Hieronder volgt – uiteraard met haar toestemming – een stukje dat Eleanor (schuilnaam) onlangs schreef in de DogmaVRIJplaats, de verborgen steun- en inspiratiegroep op Facebook.

Waarom het christendom mijn perfecte storm was

De afgelopen maanden heb ik mooie gesprekken gehad met een coach bekend met RTS. We hebben het eigenlijk weinig in detail gehad over het geloof zelf, maar jemig, wat is er veel op zijn plaats gevallen wat betreft religie. Nu we naar mijn afweermechanismen hebben gekeken begrijp ik zo goed waarom ik het christendom in ben gedoken. Uiteraard ben ik ook geïndoctrineerd als kind (PKN-hoek), maar ik heb het meer over dat ik als twintiger mezelf ben gaan verliezen in de evangelische hoek.

Het eerste bij mij dominante afweermechanisme is “er is iets mis met mij”. (Deze afweermechanismen komen uit de theorie van Ingeborg Bosch btw). Voor mij is het nu overduidelijk dat overtuigingen zoals “ik deug niet”, “ik ben schuldig aan iets” en “ik kan dit/dat niet” overlappen met christelijk gedachtegoed. Eigenlijk wordt dit afweermechanisme (wat superdestructief voelt voor jezelf) bejubeld: mensen zijn inherent slecht, je bent schuldig (je verdient zelfs marteling) en er komt niets goeds uit mensen (hooguit VIA mensen maar altijd VAN god). Hoe eerder het tot je doordringt dat je niets bent, hoe beter.

Mijn tweede dominante afweermechanisme is valse hoop: toch keihard proberen om te gaan voldoen. Als ik het maar hard genoeg probeer, kan ik vast goedkeuring verdienen. Nu ik het typ klinkt het ergens ook tegenstrijdig met het vorige punt. Maar het christendom heeft daar eigenlijk een perfecte oplossing voor: de Heilige Geest/een nieuw hart/Jezus ontvangen of welke andere benamingen daar ook voor zijn. Je moet “afsterven aan jezelf” (wat je natuurlijk graag wilt omdat je gelooft dat je inherent niet deugt) en als je maar genoeg dit of dat doet, deug je wel want dan is het Gods perfecte natuur die in je leeft door de Heilige Geest (of welke andere benaming daar ook voor is). Ook al is het “genade” je moet er stiekem natuurlijk wel wat voor doen: bijbel lezen, bidden, naar de kerk gaan. In de meer evangelische hoek moet je ook blij zijn, gaven hebben, constant aan het bidden zijn, verhalen hebben over hoe de Heilige Geest je iets ingaf wat heeeel onlogisch was maar je deed het toch en man, man, man, wat pakte dat goed voor je uit! (Zou sarcasme ook een afweermechanisme zijn? )

Wat hebben die twee elkaar afgewisseld: hoop omdat ´dit ene boek/dit ene Bijbelleesplan van 40 dagen/deze conferentie´ eindelijk DE SLEUTEL zal zijn tot waar ik moet zijn, om weer tot de conclusie te komen dat ik niet anders ben/me niet anders voel/nog steeds de Heilige Geest niet heb ontvangen/nog steeds mijn hart niet goed genoeg open heb gezet en me weer totaal verloren en slecht te voelen.

Wat ben ik blij dat ik niet meer in deze storm zit! En dat ik onder andere door dit soort inzichten steeds meer compassie krijg voor mijn vroegere keuzes of eigenlijk “keuzes”. Naast de schuld die ik volgens het christendom zou hebben, hoop ik ook de schuld van mijn ongelukkige “keuze” naast me neer te kunnen leggen.

©Eleanor

Van Eleanor verscheen eerder deze gastblog: En nu is het genoeg! Ik ben NIET schuldig!

Nog een lees-tip: Hulpeloos maar schuldig – Aleid Schilder (over het verband tussen de gereformeerde paradox en depressie)

Ben je geraakt door deze gastblog? Wil je reageren? Je kunt je reactie plaatsen onder dit bericht (even omlaag scrollen). LET OP: Opbouwende, verbindende en steunende reacties zijn zeer welkom, kritiek en felle discussies worden niet geplaatst of verwijderd. Gastbloggers op Dogmavrij wordt op deze manier een beschermde omgeving geboden om hun verhaal te vertellen.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!