Dit verhaal is geschreven door Veerle.

Jasper zit stil in een hoekje, achterin de klas. Hij is druk bezig met gekleurde papiertjes en een schaar. Al vindt hij de knutselopdracht die hij van de juf kreeg niet leuk, toch wil hij er iets moois van maken.

Soms kijkt hij even op naar het rumoer van zijn klasgenootjes. Ze zijn druk en opgewonden. Maar Jasper is blij dat hij achterin de klas zit. Hij schudt even zijn hoofd. Nee, hij past daar niet bij. En dit feest is ook fout. Dat had hij thuis geleerd. Papa en mama zeiden dat. Ook wanneer hij per ongeluk mee zou zingen met een sinterklaasliedje, was dat niet goed. Maar het is ook zo gemakkelijk om die liedjes mee te zingen. Heel anders dan de liederen die hij al probeert mee te zingen in de zaal. Die hebben vaak zulke moeilijke woorden.

Jasper herinnert zich nog dat dit feest te maken heeft met iets met ‘heiligen vereren’. Eigenlijk snapt hij dat niet zo goed. Maar hij weet in ieder geval wel dat hij anders is dan zijn klasgenootjes.

Gisteravond vertelde oom Tom op het podium nog dat dit moeilijke tijden zijn, vooral voor onze kleine broeders en zusters op school.

“Onze kinderen kunnen extra druk ervaren om toch mee te doen met de viering, of een traktatie. Maar kinderen, wanneer je dat doet maak je Jehovah verdrietig. En bovenal Satan heel blij. Dat wil je toch niet? Maar pas op! Satan kan iets moois maken van wat Jehovah eigenlijk lelijk vindt. Trap niet in de val van Satan!”

Nou, dat heeft hij goed in zijn oren geknoopt. Oom Dirk ging gisteren ook speciaal voor de kinderen bidden. Jasper weet nog dat hij zich heel speciaal voelde toen. Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht. Dan pakt hij zijn schaar opnieuw vast.

Terwijl hij bezig is met het laatste rondje uitknippen komt Klaas bij hem staan. “Wat ben jij nu aan het maken? O ja, ik zie het al. Die kraag is voor de zwarte piet. En die rode rondjes zijn zeker de versiering voor op de kraag. Grappig.”

Jasper zucht even maar zegt niets. Hij doet net alsof hij het niet heeft gehoord. Na enige aarzeling gaat Klaas weer weg, maar in zijn ooghoek ziet hij nog wel dat Klaas naar Hugo gaat en hem iets in zijn oor fluistert. Hij durft niet op te kijken, maar hij hoort een hoog gegiechel en ook hoort hij zijn naam. Gelukkig maant de juf de klas tot rust.

Even later beland er een prop papier op zijn tafeltje. Hij weet al wat erin staat, altijd weer hetzelfde gepest. Gelukkig roept de juf dat we nog vijf minuten aan het werk kunnen en daarna opruimen en naar huis.

De volgende dag ziet hij, wanneer hij de gang inloopt naar zijn klaslokaal, de rij van 16 zwarte pieten hangen in de klas. Ook papa’s en mama’s komen binnen om ze te bewonderen. Helemaal in de hoek hangt zijn werkstuk, een clown met een grote kraag en blauwe strepen op zijn jasje. Hij ziet dat de mama van Jasmijn, Corrie en ook nog de grote zus van Eefje blijven staan voor zijn werkstuk en ernaar wijzen. Hij keert zich om, kijkt waar hij even alleen kan zijn en terwijl hij een beetje heen en weer loopt veegt hij over zijn gezicht en praat met Jehovah.
Lieve God, wilt u mij helpen vandaag…

©Veerle

Lees >hier< de gedichten vierluik die Veerle eerder schreef over de hartverscheurende keuze die ze moest maken of beluister >hier< de podcast waarin zij haar verhaal doet over het loslaten van aangeleerde geloofsovertuigingen.

Ben je geraakt door deze gastblog? Wil je reageren? Je kunt je reactie plaatsen onder dit bericht (even omlaag scrollen). LET OP: Opbouwende, verbindende en steunende reacties zijn zeer welkom, kritiek en felle discussies worden niet geplaatst of verwijderd. Gastbloggers op Dogmavrij wordt op deze manier een beschermde omgeving geboden om hun verhaal te vertellen.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!