Als ziekte of ongeluk ons (dreigen te) treffen, kan het voelen alsof we de grip op onze levens(omstandigheden) kwijtraken. Dit kan matige tot hevige (doods)angst oproepen en onze overlevingsmechanismen activeren, waardoor we bijvoorbeeld gaan hamsteren. Het lastige is dat overlevingsmechanismen per persoon anders kunnen zijn en soms ook met elkaar botsen. Als het jou bijvoorbeeld helpt om er zo min mogelijk mee bezig te zijn, is het niet fijn om in één ruimte te verkeren met iemand die juist zoveel mogelijk informatie probeert te verzamelen en dit ook hardop ventileert.

Eén van de ‘kurkjes’ waarop we soms proberen te blijven drijven is die van illusies. Omdat ik er vanuit ga dat we dit allemaal wel eens doen, ik dus ook, vind ik het lastig om nu te gaan duiden wat ik met ‘illusies’ bedoel, omdat – met net zoveel recht – een ander kan vinden dat ‘vinden dat dit een illusie is’ juist een illusie is.

Maar toch wil ik iets dat ik als illusie ervaar duidelijk benoemen, omdat ik zie dat het schadelijk kan zijn en omdat ik bezorgd ben om (goedgelovige) mensen die relatief eenvoudig in deze illusie trappen.

Het gaat om uitspraken als:

“Het Corona-virus kan zich niet hechten aan cellen ‘met een hoge trillingsfrequentie’.”

“Als je geest gezond is, blijft je lichaam ook gezond.”

Beter is niet ‘beter’

Ik begrijp dat de gedachte dat je zelf grote invloed kunt hebben op je gezondheid aantrekkelijk kan zijn voor gezonde mensen. Ik neem aan dat de uitspraken zoals hierboven genoemd niet gedaan worden om anderen schaamte of schuldgevoelens aan te praten, maar misschien zelfs wel om hen te helpen.

Maar wat denk je dat je daarmee zegt over degenen die ziek zijn?

Besef je dat wel?

Het nare is dat mensen in ‘betere’ posities en omstandigheden meer aanzien en meer gezag krijgen en zelf ook al snel menen dat ze iets ‘verworven’ hebben wat maakt dat ze spreekrecht ervaren over de levens(houding) van anderen.

Een valkuil kan zijn dat de ‘betere’ persoon (onbewust) meent ‘beter’ te weten hoe het zit en wat ‘de bedoeling’ is.

Trillen op een hoge frequentie bijvoorbeeld. Positief denken. In je kracht staan. Doen wat God van je vraagt. Niet in zonde leven. Schuld belijden. Boete doen. Zuiver zijn.

Zolang je dit op jezelf toepast en het jou helpt, hoeft hier niets mis mee te zijn. Maar zodra je (onbewust) denkt dat degenen in andere omstandigheden het minder goed doen, het minder goed hebben begrepen of minder hun best doen dan jij (hebt moeten doen), veroorzaak je daarmee groot onrecht.  

Shit happens

Het leven is nou eenmaal niet eerlijk. We verschillen vóór onze geboorte al in omstandigheden, beperkingen en kansen. En in de loop van onze levens kunnen de verschillen verder toenemen. We maken niet dezelfde dingen mee, we trekken niet dezelfde conclusies, we hebben niet hetzelfde draagvermogen, niet dezelfde fysieke, sociale, emotionele en verstandelijke vermogens en we kunnen niet leunen op dezelfde hulpbronnen.

De aandacht en energie die de één kan inzetten om lekker ‘in een hogere frequentie te gaan trillen’, heeft de ander volledig nodig om ‘simpelweg’ te kunnen blijven leven. Een miskend hoogstandje levenskunst. Als je het wilt hebben over ‘hoger’ en ‘lager’, kijk dan ook hiernaar.

Iemand zit niet in de shit, omdat ‘ie ten diepste een shit personality heeft. Iemand zit in de shit omdat shit happens.

Wie oordeelt, oordeelt ook zichzelf

Ik denk dat er twee typen mensen zijn die geloven dat je niet ziek kunt worden zolang je maar ‘in een hoge frequentie blijft trillen’.

1. Degenen die gezond zijn
2. Degenen die ziek zijn en (onbewust) aan zelfkastijding doen.

Als jij iemand bent die gelooft dat het min of meer je eigen schuld is (bijvoorbeeld omdat je niet op de juiste trillingsfrequentie zat of zit) dat je ziek bent, besef je dan wel dat je daarmee jezelf onrecht aandoet? Ziekte en ‘ongeluk’ gebeuren niet omdat jij iets verkeerd hebt gedaan of doet, maar omdat het nou eenmaal gebeurt en het iedereen kan treffen. Ook degenen met een ‘hoge trillingsfrequentie’ verouderen en gaan dood. Er is niets dat ons blijvend kan beschermen tegen deze kanten van het leven.

Juist ons streven naar hoger en beter kan ziekmakend zijn. Het verlangen naar ‘zuiverheid’ is een illusie. Het impliceert namelijk dat de (voor ons) moeilijke kanten van het leven minderwaardig zouden zijn. Maar bij de dag hoort ook de nacht. Vloed wordt afgewisseld door eb. Het één verkiezen boven het ander vergroot alleen maar het lijden.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!