Lieve mensen, dogmavrij bestaat alweer een jaar! WOOOOOHOOOOOO!! 😀
Sommigen van jullie volgen de site al vanaf het begin. Wat geweldig dat jullie al zo lang meelezen, meepraten en meeleven! Zonder lezers en zonder feedback zou ik al lang gestopt zijn. Dank jullie wel!
Spontaan ontstaan
Dat ik vorig jaar zomer met bloggen begon, was geen van tevoren bedacht plan, maar ontstond min of meer toevallig.
Ik had besloten om een keer een stukje te schrijven waarin ik terugblik op mijn religieuze verleden en waarin ik eerlijk schrijf hoe ik het eigenlijk vind wanneer mensen nog steeds dingen als ‘ik zal voor je bidden’ tegen me zeggen. Ik wilde dit puur vanuit mezelf schrijven, zonder steeds weer te zeggen dat ik weet dat het goed bedoeld is enzo. Ik wilde gewoon eens uitspreken hoe misplaatst ik zulke uitspraken eigenlijk vind en hoe kwetsend het soms ook kan overkomen, wanneer mensen de hoogste macht die ze kennen inschakelen om mij(n leven/keuzes) te veranderen.
Het stukje dat ik schreef werd gedeeld op Facebook en mensen begonnen erop te reageren. Ze schreven me dat ze het zo herkenbaar vonden en dat ze blij waren dat ik het onder woorden had gebracht. Die feedback deed veel met me. Het raakte me dat er zoveel anderen waren die hetzelfde voelden en het stimuleerde me om meer te schrijven en te publiceren, waarop vervolgens weer nieuwe reacties kwamen. Voor ik het wist had ik een website en was ik een blogster geworden.
Ruimte voor verhalen
Waarom ik precies schreef was me nog niet helemaal duidelijk. Ja, ik wilde ruimte maken voor mijn verhaal, dat velen dus blijkbaar herkenbaar vonden en met mij gemeen hadden.
Maar wat wilde ik dan met die ruimte? Dat wist ik niet precies. Ondertussen bleef ik maar gewoon schrijven, steeds weer opnieuw geïnspireerd door jullie verhalen en mails.
Meestal schreef ik met veel plezier. Maar er waren ook wel eens momenten dat ik er even klaar mee was. Ik schrijf nou eenmaal niet over luchtige dingen, maar over best zware onderwerpen, waar ik lang niet altijd met mijn aandacht naartoe wilde gaan. Het is misschien niet voor te stellen voor degenen die mij alleen maar uit mijn blogs kennen, maar ik ben een ontzettende levensgenieter en een optimist. Ik ben dol op lachen, humor, plezier en de lichte dingen van het leven. Heusch! 😛
En ik ben dus ook vertrouwd met de zware dingen. Ik kijk er (over het algemeen) niet voor weg en mijn aandacht kan daar relatief eenvoudig naartoe, omdat ik niet echt (bewuste) taboes heb. Maar soms had ik er gewoon even geen zin in. En dan liet ik het even voor wat het was. Ik vind namelijk passie erg belangrijk en wil passie voelen wanneer ik werk aan Dogmavrij.
Passie, gedrevenheid en ontroering
De passie is er nog altijd. Ik ben gedreven, enthousiast en elke keer weer ontroerd wanneer mensen mij laten weten dat ze iets aan de site (gehad) hebben en/of hun eigen verhaal vertellen.
Maar ik merk ook dat ik meer wil. Ik wil in actie komen! Ik wil iets doen met de verhalen die inmiddels op Dogmavrij verzameld zijn.
Ik ga proberen of ik dit najaar in gesprek kan komen met leidinggevenden van verschillende kerken. Ik geloof dat er een noodzaak ligt in schrijven en praten over de zwaarte van religie. Ik doe dat niet omdat ik religie door het slijk wil halen of met modder wil smijten. Ik doe dat omdat ik juist oprecht geloof in de goede bedoelingen en de mooie kanten van religie.
Om het mooie mooi te houden, moet je begrijpen wat er lelijk mis kan gaan en ook gegaan is. Om in de toekomst gezond te functioneren, moet je begrijpen wat er in je geschiedenis ongezond was. Als je het niet onder ogen komt, blijf je onbewust en geeft je het ook onbewust weer door.
In gesprek met kerken
Ik vertrouw op de goede bedoelingen van kerkenraden, voorgangers, predikanten, oudsten, ouderlingen of hoe de gezagsdragers in de betreffende kerken ook maar genoemd worden. Daarom zal ik hen vol vertrouwen en met een open houding de komende tijd benaderen met de vraag of ze zich willen verdiepen in de pijn die religie kan veroorzaken. Ik wil meedenken en mijn ervaringen en inzichten delen om in de toekomst dit onrecht zoveel mogelijk te voorkomen.
Ik weet nog niet precies hoe ik dit het beste kan aanpakken. Ik hoop dat dit najaar verder uit te werken. (Als ik dan tenminste niet teveel te maken heb met de nasleep van de intensieve 2-week-durende traumatherapie waaraan ik eind van deze maand ga beginnen, maar dat is weer een heel ander verhaal.)
Wat ik wil gaan doen? Ik denk natuurlijk aan gesprekken, maar ook aan cursus- en informatiemateriaal (brochures in kerken?) en informatieavonden. Ik sta open voor van alles en wil jullie vragen om met mij mee te denken.
Het gaat mij erom dat ik bijdraag aan de toekomst in plaats van steeds opnieuw weer kijken naar het verleden. Niet dat dat niet nuttig is, want dat is het zeker wel! Kijken naar het destructieve uit het verleden is zelfs noodzakelijk om constructief bij te dragen aan de toekomst.
Een bijdrage leveren
En DAT is wat ik wil. Een bijdrage leveren. Aan mensen die ervoor kiezen om te leven in bepaalde groepsculturen en ook aan mensen die ervoor kiezen om dat juist niet te doen. Ik ga er vanuit dat we elkaar geen pijn willen doen en toch zie ik het steeds weer gebeuren. Onbedoeld en vaak onbewust.
Het is daarom dat ik schrijf en probeer de pijn zichtbaar te maken. Als we de pijn kennen en begrijpen, kunnen we deze veel beter voorkomen dan wanneer we de (verhalen over) pijn alleen maar negeren.
Middenin het destructieve verleden, liggen aanwijzingen voor een constructieve toekomst.
Middenin de pijn ligt een boodschap verscholen van hoop en liefde.
Ik ga eraan werken. En ik hoop dat jullie met mij mee willen denken, aangezien ik nog totaal geen concrete plannen heb.
Maargoed, dat hoeft geen probleem te zijn. Starten met bloggen was immers ook nooit een concreet plan van me en toch heb ik er uiteindelijk bewust en actief voor gekozen. Sommige dingen plan je niet, die laat je gebeuren.
Gefeliciteerd Inge.
Gefeliciteerd met de eerste verjaardag van dogma-vrij ! 🙂
Ik vind jouw schrijven heel interessant en hoop dan ook dat je met gemak de tweede verjaardag haalt. 😉
Om raad te geven ben ik niet de geschikte persoon, daar mijn verleden een heel ander parcours heeft afgelegd. Ik hoop wel dat de kerk jou serieus neemt. Daarom heb je er volgens mij goed aan gedaan om een interview te geven in de media. Hoe bekender jij wordt, des te meer de kerkvaders jou zullen aanvaarden, men zal je niet kunnen negeren. Media-aandacht zet een beetje druk tot dialoog.
Verder kan ik je enkel toejuichen en veel succes wensen.
Waar en wanneer moet ik aanwezig zijn voor de verjaardagsdrink? 😛
Vriendelijke groet
Haha, dank je wel! 🙂
We proosten hier dan maar… virtueel… Wel zo makkelijk en dan is er tenminste ook het lekkerste gebak dat je je kunt voorstellen! 😉
Proost allemaal! En neem gerust meer… er is genoeg! 😛
😀 😀 Proost ! 😉
Beste Inge, mooi geschreven en met de beste bedoelingen. twee punten die interessant zijn 1) de traumatherapie die je gaat volgen, is daar meer over te vertellen? want er zijn vele mensen die RTS hebben…..2) Kerken benaderen, je schrijft: Daarom zal ik hen vol vertrouwen en met een open houding de komende tijd benaderen met de vraag of ze zich willen verdiepen in de pijn die religie kan veroorzaken. …..als je met de kerken gaat praten zullen ze allemaal hun religie gaan verdedigen, er zijn vele, vele religies, allemaal verschillende menselijke inzichten over een “personage” en boek dat door onze voorouders en geschiedenis tot ontwikkeling is gekomen. Ze zullen altijd maar weer de liede van god voorop zetten als punt van rechtvaardiging, als je niet (meer) in god geloofd zal je nooit in het paradijs komen (angsten inprenten) de kerken zeggen dat als je niet meer in god geloofd je in wezen de kant van satan kiest ( angsten inprenten) Je schrijft ook: Middenin de pijn ligt een boodschap verscholen van hoop en liefde. De kerken zullen dit als argument gebruiken en zeggen: de boodschap van hoop en liefde staat in de bijbel , je kiest er toch zelf voor om niet meer in het paradijs en god zijn “liefde” te geloven…. dus je beslist zelf voor pijn en vernietiging.
Religie is altijd dwingend, sommige zelfs extreem dwingend, sekten, religie is een fenomeen of systeem dat door mensen is aangeleerd en wordt onderhouden met leerstellingen en dogma’s van beloften (paradijs) en het inprenten van angsten ( Armageddon) mensen die in God geloven wordt altijd ingeprent dat God LIEFDE is, als je werkelijk de moeite neemt om de Bijbel de ontleden zonder “dwingende dogma’s” zal je al snel tot de conclusie komen dat God zelf de “ontwerper” en “maker” is van al het kwaad, en dat Jezus op een wit paard komt om allen die niet in god en hem zelf geloven vernietigd zullen worden, dat staat trouwens ook in de bijbel. Bij je bezoekjes aan de kerken zal je dus geestelijk gewapend moeten zijn om de religieuze cirkel te kunnen doorbreken, de kerken, religie en dus hun god zullen moeten inzien dat zij zelf de oorzaak zijn van alle leed en verdriet en dat is in heel de menselijke geschiedenis aangetoont en zal altijd zo blijven. De vraag is hoe ga je te werk om de religieuze cirkel te doorbreken en om alle lieve mensen zich bewust te laten worden van wie nu eigenlijk de oorzaak of veroorzaker is van pijn en leed, er is hier veel over te zeggen en misschien kunnen we mailen over je plannen ?
Succes en bedankt voor al je werk, groet John Mieras
Dank je wel John, voor je uitgebreide reactie! 🙂
Over de traumatherapie ga ik nog meer vertellen als ik het zelf heb ondergaan. Er is op dogmavrij al wel veel info te vinden over RTS, maar er komt in de toekomst nog wel meer bij.
Ik realiseer mij dat er kerken zullen zijn die totaal niet open zullen staan voor mij, laat staan voor wat ik probeer te zeggen. En ik zal ongetwijfeld aanlopen tegen mensen die altijd hun eigen geloof als oplossing voor alle problemen zien. “Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen…, dus kom maar weer terug, iedereen die vermoeid en belast is, dan zal je rust vinden…”, dat soort dingen…
Ik weet dat het mij niet meer van mijn stuk zal brengen. Ik weet ook dat mensen slechts kunnen luisteren naar de mate waarin ze naar zichzelf kunnen luisteren en naar de mate waarin hun begrip en empathie reikt. Ik zal misschien vaak ‘ondoordringbaarheid’ ervaren. Maar dat zal me er niet van weerhouden om niet te spreken. Bij een gesloten deur loop ik door, maar ik blijf kloppen op steeds weer nieuwe deuren.
Dank je Inge, je zou je het volgende kunnen afvragen, `Wat moet er gebeuren of wat zal er onderwezen en begrepen moeten worden` voordat mensen die geindoctrineerd zijn en dus met heel hun hart en ziel ´geloven´ in de liefde van god, zich gaan realiseren wat religie tot stand brengt? hun religie, een fenomeen wat mensen elkaar leren en aandoen met angst+verwachtingspatronen, m.a.w. wat moet je hun vertellen zodat ook zij de werkelijkheid onder ogen durven zien………. ? wat moet er gebeuren voordat men ontwaakt……….?
Van harte!
Hoe zo iets kan lopen zeg, een blog zonder plan.. en wat voor een indruk je hebt kunnen maken, op een wel erg mooie manier. Héél indrukwekkend! Ik blijf stil meelezen en hopen op nóg meer vooruitgang.Al heb ik daar toch redelijk veel vertrouwen in! Ik neem mijn spreekwoordelijke hoedje voor je af.. wát een pracht van een ‘project’..
Dank je wel, wat lief van je!
Ik kom ook snel weer eens buurten (en genieten!) op jouw blog, want ik lees je graag. 🙂
Liefs!
Niemand weet wat het begrip “god” eigenlijk inhoudt. Iemand die je niet kent kan je ook geen eigenschappen toedichten. Jezus was mogelijk iemand die hoop wou brengen bij de joden. Dat hij een zoon van een onbekende god is blijft dus ook een open vraag. Sommige mensen zullen beweren dat de bijbel het woord van god is. De islam beweert ook dat de koran het woord van god is.
Laten we gewoon de waarheid onder ogen zien. Godsdienst is een volks-cultureel verschijnsel. Dat ontstaat juist omdat niemand de waarheid weet over die onbekende god. Religies zijn geldmachines geworden. Ik beweer niet dat de bijbelse geschriften geen wijze lessen bevatten. Alleen zijn de verhalen van een hemel en een hel gewoon hardnekkige mythes .
Ik zal ook niet de discussie aangaan of de bijbel het woord van God is en of God wel of niet bestaat enzo.. Het maakt mij niet uit hoe/wat iemand gelooft, ik wil dat we met elkaar kunnen kijken naar het voorkomen van schade bij volgers en ook bij niet-volgers. Iedereen zou in vrijheid en zonder angst voor straf moeten kunnen kiezen voor wel of niet geloven, wat dit geloof ook is…
Inge,
Ik zou je uit de grond van mijn hart veel succes willen wensen met je project.
Je moet er wel rekening mee houden dat praktisch alle geestelijke leiders geïndoctrineerd zijn. Voor zo ver ik het kan beoordelen, hebben alle religies stellingen die nergens op steunen en door een gezond denkend mens als onzin over komen. Ik beweer niet dat uit de tora, bijbel of koran geen wijze levenslessen te halen zijn, maar allemaal bevatten ze mythen die als waarheid verkondigd worden.
Het zijn die mythen die zoveel oorlogen veroorzaakt hebben, samen met de strijd om de macht.
Ik ben een optimistisch persoon. Ondanks dat ik onmogelijk kan geloven in de medewerking van de kerkgemeenschappen, zou ik je toch het beste willen wensen met je project.
Mijn virtuele vriendschap krijg je in ieder geval.
Armand, mooi gezegd… hoeveel verschillende goden `lees verschillende religie´s met hun dogma´s en leerstellingen` zijn er in heel de menselijke geschiedenis ontstaan en aanbeden ? Waarom en door WIE worden dus mogelijke eigenschappen aan een god toebedeeld en wat denk je van de gevolgen…….. ?
Lieve Inge,
Ik ben toch echt een optimistisch ingesteld mens, en zo verwachtte ik ook, dat je resultaat ging boeken met dogmavrij. Dat is dus ook gelukt, gefeliciteerd. Maar wil je nu echt bij de paus, de kakelverse scriba van de PKN en Miscavage van Scientology gaan vragen of ze verwijzende info in de kerk willen klaarleggen voor de slachtoffers van hun boodschap en of ze misschien nog fondsen beschikbaar willen stellen voor slachtofferhulp? Daar valt echt weinig van te verwachten hoor, en een domper is op dit moment echt niet iets dat je gebruiken kunt, toch? Mijn advies: wacht daar nou nog maar even mee.
Liefs,
Johan
Nou nee, op die manier had ik het mij niet helemaal voorgesteld haha! 😉
Ik ga eerst maar eens vragen of ze er überhaupt voor open staan om te luisteren naar verhalen van mensen die beschadigd zijn geraakt door religieuze indoctrinatie.
Ik benader hen vanuit de houding dat ik er vanuit ga dat zij dit soort problemen willen voorkomen en ik neem aan dat ze dat zullen beamen. Of ze vervolgens met mij daarover in gesprek willen gaan, is weer een volgende vraag.
Niet iedereen zal open staan voor zo’n gesprek (met mij), maar ik wil het in elk geval geprobeerd hebben.
Goed idee, lieve Inge! en gefeliciteerd, trouwens! IK weet nog hoe blij ik was toen ik jou ontdekte, wat een herkenning!
Dank je wel, lieve Marieke!
Ik was net zo blij toen je jouw verhalen deelde, die voor mij ook weer zo herkenbaar waren… !
Fijn dat we elkaar gevonden hebben. 🙂
Een goed voornemen om kerken te benaderen. En natuurlijk zal niet elke kerk of gemeente daarvoor openstaan beste reageerders, maar dat betekent niet dat je het niet kunt proberen. Ik vind juist het uitgangspunt van Inge mooi dat ook de meeste kerken de beste bedoelingen hebben, ondanks dat de beste bedoelingen (heel) verkeerd kunnen uitpakken.
Dank je wel, Sonja! Voor je steun en je begrip! Je beschrijft precies waarom ik het in elk geval wil proberen. 🙂
Ingelief, proficiat,
het eerste jaar heb je gehad.
Jij bent het diepe ingedoken,
Hebt heel veel mensen aangesproken.
Na een aarzelend begin,
Kwam de vaart er stevig in.
Zozeer zelfs dat je af moest remmen,
En je schrijfdrift wat moest temmen.
Ik wens je in dit tweede jaar,
Veel succes en geen bezwaar.
Wat Johan schreef zal zeker kloppen,
Maar laat je daar maar niet door stoppen.
Jij trekt je plan en voert het uit,
Dat is, lijkt mij, een goed besluit.
Wat er van komt dat zal wel blijken,
Vanaf de zijlijn blijf ik kijken…..
Liefs en een grootvader’s kus,
Jos.
Wow, alweer zo’n mooi gedicht! Dank je wel, lieve Jos! 🙂
Wat zou je er van vinden om zaterdagochtend 24 september naar de introductiebijeenkomst in Amersfoort te komen van Stichting Geloofsgesprekken?
Zie http://www.geloofingesprek.nl.
De huiskamergeloofsgesprekken die zij organiseren mogen denk ik wel wat inclusiever dan zij op het oog hebben: inclusief minder positieve geloofsverhalen.
Goed idee, Wim! Deze keer kon ik niet en had ik ook nog niet alles paraat. Daar ga ik nu eerst aan werken, overzichtelijke beschrijvingen en lijsten van bv klachten behorend bij Religieus Trauma Syndroom.
Succes Inge, ik blijf het volgen.
gefeliciteerd Inge.