In de DogmaVRIJplaats, een verborgen steungroep op Facebook, schreef een groepslid enkele dagen geleden onderstaand bericht. Met haar toestemming staat het nu ook hier. De vragen die zij stelt zijn vragen die ik vaker hoor van mensen met RTS (Religieus Traumasyndroom) en/of kerkverlaters en wat mij betreft zijn dit ook vragen die passen in een maatschappelijk debat.

Hieronder volgen dus de woorden van één van de groepsleden van de DogmaVRIJplaats.

*Ik kan me voorstellen dat sommige zinnen voor anderen kunnen triggeren*

Even voorstellen. Een tijdje lees ik nu met jullie mee. Meelezen in de ontdekkingstocht waarin iedereen op een andere plek staat. En dat mag, hoop ik. Het geeft herkenning en erkenning voor een proces wat erg eenzaam is. Delen vind ik spannend, maar ik wil het toch proberen. Ik zit al langere tijd in therapie, maar ben nu vooral bezig met de gedachten rondom geloof. Het trauma in geloof. Ik ben brieven aan het schrijven naar mensen die hierin een grote rol hebben gespeeld. Het is verwarrend allemaal maar krijgt langzamerhand meer woorden.

Ik ben opgegroeid in een kerk waar bekering eigenlijk voor niemand kon, ja voor een enkeling. Om het vol te houden telde ik tegels, stoelen of bedacht ik rekensommen. Ik heb jong geleerd om alles uit te zetten omdat het te heftig was. Te heftig om weer te horen dat je nooit goed genoeg zal zijn voor God. Te heftig dat het mijn schuld is dat Jezus aan het kruis stierf, met alles wat daarbij komt kijken/ verteld wordt. Dat het wel heel bijzonder is als God genade schenkt aan je. Uitzondering. Dat je dat absoluut niet verdient. Je moet wel veel ‘geluk’ hebben wil dat gebeuren. Je moet er maar veel om vragen.

Ergens voelt dat nu als gebukt, knielend, wachten tot de beul zijn beslissing heeft genomen. Het geeft zoveel angst. Zeker nu weer rond Pasen, speelt de angst erg op. Inmiddels zit ik in een andere gemeente. Ik weet niet of ik er kan blijven, alles is nu onzeker lijkt het, maar alles is zoveel ruimer dan ik altijd geleerd heb. Alleen dat is al goed om te zien. Donderdag was er avondmaal, ik kon het niet. Toch heb ik de dienst 3 keer opgestart en elke keer weer uitgezet.

Daarna kwam dit uit mijn vingers:

Waarom is alles zo ingewikkeld?

Waarom is trauma zo complex?

Waarom is de traditie zo belangrijk geworden?

Waarom doet iedereen alsof het normaal is dat kinderen bijvoorbeeld de kruiswoorden leren?

Of worden hen andere verhalen verteld waar ze nog niet aan toe zijn?

Waarom worden kinderen van jongs af aan meegenomen naar een kerk waar ze nauwelijks iets van de dienst begrijpen?

Waarom ziet niemand dat diezelfde kinderen wel oren hebben?

Waarom ziet niemand dat die kinderen een schuldgevoel wordt gegeven?

Waarom hebben die kinderen geen stem?

Waarom durven mensen dit kleine kinderen aan te doen?

Waarom lopen die kinderen hier de rest van hun leven mee rond?

Waarom wordt er gedaan alsof dit heel normaal is?

Waarom is er geen ander niveau voor de kinderen?

Waarom moeten kinderen eerst mee naar die moeilijke dienst en daarna dingen leren op zondagsschool?

Waarom gebeurt dat zowel in de kerken als op scholen?

Waarom draait iedereen in hetzelfde kringetje rond?

Waarom is er zo’n nadruk op schuld en vergeven moeten worden?

Waarom is er zo’n focus op aan voorwaarden moeten voldoen?

Waarom ziet niemand het verwoestende effect?

Waarom gebeurt het nog steeds?

Waarom?

Ik hoop, omdat wat ik van jullie soms lees, mij woorden geeft, dit ook woorden kan geven voor iemand anders.

Een lid van de steungroep.

Ben je geraakt door deze gastblog? Wil je reageren? Je kunt je reactie plaatsen onder dit bericht (even omlaag scrollen). LET OP: Opbouwende, verbindende en steunende reacties zijn zeer welkom, kritiek en felle discussies worden niet geplaatst of verwijderd. Gastbloggers op Dogmavrij wordt op deze manier een beschermde omgeving geboden om hun verhaal te vertellen.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!