Mijn familie smeekte me een schuilnaam te gebruiken

Vrij Links is een opinie- en discussieplatform waarin een vrij en onbelemmerd debat, secularisme en een herwaardering van individuele vrijheid centraal staan.
Vandaag werd op Vrij Links een artikel gepubliceerd n.a.v. een uitgebreid gesprek dat Marieke Hoogwout met mij (Inge Bosscha) heeft gevoerd.
Het gaat onder andere over:

  • Waarom begon ik de website Dogmavrij?
  • Wat vinden familieleden daarvan?
  • Schade en schande
  • Religieuze opvoeding
  • Bijzonder onderwijs
  • Gebrek aan kennis over impact religie bij veel hulpverleners

En zoals altijd gaat het natuurlijk ook over

  • Compassie en liefde

Ik hoop dat deze longread tot nadenken stemt en wens jullie veel leesplezier deze zomer!

Als smaakmaker hieronder enkele citaten.
Het volledige artikel is hier te lezen: >KLIK<

Enkele citaten:

[Toen ik net begon te vertellen, dacht ik:]

“Ik vertel gewoon mijn eigen verhaal en doe niets verkeerds.

‘Maar ik kwam er al snel achter hoe naïef dat was. Toen na al die reacties, ook media er aandacht aan gaven, was mijn familie not amused. Ze verweten me kwaadsprekerij en nestbevuiling. Sommige familieleden werden er door hun collega’s op aangesproken en schaamden zich voor mij. Want als je een gesloten groepering verlaat en je spreekt daarover, dan wordt ook de naam van je ouders bezoedeld in de ogen van de gemeenschap. Zij hebben ‘gefaald’, hun kind doet het ‘niet goed’, want die is een afvallige.

‘Als iemand me van tevoren had gevraagd of ik hierover zou willen vertellen onder mijn eigen naam, had ik dat waarschijnlijk geweigerd, juist ook voor mijn familie. Maar nu werd het een ander verhaal. Ik deed dit niet om dwars te liggen. Ik realiseerde me, eigenlijk vooral toen mijn familie me smeekte onder een schuilnaam te schrijven, hoe groot het taboe op dit onderwerp is, en dat veel mensen nergens terecht kunnen met hun verhaal. Omdat ik inmiddels meer dan duizend persoonlijke mails en berichtjes had gekregen van mensen die hun eigen ervaringen in mijn verhaal herkenden, besloot ik door te gaan. 

‘Voor mijn familie vind ik het echt lastig. Zij hebben hier niet om gevraagd. Ik ook niet, maar ik heb er uiteindelijk wel bewust voor gekozen. Dat ze me dit kwalijk nemen begrijp ik. Zij hadden geen keus. Ik begrijp dat het moeilijk is wanneer je door collega’s bevraagd wordt over onderwerpen die je met hen helemaal niet wilt bespreken. Ik voel me echter niet verantwoordelijk voor de grenzeloze houding van anderen.

‘Gelukkig is er in de loop van de jaren bij enkele familieleden meer begrip ontstaan voor mijn motieven. Maar het blijft van tijd tot tijd lastig. De prijs is hoog, voor iedereen.’ ”

Over religieuze opvoeding:

“‘Wat níet helpt in mijn overtuiging, is dingen gaan verbieden. Het helpt ook niet om religieuze ouders als tegenstanders te gaan zien. Als je hen ziet als ‘slechte ouders die hun kind indoctrineren’, en als ‘liefdeloos’, dan maak je van hen een vijand, en dan kun je moeilijk een team worden in het belang van het kind. Deze ouders zijn even liefdevol als alle andere ouders! Ze hebben net als andere ouders, een bepaald beeld van hoe je met kinderen om moet gaan, en wat belangrijk is om kinderen mee te geven.’ “

Over bijzonder onderwijs en de vraag of hier een verbod op moet komen:

” ‘In een verbod zie ik geen oplossing. Vrijheid van onderwijs vind ik een groot goed, omdat het ons ook beschermt tegen staatsscholen. Maar we zouden er wel kritisch naar mogen kijken, en bijvoorbeeld bespreken of het subsidiëren ervan altijd oké is. Het lijkt mij niet goed als je vanuit de overheid het signaal geeft: ‘wij willen dit wel ondersteunen’. Het belangrijkste vind ik dat we het in elk geval over bijzonder onderwijs hébben, samen met alle verschillende mensen die er vanuit hun eigen invalshoek naar kijken.

‘Daarbij moeten we de mensen erbij betrekken die dat zelf hebben meegemaakt en daar langdurig last van hebben. En heel belangrijk, ook de religieuze ouders, omdat ook zij met de beste intenties iets goeds mee willen geven aan hun kinderen. Samen met pedagogen, mensen uit de GGZ en beleidsmakers zou je aan tafel moeten zitten en hiernaar kijken. Omdat het wél een probleem kan zijn, en voor een zorgwekkend aantal mensen ook een probleem ís.’ “

Dit en meer vind je hier:

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – met alle liefde – veel tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!

About Inge Bosscha

Aandachtig, openhartig, (zelf)kritisch en verbindend. Trainer, coach en inspirator. Deskundige op het gebied van (het loslaten van) aangeleerde religieuze dogma's en belemmerende overtuigingen.

Jouw reactie kan anderen tot steun zijn.