschien meer weten hoe het zou voelen om in 10 seconden je hele familie en vriendenkring te verliezen. Hoe dat erin zou hakken en hoelang het zou duren om je leven weer op de rit te krijgen.
• Ik denk dat gewoon open discussie of gesprek fijn is … maar ik de gemeenschap van JG is dat niet mogelijk. Menselijkheid zou fijn geweest zijn….
• Meer over Religieus Traumasyndroom. Belangrijk onderwerp en verdient meer wetenschappelijke uitwerking en borging.
• De gevolgen op emotioneel gebied. Steungroepen, praatgroepen.
• Dank je wel voor 45 jaar inzet en betrokkenheid
• Dat het oké was, dat de kerk verlaten soms nodig is
• Dat er ook binnen de kerk ruimte is voor het individu. Andersdenkenden
• Wat mijn moeder zei toen ik vroeg of ze dacht dat ik naar de hel zou gaan ‘Dat kan ik me niet voorstellen, lief kind’
• Troost
• Meer over (sub)cultuur, beïnvloeding, minder over sociale gemeenschap
• het is eenzaam, hoe eenzaam had ik wellicht wel willen weten maar misschien had ik daarna niet meer gedurfd.
• Tjonge, wat heftig
• Gewoon contact, een soort afronding.
• Wij blijven van je houden, jij blijft ons kind.
• Je mag zelf bepalen wat je wilt geloven of wat bij jou past. Je blijft dezelfde persoon en ieder moet voor zich weten hoe hij wilt leven
• Ik ben trots op je
• Dat je niet alleen je kerk verlaat, maar ook afscheid neemt van je leven zoals die was. Geloven en een kerkgemeenschap zijn zo verweven met wie je bent dat je na kerkverlating jezelf weer een beetje opnieuw moet ontdekken
• Ik denk dat mijn koppigheid zulke informatie toen alsnog in de weg zou hebben gestaan. Het heeft jaren geduurd om van twijfel naar atheisme te gaan, maar ik denk niet dat ik dat pad sneller had kunnen aflopen.
• Ik had graag willen weten hoe zwaar het was om te vertrekken, en dat je een heel rouwproces meemaakt, verdriet en boosheid, je alleen voelen en ook alsof je hele fundament is weggeslagen. Ik had willen horen dat dat slechts tijdelijk is en dat je daarna je eigen weg vindt in wat wel en wat niet te geloven.
• Een meldpunt, voor kerkverlaters
• Interesse, meeleven, hoop, begrip, bereidheid tot veranderen
• Dat ik mag bestaan. Dat ik zelf iemand ben. Dat het niet gek is dat het moeilijk is en dat de innerlijke strijd niet duidt op gekte of de angst op gebrek aan moed. Dat mijn worstelingen ertoe doen en misschien nodig zijn. Dat er steun en hulp is en erkenning.
• Dat God belangrijker en groter is dan de christen of de gemeenschap.
• Dat er therapie is of bestaat om je helpen.
• Dat Dogmavrij er is. En Wijdekerk.
• Het is niet eerlijk wat jou is overkomen
• Het ligt niet aan jou
• Seksuele voorlichting, drugs en alcohol voorlichting, en misschien ook voorlichting over andere religies
• Dat kerkverlaters (die theist blijven) elkaar vinden en elkaar steunen en op die manier een alternatieve ‘spirituele familie’ bieden i.p.v. de kerk
• We begrijpen dat je niet meer gelooft, ipv kritiek.
• Twijfels van andere geloofsgenoten.
• Dat de hel in het hiernamaals door mensen gecreëerd wordt en we m zelf creëren op aarde
• dat je je eenzaam gaat voelen en het niet zo makkelijk is om ergens bij te horen
• Als het maar zonder oordeel is, maakt het me eigenlijk niet zoveel uit. Een ‘waarom?’ was goed geweest, of een ‘Goh, hoe ben je tot dat besluit gekomen?’ of ‘Joh, ik houd nog steeds van je hoor.’ Als je maar vrijelijk met gedachten had kunnen wisselen. Ik wist al wat ik te horen zou krijgen, dat de duivel ons altijd aan het twijfelen brengt, en dat het een geestelijke aanval zou zijn. Er is geen cultuur waarin twijfel openlijk besproken kan worden, en waarin een andere mening net zo valide wordt gevonden. Dat zou moeten veranderen.
• Eerlijke antwoorden. “Soms weten we het niet”.
• Meer inzicht in geschiedenis
• Begrip voor mijn eenzaamheid, met name in mijn jeugd.
• Dat kerkverlating boosheid oproept bij degenen die blijven wordt vooral veroorzaakt door angst. Dat wist ik vroeger niet. In feite is er ook sprake van verbondenheid, al ziet die er nogal verwrongen uit als mensen je afwijzen omdat je anders denkt/gelooft/handelt.
• Dat ik nooit echt kind heb kunnen zijn en daarom beter zelf geen kinderen had kunnen krijgen
• Dat het ok is elke weg is goed
• Dat het je recht is.
• Dat je levenslang hebt
• Begrip, dat het je vrije keuze is om bij deze gemeente weg te gaan
• We staan voor je klaar
• Belangstelling voor mijn geloofsleven ipv oordeel, ook van de predikant destijds.
• Dat men graag met mij in gesprek zou willen gaan om te horen wat voor mij belangrijk is.
• Dat ik vrij ben en dat ik even goede vrienden was.
• Wat is de reden waarom en kunnen we met elkaar kijken hoe anders?
• Je staat niet alleen
• Je bent niet de enige. Wat had ik graag eerder willen weten van de dogmavrij website
• Leef je leven. Zoek het avontuur en zorg dat je geen spijt hebt van dingen die je niet gedaan hebt. Geniet, ervaar en verwonder
• Gesprek tussen predikant en mij
• Luisterende oren zonder oordeel. Ervaringen van geloofsgenoten onder dezelfde omstandigheden
• Dat ik niet bang hoefde te zijn voor andere kerkverlaters. Juist zij zouden me later weer doen kennismaken met het hart van God
• Dat ze naar de mens kijken en zijn pijn. Niet of dat dan christelijk is of niet
• Wat is wel als positief ervaren? Kun je nog iets betekenen voor de kerk waar jij je prettig en vrij bij voelt?
• Minder gericht op verschillen en polarisatie, beter gericht zijn op genade, nuance en zoeken naar wat ons verbindt.
• Je bent niet slecht bezig hierdoor
• Dat er naar je geluisterd werd
• dat Jezus niet is gestorven voor de zonden van de mensheid
• Een ‘waarom’ vraag of kan ik er voor je zijn?
• Begrip over en weer.
• Waar je terecht zou kunnen met je verhaal.
• Dat anderen er ook zo over zouden gaan denken
• Dat ze op hadden genomen
• Ik kreeg voldoende bevestiging van “buitenaf”.
• Een gesprek met een gemeentelid had wel fijn geweest
• Waar ik heen kon en erover praten ..mijn angsten
• Nog steeds liefde van alle dierbaren. Dat zij me zouden blijven groeten.
• Dat het oké was, dat ze me al het goede hadden gewenst (ipv hopelijk kom je terug etc.)
• Ik had graag een bekend platvorm gehad voor geloofsverlaters zodat ik me niet alleen voelde. Ook al had ik er waarschijnlijk geen gebruik van gemaakt omdat er binnen het geloof geleerd word geen contact te zoeken met afvalligen. Ik had graag willen horen dat ik nog steeds een goed persoon was en dat ik nog steeds evenveel mn ouders kind was als ervoor
• dat er geen hel bestaat
• Begrip en respect voor mijn gevoel
• Een luisterend oor. Gehoopt op begrip en of erkenning. Mijn man en ik zijn er samen uitgestapt (religie) en heb hem (en elkaar) als klankbord gebruikt. Dit was voor hem vaak ook te belastend omdat er bij mij meer pijn zat en meer te verwerken. Dit had ik graag bij professionals gedaan …maar in mijn beleving waren deze er niet of schaars te vinden. Ik ben heel bang geweest dat ik er als moeder van een jong kind hier aan onderdoor ging waardoor ik veel gevoelens ook voor langere tijd heb ‘geparkeerd’.
• Hoe ik mezelf staande moest houden in de “echte” wereld
• Dat God met je mee gaat op reis. En dat het belangrijker is om hem te volgen dan in een bepaalde gemeenschap te blijven.
• Vraag waarom ik ging.
• We gaan je missen maar begrijpen je keus
• Ik lees en luister meer naar andere. Heb je programma gezien bij Eus..
• Hoe het met mij ging
• Iets van mogelijkheden tot een (meld)punt
• het gaat je goed
• Dat Religieustraumasyndroom bestaat. Het verklaart werkelijk AL mijn klachten. Mijn therapeut kende het niet, maar leest zich nu in. Bedankt voor de erkenning die ik vond op de website over RTS. !
• Hoe vrij het zou zijn, had ik het veel eerder gedaan 😉
• Tips om te communiceren zonder steeds ruzie te krijgen
• Begrip en steun
• Van de kerkenraad kreeg ik een brief met de opmerking dat zij de sleutels van het Koninkrijk gehanteerd hadden en dat de hemel voor mij gesloten was. Ik had in plaats daarvan heel wat liever een normale uitzegening gehad.
• Ja, ik ben de enige van mijn broers en zussen die klachten heeft. En ja, ik ben gevoeliger dan zij zijn. Maar dat betekent niet dat er iets mis is met mij! Als de leer tot klachten leidt bij de meest gevoelige mensen van de gemeente, dan is er dus iets mis met de leer. Als ik dit eerder had beseft, was ik eerder weggegaan en had ik me veel minder geschaamd en ook veel minder onzeker en eenzaam gevoeld.