Dit artikel maakt deel uit van een serie over aangeleerde, op religie gebaseerde, belemmerende overtuigingen en de mogelijke gevolgen die deze kunnen hebben. Doel van deze serie is: herkenning en erkenning. Doelgroep: (onbewust) betrokkenen /slachtoffers (zowel gelovig als niet meer gelovig), therapeuten en kerkwerkers. Deze serie laat bewust het waarheidsgehalte van de overtuigingen buiten beschouwing en zoomt enkel in op de mogelijke gevolgen. Deze mogelijke gevolgen zijn samengesteld aan de hand van meer dan 1000 reacties en mails van twijfelaars en (ex-)gelovigen. In dit artikel worden de meest genoemde en als ‘klachtengevend’ ervaren gevolgen besproken. Meer info over dit project: >KLIK<

Dit is deel 10. 

Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen

Onder het filmpje staat de tekst (met min of meer dezelfde inhoud als het filmpje).

Dat mijn haar in standje Satan staat, is niet met opzet! 😛

De woorden: “wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen” staan niet letterlijk in de bijbel, maar komen terug in de berijmde versie van Psalm 32. En ondanks dat er in de bijbel ook wel gesproken wordt over ‘de voorspoed van de goddelozen’ (psalm 73), is de grote lijn toch dat wanneer je doet wat God zegt, het je wel (=goed) gaat. Opdat het u welga.

Wie God verlaat, maar… hoe kán je God verlaten? Van God wordt gezegd dat Hij alomtegenwoordig is. Hoe kan je ergens zijn waar de Alomtegenwoordige niet is? Hoe zou je ooit Zijn Geest ontgaan? Waar zou Hij jou niet gadeslaan? (Psalm 139) Wanneer deze woorden gezegd werden, of een variant daarop (in de vorm van een waarschuwing dat jouw weg niet Gods weg was of dat je Jezus verdrietig maakte of de duivel deed lachen), dan kon het onmogelijk gaan over de alomtegenwoordige Levenskracht. Nee, dan ging het om een godsbeeld, om een leer of om een bepaalde groepering. Alsof ‘God’ hetzelfde was als de mal van heersende overtuigingen waarin men Hem probeerde te persen.

En het opvallende is, dat je inderdaad last kon krijgen van allerlei klachten wanneer je met geloofstwijfel of geloofsverlies te maken kreeg. Dit is echter helemaal niet zo vreemd. Sterker nog: het is volkomen logisch. Je kunt namelijk te maken krijgen met een intens rouwproces, wanneer je het ‘nest’ verlaat en niet meer deelt in de vanzelfsprekende verbondenheid. Vaak veranderen familie- en vriendenrelaties ingrijpend en ervaar je onbegrip en veroordeling. Wanneer je uit een relatief gesloten groepering komt, kan het zijn dat je wereldvreemd bent of je onveilig voelt in een wereld waarvoor je bang leerde zijn. Het verdriet, de frustratie en de eenzaamheid die het gevolg kunnen zijn, kan je gerust als ‘smart’ beschouwen.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Daar komt bij dat wanneer je op afstand kijkt naar waar je eerst deel van uitmaakte, je de dingen anders ziet. Alles wat je ooit normaal en goed vond, niet alleen van de leer, maar bijvoorbeeld ook van de sfeer, de manier van omgaan met elkaar, je opvoeding, etc, kan vanaf een andere plek ineens niet meer zo normaal en goed lijken. Je kunt geschokt zijn, in een existentiële crisis terechtkomen en hulp nodig hebben van een therapeut.

Er is nog een reden waarom je klachten kunt krijgen wanneer je de groepering verlaat.
Het is een bekend verschijnsel dat in oorlogssituaties, bij gevechten van leven op dood, soldaten de angst en de pijn pas voelen als ze veilig zijn. Na chronische geestelijke oorlogsdreiging kan het besef van dreiging, en daarmee de klachten, pas komen wanneer je uit de strijd bent. Het religieus traumasyndroom (RTS) kent dezelfde verschijnselen als de posttraumatische stressstoornis waar soldaten en andere getraumatiseerden onder lijden, alleen is het in dit geval religiegerelateerd. Op deze site staan inmiddels veel artikelen die over RTS gaan. >KLIK< om naar een overzicht te gaan.

Is dit herkenbaar? 

Graag ga ik met je in gesprek over de uitspraak: ‘wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen’. En dan niet over de vraag wie of wat God is en of God überhaupt bestaat, maar over jouw ervaringen. Werd jij ook met dit idee grootgebracht? Was je bang dat je God verlaten had of dat onheil je zou treffen? En hoe is dat nu? Ben je nog steeds wel eens bang? Deel gerust je ervaringen! 

Met alle liefde,

Inge