Ik vind het soms leuk om nog eens in de bijbel te lezen, maar dan met een houding waarmee ik ook andere (oude) boeken lees. Open associëren met wat in mij opkomt en me laten inspireren door wat ik inhaleer.

Verrassend hoe je dan ineens hele andere dingen leest!

Onderstaande tekst schreef ik jaren geleden.

Je zou het kunnen zien als een klein preekje. 😉

Maar lees het vooral niet als je hier weerstand bij voelt!

De koperen slang
symbool en weg naar het leven

Als er diep in ons pijn opgeslagen zit
waar nog niet genoeg aandacht voor geweest is,
dan zal deze pijn om aandacht blijven vragen.

Zodra er iets relatief kleins gebeurt,
kan een reeks emoties ontketend worden
die in geen verhouding staan tot het voorval.
Een explosie van woede
of een immens gevoel van triestheid of onveiligheid
waar dit ‘kleine voorval’ of de persoon die de reactie oproept
-de onschuldige derde- de schuld van krijgt.
Zo’n situatie of persoon staat dan eigenlijk symbool
voor de oude opgeslagen pijn van binnen.

Het is bijzonder helpend om dit symbool te zien
voor wat het is. Als symbool.
Als het lukt om dit symbool in het heden
te koppelen aan de pijn uit het verleden,
dan ontstaat er oude-pijn-bewustzijn.
Oude pijn die nooit gevoeld is, kan dan alsnog beleefd worden.
Dankzij het symbool dat gediend heeft als wegwijzer.

De heftigheid van emoties in het heden
wordt gekoppeld aan datgene waar ze betrekking op hebben:
gebeurtenissen uit het verleden.
Zodra dat zichtbaar is, kan er gerouwd worden
en kan er losgelaten worden. Het verleden is immers voorbij.

En men is vrij om verder te gaan met het heden. Zonder ballast.
Niet langer meer overleven,
maar leven in het hier en nu.

Ik moest denken aan een bijbelverhaal uit het Oude Testament
waarin ook een symbool leidde tot leven.
Als je niet langer keek naar wat angst veroorzaakte,
maar keek naar een symbool, dan bleef je leven.

Ik heb het nu over het verhaal van de Israëlieten in de woestijn,
die gestraft werden met giftige slangen en die gered werden als ze
naar een door Mozes gemaakte koperen slang op een stok keken.
Als je gebeten was door een slang, kon je kijken
naar het symbool van de slang en bleef je in leven. (Numeri 21)

Eigenlijk is de koperen slang hier ook een symbool dat werkelijk leven geeft.
Dit verhaal wordt in het boek van Johannes aangehaald met de volgende woorden:

“En gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden.” (Joh. 3:14)

Hier wordt Jezus aangehaald, die opriep tot ‘het afsterven van de oude mens’
en die van zichzelf gezegd heeft dat hij de weg naar het leven is…

In Joh. 8 vers 28 staat:

“Jezus zeide tot hen, wanneer gij de Zoon des mensen zult verhoogd hebben,
dan zult gij verstaan dat IK BEN
en dat Ik van Mijzelven niets doe, maar deze dingen spreek Ik,
gelijk Mijn Vader geleerd heeft”

En weer komt het terug: Ik Ben…

Zijn in het ‘hier’ en ‘nu’ is leven.

Ik waag me niet aan een verklaring,
maar al deze dingen zo met elkaar in verband brengend, raakt me diep.

Kom zonder angst de symbolen in je leven onder ogen en je zult je leven terugvinden.

Kijk en leef.

Een les die ik steeds weer terug zie komen in mijn eigen leven,
in de levens van geliefden om me heen en in (oude) verhalen.

Vlucht niet, wees niet bang…

Vertrouw…

© Inge Bosscha