Ach, lieve mensen, wat hebben we met elkaar een ingrijpend jaar achter de rug en wat zijn er momenteel velen die – misschien wel vooral rond deze tijd – verlies en gemis ervaren! Wat kunnen dagen donker zijn.

Tijd heelt niet alle wonden. Enorme inspanningen garanderen geen enorme resultaten. Lastige gevoelens verdwijnen niet als je ze wegduwt. Verlies kan je geen ‘plekje’ geven, omdat het overal doorheen sijpelt.

Voor veel leed is geen oplossing, ondanks de heersende – en wat mij betreft hysterische – gedachte dat onze levens maakbaar zijn ‘als je maar écht wilt’.

Dat ‘maakbare’ zie je ook terug in commercials rond kerst. Alles is te koop, alle gezichten stralen en niemand is alleen met kerst. Dat schijnt zelfs niet eens te mógen.

De kerstgedachte lijkt te zijn dat wanneer je maar goed je best doet, je een fantastische kerst zult hebben. Natuurlijk is de praktijk anders.

Er zijn mensen die buiten de feestboot vallen. Mensen die geen (contact meer met) vrienden of familie hebben en door niemand worden uitgenodigd. Mensen die rouwen om (een) geliefde(n). Mensen die zich te ziek, leeg en verdrietig voelen om ‘gezellig’ te kunnen doen. Mensen die lijden onder chronische druk van bijvoorbeeld verborgen armoede, mantelzorg, handicap of eenzaamheid.

‘Je best doen’ betekent voor sommigen dat ze de hele dag vechten om een paniek- of woedeaanval te voorkomen, dat ze zorgen dat er iets te eten is, dat ze niet de moed verliezen en dat ze blijven ademen.

Hoewel oneerlijkheid ons allemaal treft en het in die zin iets eerlijks heeft, is het leven niet eerlijk. We verschillen vóór onze geboorte al in omstandigheden, beperkingen en kansen. En in de loop van onze levens kunnen de verschillen verder toenemen. We maken niet dezelfde dingen mee, we trekken niet dezelfde conclusies, we hebben niet hetzelfde draagvermogen, niet dezelfde fysieke, sociale, emotionele en verstandelijke vermogens en we kunnen niet leunen op dezelfde hulpbronnen.

En wanneer haast overal stralende gezichten, feestelijk gedekte tafels en uitbundige kerstversiering worden tentoongespreid, zelfs – of misschien wel juist – nu, middenin een pandemie, kan het gevoel van oneerlijkheid extra groot zijn. Je kunt je eenzaam, miskend en benadeeld voelen en deze gevoelens laten zich misschien maar moeilijk wegdrukken. Maar misschien moet je dat ook niet proberen.

Er is niks mis met je gevoelens. Je voelt ze met reden. Je hoeft gevoelens niet weg te stoppen. Je hoeft ze niet te verdoven. Je hoeft ze niet te bagatelliseren of te ontkennen. Je hoeft ze ook – en vooral! – niet op te lossen.

Dat waar je mee rondloopt, vraagt niet zozeer om een oplossing, maar om acceptatie. En dan bedoel ik ook acceptatie van het feit dat je sommige dingen misschien niet wilt of kunt accepteren. Een beter woord is daarom misschien erkenning. Erkenning dat iets zo is en dat dit wat met je doet. Meer niet.

Zo kan je naar jezelf omzien. Jezelf tegemoet komen in je behoefte om gehoord en gezien te worden. Erken jezelf in je verdriet dat je graag zou willen dat een ánder jou hoort en ziet. Blijf jezelf nabij in dit verdriet, duw jezelf niet weg omdat je ‘lastig’ zou zijn.

Ik denk dat er ook een kerstgedachte verscholen ligt in jezelf aandachtig en oordeel-loos nabij zijn.

Wat daar namelijk voor nodig is, is dat je in je hoofd o.a. het idee loslaat dat je (misschien in het bijzonder met kerst?) niet verdrietig mag zijn. Dat je afdaalt uit de ‘hoge’, waar innerlijke critici de regie voeren, en met je aandacht naar de rest van je lichaam gaat, waar je gevoelens spreken. Dáár ben jij. In die wirwar, in dat schamele, in die stal.

Dampend, warm en levend.

Als een pasgeborene.

Misschien krijst dit kindje het uit of is het naakt.

Wikkel het in doeken en druk het zacht tegen je aan.

Je hoeft niet te sussen, je hoeft alleen nabij te zijn.

Getuige van het kind dat in jou (opnieuw) geboren is.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!