-“Spreek ik met Inge Bosscha?”

-“Ehm… ja, dat klopt, dat ben ik. En wie ben jij?”

-“Ik ben xxxxxx. Je kent mij niet. Ik ken jou ook niet. Ik heb je telefoonnummer van je ouders gekregen. Ik zal even uitleggen waarom ik je bel. Ik heb begrepen dat jij vanaf 1989 tot en met 1995 catechisatielessen hebt gevolgd binnen de GKV, de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. Klopt dat?”

-“Dat kan wel kloppen ja, de precieze jaartallen weet ik zo even niet. Maar hoezo?”

-“De GKV probeert momenteel om alle mogelijke gedupeerden op te sporen. Wij nemen onze verantwoordelijkheid heel seri…”

-“Wacht even… ‘gedupeerden’ zei je? Hoe bedoel je? Zat er soms asbest in dat zaaltje waar we les kregen?”

-“Oh, neem me niet kwalijk, ik dacht dat je al op de hoogte zou zijn. Nee, het gaat niet om asbest. Het gaat om wat we jou en anderen geleerd hebben. Dat was als het ware ook giftig. Maar dan met name voor je identiteitsvorming en je psychosociale ontwikkeling. We hebben in diverse landelijke en regionale kranten spijtbrieven laten plaatsen. Ik dacht dat je dat wellicht gezien had, vandaar dat ik er gelijk over begon.”

-“Ik weet even niet wat…. Tjonge…. Dit had ik nooit verwacht… “

-“Nee, die reactie horen we vaker. We zijn vroeger zo stellig geweest, dat de mensen die dat meemaakten zich bijna niet kunnen voorstellen dat het nu zo anders is. We zijn hierdoor overigens ook een flink aantal leden kwijtgeraakt. Maar in elk geval, we realiseren ons nu dat we toen veel te veel gericht waren op ‘de enige juiste uitleg’ van de bijbel. Daarmee hebben we andersdenkenden buitengesloten. We gaven feitelijk alleen maar ruimte aan onze eigen gedachten, waarvan we aannamen dat die door God geïnspireerd waren. Op die manier beperkten we de ruimte van God en van de veelkleurige gemeente. We hebben daar oprecht spijt van. En we realiseren ons dat we schade hebben veroorzaakt bij mensen, soms ook bij hele families. We waren polariserend bezig en leerden de jeugd, jou dus ook, om de wereld in te delen in ‘wij’ en ‘zij’. We hebben aandachtig geluisterd naar de verhalen van mensen die te maken kregen met soms heel veel onrecht dat hen door ons of door onze leden werd aangedaan. Soms voelen mensen zich zelfs voor het leven beschadigd. Dat maakt dat we het boetekleed hebben aangedaan. Voor deze mensen, maar ook voor gelovigen in andere kerken, die wij zo nodig hebben moeten veroordelen. We dragen dit boetekleed voor iedereen die zich door ons onheus bejegend of beschadigd voelt of heeft gevoeld.”

1 April.

Maar even serieus: hoe zou het voor je zijn, als je op deze manier wordt benaderd door de geloofsgemeenschap die je misschien al lang geleden hebt verlaten? Vind jij dat sommige kerken hun excuses moeten aanbieden? Waarvoor en op welke manier? Ik ben heel benieuwd.

Zelf voel ik die behoefte niet, maar dat komt misschien ook doordat ik de afgelopen jaren veel erkenning heb gekregen voor het kerkelijk onrecht dat ik meemaakte. Niet alleen van personen die hun eigen verhaal in het mijne herkenden, maar ook doordat meerdere predikanten en ouderlingen me lieten weten dat ze zich plaatsvervangend schaamden en excuses wilden aanbieden voor hoe er in het verleden met mij is omgegaan. Dat hoefde niet, maar het gebaar en de bereidheid heeft me oprecht goed gedaan. Ik voel me bevoorrecht dat ik – nadat ik te maken had met onrecht vanuit het kerkelijk gezag – nog een tijd binnen dezelfde kerk ben gebleven, weliswaar in een andere plaats, en daar ook weer goede ervaringen had met het kerkelijk gezag, dat toen ook al probeerde om mij recht te doen.

Ik weet dankzij jullie verhalen dat dit redelijk uniek is. Velen van jullie maakten onrecht mee zonder daar ooit enige erkenning voor te krijgen vanuit (afgevaardigden van) de geloofsgroepering. In de meeste verhalen die mij verteld worden hoor ik de behoefte tot erkenning doorklinken. Een behoefte die volkomen legitiem en gezond is. Mijn vraag is – en dit wordt ook gelezen door diverse predikanten en kerkwerkers, dus wie weet wat je in gang zet met je antwoord – is er iets dat een kerk of geloofsgemeenschap nu nog voor jou kan betekenen? Kan je iets bedenken wat jou oprecht goed zou doen? Laat het dan gerust weten. Dit mag ook in een privéberichtje of via de mail.

Kan je wel wat steun gebruiken?

Lijkt het je fijn om mee te doen in een verborgen steun- en inspiratiegroep op Facebook? Je treft daar een actieve groep met ruim 350 groepsleden, een opbouwende, positieve sfeer, diepgang en openhartigheid over alles waar je tegenaan kunt lopen als je aangeleerde dogma’s loslaat of dat probeert te doen. >KLIK< voor meer informatie.

Zoek je hulp bij het loskomen van aangeleerde religieuze overtuigingen en/of de impact daarvan? >KLIK< voor een lijst met ervaringsdeskundige professionals.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petjeaf.com/ingebosscha Dank je wel!