De manier waarop je bent opgevoed, bepaalt voor een groot gedeelte hoe je tegen jezelf en tegen de wereld met haar bewoners aankijkt. Wat jou van jongs af aan is bijgebracht, wordt meestal jarenlang ervaren als ‘normaal’. Pas wanneer je ouder wordt ontwikkel je het vermogen om hier met enige afstand naar te kijken en misschien zelfs dingen in twijfel te trekken. Je kunt er dan voor kiezen om zelf een ander soort bril op te zetten.
Maar je eerste bril, je blauwdruk, kan erg hardnekkig zijn. Als jou bijvoorbeeld als kind werd geleerd dat je niet in staat bent tot enig goeds, dan kan je er op latere leeftijd voor kiezen om dit heel anders te zien. Om wel degelijk te geloven dat je tot iets goeds in staat bent. Hoewel je met je verstand een heel bewuste keuze kunt maken hierin, kan het zijn dat je toch nog wel eens last hebt van je gevoelens, die uit je blauwdruk lijken op te borrelen, en die je misschien toch weer minderwaardig doen voelen.
Alsof je hersenen gewend zijn om volgens dit ingesleten paadje te denken. Hoewel het wel degelijk mogelijk is om nieuwe verbindingen te maken in je hersenen, is dit een proces dat veel zelfbewustzijn en inzet vraagt. En soms lukt dit alleen met (intensieve) hulp.
Er valt niet te twijfelen aan de goede bedoelingen en de enorme inzet van mijn ouders. Er valt helaas ook niet te twijfelen aan de schade die ik opgelopen heb. Ik volg nu al vier jaar intensieve psychotherapie. En nog altijd is het nodig. Angst en schaamte zijn moeilijk te bestrijden.
(Anoniem)
Uit de honderden mails die ik ontvangen heb, blijkt dat veel ex-christenen soms moeite ervaren binnen de relatie met hun gelovige ouders. Er is vaak sprake van gemengde gevoelens. De boventoon lijkt gevoerd te worden door loyaliteit.
Loyaliteit maakt dat men ervoor kiest om zich eerder schuldig dan boos te voelen. Andersom zie je dit ook. Gelovige ouders waarvan een kind niet meer gelooft, voelen zich soms ook eerder schuldig dan gekrenkt/boos. Het één hoeft het ander trouwens niet uit te sluiten.
Feit is, dat de relatie tussen de ‘nestblijver’ en de ‘nestverlater’, vaak zeer complex is geworden en dat er over heel veel dingen niet of nauwelijks gesproken wordt. Er zijn vaak flinke taboes.
En ondanks dat er soms zelfs een familiebreuk kan ontstaan, blijft er meestal pijn bij alle betrokkenen. Niemand wil immers breken met zijn bron. Achter elk onrecht zit weer ander onrecht.
Achteraf gezien was ik klaargestoomd voor een leven in een subcultuur. Ik merkte pas hoe wereldvreemd ik was, toen ik uit deze subcultuur stapte.
(Anoniem)
Omdat de mensen die mij geschreven hebben vaak met het grootste respect spreken over hun geliefde christelijke familie, en ik zelf ook respect en liefde voel naar mijn eigen christelijke familie, wil ik over dit pijnlijke onderwerp alleen met respect spreken.
Dat ik beladen/moeilijke dingen onder woorden breng kan een gevoel van pijn geven bij de lezer. Dit is echter niet omdat ik ergens tegenaan schop, maar omdat ik iets pijnlijks laat zien dat er al is.
De vinger op de zere plek.
Ik wil het zo helder mogelijk benoemen. Vanuit het standpunt van een ex-christen. Niet omdat dit een beter standpunt zou zijn, maar simpelweg omdat het mijn standpunt is van dit moment.
Via onderstaande links kan je meer lezen over een religieuze opvoeding. Geschreven vanuit liefde voor gelovige ouders en hun kinderen. (Links openen op nieuwe pagina.)
Intens en oprecht (Hoe zou je zelf je kinderen opvoeden wanneer je gelooft dat er een hemel en een hel bestaat?)
In zonde geboren (Hoe is het als kind om te leren dat je niet in staat bent tot enig goeds en dringend gered moet worden?)
Verzuild en vervreemd (Hoe is het om op te groeien in een subcultuur waarin angst voor de buitenwereld wordt aangeleerd?)
het scheppingsverhaal
ik zag het ineens glashelder
het scheppingsverhaal is door de man geschapen
en komt niet van god
de man schiep god naar zijn beeld en gelijkenis
en plaatste de vrouw als minderwaard onder zichzelf
dat heet machtsmisbruik
en daar kwam de man veel eeuwen mee weg
man en vrouw zijn twee polen van een geheel
hun kwaliteiten vullen mekaar aan en zijn dus evenwaardig
god is liefde
en liefde kent geen tweederangs plaats
Zo voel ik het exact ook
een echter scheppingverhaal vind ik
ik ben god
ik ben liefde
en geen gebod
Tragisch dat de historiciteit van Genesis 1-4 een beslissingsmoment is voor kerkverlating. Wat is het toch moeilijk de bijbel te lezen in zijn historische context! En de pointe ontgaat je op die manier volledig.
En wie bepaalt de ‘juiste’ ‘historische context’? Wie bepaalt ‘de pointe’?
dat bepaal je zelf, maar het is goed te onderkennen dat ‘je zelf’ een heel gecompliceerde zaak is,
@Zuurmond. Deze reactie had ik gemist, maar het is nog niet te laat natuurlijk. Er is niets tragisch in, professor Zuurmond, als de historiciteit van het scheppingsverhaal, dus de Babylonische mythe tussen andere Babylonische mythes, leidt tot een kritische houding ten aanzien van het opgediste geloofsverhaal. Het is niet beter of slechter, dan als Paulus’ eigen woorden over zijn epilepsie tot deze stap leiden. Ik vrees dat het feit dat theologiestudie bijna uitsluitend door orthodox-christelijke en van jongs af katholiek gevormde studenten wordt bedreven, leidt tot een vooringenomenheid, die het moeilijk maakt de absurditeit van de zondeval in te zien.
[…] Religieuze opvoeding […]
Hoe komt het toch dat Genesis een beslissingsmoment is voor kerkverlating?
Meneer Zuurmond een vraagje, is het “verhaal” wel geloofwaardig?
Enkele feiten:
1. The two contradictory creation accounts.
The Book of Genesis begins with two contradictory creation accounts (1:1-2:3 and 2:4-3:24). In the first, God created humans (male and female) after he finished making all of the other animals. In the second, God made one man (“Adam”) and then created all of the animals in order to find a helpmeet for Adam. God brought all of the animals to Adam, but none of them appealed to him. So God made a woman from one of Adam’s ribs to serve as his helpmeet.
Here are two of the more obvious contradictions between the two creation accounts.
In the first creation story, humans are created after the other animals.
And God made the beast of the earth after his kind, and cattle after their kind, and every thing that creepeth upon the earth after his kind: and God saw that it was good. And God said, Let us make man in our image, after our likeness: and let them have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over the cattle, and over all the earth, and over every creeping thing that creepeth upon the earth. So God created man in his own image, in the image of God created he him; male and female created he them. Genesis 1:25-27
In the second story, humans were created before the other animals.
And the LORD God said, It is not good that the man should be alone; I will make him an help meet for him. And out of the ground the LORD God formed every beast of the field, and every fowl of the air; and brought them unto Adam to see what he would call them: and whatsoever Adam called every living creature, that was the name thereof. Genesis 2:18-19
In the first creation story, the first man and woman were created simultaneously.
So God created man in his own image, in the image of God created he him; male and female created he them. Genesis 1:25-27
In the second account, the man was created first, then the animals, then the woman from the man’s rib.
And the LORD God said, It is not good that the man should be alone; I will make him an help meet for him. And out of the ground the LORD God formed every beast of the field, and every fowl of the air; and brought them unto Adam to see what he would call them…. And the LORD God caused a deep sleep to fall upon Adam, and he slept: and he took one of his ribs, and closed up the flesh instead thereof; And the rib, which the LORD God had taken from man, made he a woman, and brought her unto the man. Genesis 2:18-22
Note from The New Oxford Annotated Bible for Genesis 2:4b-25: “This is a different tradition from 1.1-2.3 as evidenced by the flowing style and the different order of events of creation.”
Hoeveel tegenstrijdigheden?