! Let op: Triggers!: ik gebruik in dit stuk nogal wat Bijbelteksten. Ik besef heel goed dat niet iedereen daar tegen kan, vandaar deze waarschuwing vooraf.

Juist omdat ik wegens chronisch ziek zijn maar beperkte energie heb, let ik goed op waaraan ik mijn energie besteed. Het is voor mij belangrijk om te weten wat me energie kost en wat me energie oplevert. Ik heb gemerkt dat ik het beste functioneer wanneer ik vanuit enthousiasme en inspiratie werk/leef. Daarom heb ik mezelf als doel gesteld om mijn passie en mijn hart te volgen, oftewel mijn innerlijke vuur en mijn ‘heilige geest’. Ik durf dat nu zo te noemen, maar dat was vroeger wel anders. Daarover straks meer.

Ik las dat ‘enthousiasme’ van ‘èn theos’ komt, wat ‘in god’ betekent. En ‘inspireren’ komt van het Latijnse woord ‘inspirare’, wat letterlijk betekent: (iets) inademen, inblazen, maar ook ‘in geestesvervoering brengen’, bezielen, geestdriftig maken. Iedereen die zich wel eens geïnspireerd heeft gevoeld, zal herkennen dat het inderdaad lijkt alsof je iets opvangt of ontvangt, iets waar je vervolgens helemaal vol van zit en waarvoor je dikwijls een uitlaatklep zoekt in een poging het vast te leggen en/of met anderen te delen.

Het mooie aan inspiratie is dat het persoonlijk is. Het ontstaat in jóu en niet in iemand anders. Een ander kan hooguit inspirerend zijn, maar de werkelijke inspiratie vindt plaats in jouzelf. Het is wat het met jou doet en wat jij ermee doet, wat er in jou gebeurt. Niet in de ander. Het is jóuw ‘ziel’ die zich ‘opgetild’ voelt, alsof het ineens iets begrijpt of ziet, een glimpje slechts, maar genoeg om vol van te zijn.

Als ik geïnspireerd ben, voel ik me verbonden met de bron van het leven en voel ik de ‘levensadem’ door me heen gaan. Dat geeft me niet alleen een diep verbonden gevoel met alles en iedereen, maar ook steeds meer vertrouwen in de oorsprong van deze inspiratie. Ik ben zo blij dat ik niet langer bang ben voor de invallen die ik krijg en dat ik me niet langer afvraag of dit wel uit een zuivere bron komt. Ik vertrouw.

Van God of…?

“Toetst de geesten of zij uit God zijn”, staat er in de Bijbel. Er waren verkeerde geesten, duivelse geesten. Letterlijk doodsbang was ik, dat ik beïnvloed zou raken door de duivel. Ik had daarom alles dat in mij opkwam leren wantrouwen. Ik was immers een mens, niet in staat tot enig goeds, en ik moest mij volledig toevertrouwen aan God. Zijn stem was de enige stem die ertoe deed. De enige stem die ik kon vertrouwen.

Helaas sprak die stem niet rechtstreeks tot mij, zo was me geleerd, maar enkel via mannelijke gezagsdragers binnen onze kerk. Zij bepaalden hoe de Bijbel moest worden uitgelegd. Zij bepaalden of ik mocht scheiden en of ik mocht hertrouwen. God liet dat aan hén weten en ik had vervolgens hén te gehoorzamen. En toen ik dat niet deed, werd me verteld dat dit een grote zonde tegen God was en een bewijs van mijn leugenachtige hart. Ik leerde twee dingen: 1. mijn eigen geest is niet te vertrouwen en 2. wanneer ik kerkelijke gezagsdragers niet gehoorzaam, zondig ik tegen de Heilige Geest van God.

Inmiddels is het ruim twintig jaar later en kijk ik hier heel anders tegenaan. Dat is een heel proces geweest. En niet alleen bij mezelf, maar ook bij anderen zag en zie ik hoe moeilijk het is om je eigen innerlijke stem te ontdekken, wanneer je als het ware hebt geleerd om mee te waaien met de ‘wind’ van anderen en wanneer zij jou vertellen wat Gods bedoeling is met jouw leven en welke weg je behoort te gaan. Ik zag en zie ook hoe moeilijk het is om je innerlijke ‘kompas’ te leren vertrouwen, als je geleerd hebt met argwaan te kijken naar alles wat in jouzelf omgaat.

Lijdensweg

Soms moeten mensen heel, heel diep gaan voor ze zover komen. De weg die men dan aflegt, doet me vaak denken aan de lijdensweg van Jezus.

Je moet als het ware al het oude, vertrouwde eerst laten sterven. Al die stemmen van anderen, al die aangeleerde gedachten van jezelf, alles dat de plaats ingenomen heeft van jouw eigen stem, moet aan het kruis genageld worden. Een uiterst pijnlijk, ontwrichtend en eenzaam proces van bloed, zweet en tranen, omdat het een groot deel van jezelf geworden is. (Goede Vrijdag)

Als het oude is verdwenen, kan het een tijd erg donker zijn. Alsof je innerlijk dood en begraven bent. Alsof er niets dan leegte en zinloosheid is. En toch… je merkt het nog niet, je beseft het nog niet, maar jouw innerlijke stem brengt je de inzichten en wijst je een weg naar het licht, waardoor je ook weer kunt opstaan, je nieuwe leven in. (Pasen)

Als het duister zijn geheimen prijsgeeft, doordat je erin verkeert en daardoor als vanzelf jouw aandacht/licht erop laat vallen, zal je daar jouw meest pure zelf kunnen ontmoeten. Degene die je was vóór je begon te luisteren naar al die anderen. Degene met misschien amper nog een stem, maar wacht maar tot die ‘kleine’ gaat praten! Eerst kom je thuis bij dit ‘innerlijke kind’. Alsof je terugkeert naar de hemel. Weet je het nog? Weet je het weer? (Hemelvaart)

Je gaat her-inneren en dan komt het vanzelf. Jouw puurste zijn, jouw heilige geest, zal in jou groeien. De leegte die je eerst voelde zal minder bedreigend worden. Je hoeft niet bang te zijn voor leegte.

Als je gevuld wilt worden met de Heilige Geest, moet je ruimte maken. Leeg worden. Je eigen door misvattingen gekwelde geest leegmaken. Voor inspiratie, voor ‘holy spirit’ of ‘inspiration’ moet je je geest ont-doen van alle ruis.

“De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren.”(Genesis 1: 2, NBG51)

Leegte is scheppingsruimte.

Vlees

Terwijl ik aan dit blog werkte, werd ik nieuwsgierig naar de tekst die ik eerder noemde, namelijk “Toetst de geesten of zij uit God zijn.” Waar staat dat eigenlijk en waaruit bestaat die toets dan? Het leek mij dat het iets zou zijn als dat een geest/gedachte moet erkennen dat je zondig bent en dat Jezus Christus voor je zonden is gestorven. Het bleek iets anders te zijn. Verrassend vond ik dat. Ik las dit:

“Geliefden, vertrouwt niet iedere geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn; want vele valse profeten zijn in de wereld uitgegaan. Hieraan onderkent gij de Geest Gods: iedere geest, die belijdt, dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is uit God;” 

1 Joh. 4: 1 en 2, NBG51

Belijden dat Jezus vlees geworden is. Mens geworden. BAM! Alweer dat thema. Mens, als wij. Met éigen emoties, éigen behoeften, éigen gevoelens, éigen gedachten, éigen mogelijkheden en éigen beperkingen. Waar hij zich op een eigen manier toe mocht verhouden. Zijn vlees-zijn is belangrijk. Hij was geen robot die orders van anderen opvolgde. Hij mocht zelf kiezen en daarbij luisteren naar zijn eigen gedachten en gevoelens. Die doen er namelijk toe. Het is de bedoeling dat je zelf nadenkt en zelf voelt. Dat je je eigen conclusies trekt en je eigen fouten maakt. Dat je struikelt en opstaat. Omdat menselijkheid een belangrijk en zelfs (letterlijk) cruciaal thema is. En robot-zijn niet.

Jezus koos zijn eigen weg, was zijn eigen waarheid en leefde zijn eigen leven. Daarin riep hij ons op hem te volgen.  

En dan gá je je eigen wankele weg. Wat achter je ligt is voorbij en dient niet langer als houvast. Wat voor je ligt is onbekend. Maar zo ben je mens. En dat niet alleen: zo ben je ‘uit de Geest geboren’.

“De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid, maar gij weet niet, vanwaar hij komt of waar hij heengaat; zó is een ieder, die uit de Geest geboren is.”

Johannes 3 : 8, NBG51

Pinksteren

“en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen;”

Handelingen 2: 3, NBG51

Op ieder van hen. Dus niet alleen op de oudsten/ouderlingen, voorgangers, mannen, maar op elke aanwezige. Ieder zijn eigen vlammetje, zijn eigen Heilige Geest.

Zonde tegen de Heilige Geest is mijns inziens dat je iemands eigen Heilige Geest ontkent of het zwijgen oplegt, dat je iemand wantrouwig maakt over zijn eigen innerlijke stem/kompas en dat je iemand wijsmaakt dat jóuw ‘Heilige Geest’ heiliger is.

Als je innerlijk vuur brandt, besef je dat het nooit is uitgegaan. Het stond misschien lange tijd op standje ‘waakvlam’ en je was je er misschien niet eens meer van bewust dat je het in je had, maar zodra het vuur oplaait en je dit voelt, dan weet je het weer en dan voel je de levensadem die door je heengaat, terwijl je zucht: “was mijn hart niet altijd al brandende in mij?”

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!