‘Jezelf zijn’ is niet voor iedereen hetzelfde. Wanneer je op een bepaald vlak (bijvoorbeeld seksueel of levensbeschouwelijk) afwijkt ten opzichte van wat in jouw omgeving als normaal wordt ervaren, kan het zelfs extreem moeilijk zijn om ‘uit de kast’ te komen. We koppelen dit namelijk zo sterk aan de beleving van onze identiteit, dat we daarin enerzijds kwetsbaar zijn voor afwijzing, maar anderzijds ook een noodzaak ervaren om hierin gekend te zijn zoals we écht zijn. Coming-Outdag (zondag 11 oktober 2020) is een dag waarop we o.a. stilstaan bij deze worsteling. Op deze plek wil ik dat doen door middel van het delen van een vraag (+ antwoord) zoals die mij regelmatig – en in allerlei variaties – wordt gesteld en die alles te maken heeft met een ‘coming out’, oftewel een ´ervoor uitkomen wie je écht bent´.

“Lieve Inge,
Hoe vertel ik mijn ouders dat ik niet meer geloof? Ik wil hen geen pijn doen! Ze vermoeden volgens mij wel dat ik er anders in sta dan zij, maar ontwijken het onderwerp. Ik laat zelf ook het liefst de illusie bestaan dat ik er nog wel aan doe, maar het gaat steeds meer aan me knagen. Ik voel me een huichelaar. Maar hoe vertel ik het? Hun wereld zal instorten!
Liefs,C.”

Lieve C.,
Wat moeilijk voor je! Ik kan me voorstellen dat dit echt een dilemma voor je is. Je wilt je ouders geen verdriet doen, maar je wilt jezelf ook niet langer verstoppen. Voor veel kerkverlaters is ‘hoe vertel ik het mijn ouders?’ een probleem. Je staat hierin dus niet alleen. Je bent als het ware een ‘slecht nieuws gesprek’ aan het voorbereiden.

Belangrijk is dat je je realiseert dat je dit onmogelijk kunt vertellen zonder hen pijn te doen. Wanneer jij voor openheid kiest (wat een enorm geschenk is aan je ouders en waarmee je hen als het ware ‘eert’*), zullen jij en je ouders hier doorheen moeten gaan.

* iemand ‘eren’ betekent ook wel: iemand ‘op diens plek zetten’. Je ‘eert’ dus je ouders door een beroep te doen op hun rol als ouder. Je vraagt hen als het ware om bescherming en om hun onvoorwaardelijke liefde. **

Plan de dag en het tijdstip zorgvuldig. Je ouders moeten tijd en ruimte hebben om de eerste schok op te vangen.
Wees duidelijk. Verzacht niet. Draai er niet omheen. Kom zo snel mogelijk to the point. Het doet nou eenmaal pijn, het is niet anders.

Incasseer de reacties zo open mogelijk. Probeer te luisteren en te begrijpen hoe het voor hén is. Ook als dat jou kwetst of verdriet doet. In een vervolggesprek kan je eventueel op jouw gevoelens terugkomen. Probeer in dít gesprek ruimte te maken voor degenen die het meest te incasseren krijgen: je ouders.

Geef pas meer uitleg wanneer ze daarom vragen. Je kunt ook een nieuw gesprek plannen op zeer korte termijn (1-3 dagen ertussen), omdat het dan waarschijnlijk dieper tot je ouders is doorgedrongen en ze misschien veel vragen hebben.

Realiseer je dat de pijn van je ouders intens kan zijn. Dit kan vergeleken worden met een diep ingrijpend rouwproces. Ouders kunnen zich verdrietig, boos, verraden, angstig en schuldig voelen. (“Wat hebben we verkeerd gedaan?”) Het komt ook regelmatig voor dat ouders in eerste instantie in ontkenning schieten. (“Ach joh, dat is maar een fase.” “Hoe kan je nou níet geloven?” “Je moet maar veel bidden.”)

Het is NIET jouw schuld, al zal dit misschien wel zo voelen en kan het ook zijn dat je ouders dit zo beleven. (“Kind, wat doe je ons aan…”) Net als je ouders kies jij voor de manier van leven die jou het beste lijkt. Net als je ouders probeer jij een goed en liefdevol mens te zijn. Jullie verschillen alleen van inzicht over hoe je dat zou moeten doen.

Dit is ook JOUW verdriet. Net als je ouders zou jij ook graag willen dat jullie door eenzelfde soort ‘bril’ naar het leven en naar elkaar kijken. Vroeger was er een gezamenlijk ‘bril’, waarin ook een stuk vanzelfsprekende verbondenheid lag besloten. Dat dit verloren is gegaan, kan bij alle betrokkenen voor veel verdriet zorgen.

Het kan voor je ouders verwarrend zijn wanneer je hen nu probeert te troosten. Accepteer dat je in dit gesprek degene bent die hen in hun beleving pijn doet. Dit klinkt misschien raar, maar gun hen die pijn. Het is een belangrijk onderdeel van hun rouwproces en ook van jouw proces. Hoe je het ook wendt of keert: hier moeten jullie doorheen.

Het is niet leuk. Maar het hoeft niet het einde van jullie relatie te betekenen. Al kan het wel (tijdelijk) zo voelen.  Ik wens je dan ook heel veel sterkte en moed toe.

Mogelijk is dit artikel interessant voor je: https://dogmavrij.nl/valkuilen/

Lijkt het je fijn om eens in gesprek te gaan met mensen die ook deze ‘slecht nieuws boodschap’ aan hun omgeving hebben moeten geven of zich daarop aan het voorbereiden zijn? Je bent van harte welkom om mee te praten in de DogmaVRIJplaats op Facebook. Als je dat wilt, kan ik je lid maken (je Facebookvrienden krijgen hier geen melding van en kunnen de groep niet zien, behalve wanneer ze zelf ook lid zijn). Je kunt daar je verhaal doen, maar bent ook welkom als je alleen wilt lezen en/of een schuilnaam gebruikt. Laat het gerust weten wanneer je dit wilt. Voel je vrij!

Hartelijke groet,

Inge Bosscha, coach voor kerkverlaters

** Dit is slechts 1 manier van hier tegenaan kijken/mee omgaan. Omdat we verschillend zijn, kiezen we vaak ook verschillende strategieën om met pijnlijke voorvallen en omstandigheden om te gaan. Uit de kast komen is net zo legitiem als in de kast blijven. Ook dát kan een manier zijn om recht te doen aan (het emotionele draagvermogen van) je ouders en jezelf. Wat je ook kiest, het levert je altijd iets op én het kost je iets. Door jezelf daar erkenning voor te geven en jezelf toe te staan de keuze te maken die jóu op dit moment het beste lijkt, help je jezelf het meest. <3

Het doel van deze vragenserie is: ruimte maken voor lastige, pijnlijke gevoelens rondom het thema ‘kerkverlating’.

Jouw vraag in deze rubriek? Regelmatig beantwoord ik op de Facebookpagina ‘Coach voor Kerkverlaters’ een nieuwe vraag. Stuur je vraag naar: ingebosscha (apenstaartje) outlook (punt) com en vermeld duidelijk dat je vraag bedoeld is voor de Facebookpagina (en de website). Wanneer jouw vraag gekozen wordt voor plaatsing, laat ik dit vooraf aan je weten. Elke vraag wordt anoniem geplaatst.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!