Foto door Hebert Santos via Pexels

Toen Veerle de haar aangeleerde dogma’s begon los te laten, kreeg ze te maken met allerlei gedachten en emoties. Een belangrijk thema daarbij bleek de vraag: hoe verhoud ik mij tot wat mij is bijgebracht? Gaat nu alles verloren? Daarover schreef zij het volgende verhaal.

Ik schrijf je niet af

Het gebroken gebouwtje

Het is een mooie maandagmiddag. De warmte van de zon voelt aangenaam op Fenne’s huid. Energiek loopt ze de hoek van de straat om. Dan blijft ze staan. Voor haar staat een huis dat omringd wordt door palen. Het huisje lijkt nu heel fragiel. Maar ze ziet ook dat het gebouw heel mooi moet zijn geweest. Kostbare elementen, passend bij dit gebouwtje, liggen zorgvuldig op de werkplaats ernaast opgestapeld. Fenne zet een paar passen richting het huis, zodat ze het van dichtbij kan zien.

Nu kan Fenne de werkzaamheden beter volgen. In haar verbeelding lijkt het alsof het hele huisje steeds verder steunt op die palen. Als die nu worden weggehaald zal het huis volledig instorten. Het huisje lijkt zo wel gebroken, alsof het zichzelf niet meer kan dragen. Tot haar schrik ziet ze ook dat er diepe kuilen rondom het huisje gegraven worden. Wat vreemd, het wordt aan de ene kant gestut met palen. Maar aan de andere kant wordt het ondergraven. Waarom wordt dit gedaan?

“Wat bedoel je?” Naast haar staat een vrouw met papieren in haar hand. Terwijl Fenne opkijkt realiseert ze zich dat ze die laatste vraag hardop heeft uitgesproken. De vrouw stelt zich voor en vertelt dat ze de architect is van het gebouw. “Het lijkt erop dat de toestand van het gebouwtje je aan het hart gaat. Klopt dat?” Fenne knikt even, dan probeert ze haar gedachten woorden te geven. “Als ik zo naar dit huisje kijk voel ik me verdrietig. Ik kan zien dat het heel mooi geweest is, maar nu kan het niet eens overeind blijven staan. En kijk toch hoe ze haar ondermijnen door de grond rondom haar weg te halen.” Fenne voelt zich boos worden. Ze schrikt zelf van de felheid van haar reactie.

De architect kijkt haar peinzend aan. “Zie je die stapel daar bij het hek aan de rechterkant? Dat materiaal hebben we zorgvuldig uit het gebouw gehaald. Dit is zo mooi en ook nog intact dat we het weer willen gaan gebruiken. Maar de grond rondom het gebouwtje is vervuild geraakt. Het tast het fundament steeds verder aan, hebben we ontdekt. Nu halen we dus die slechte grond rondom weg. Vervolgens gaan we bekijken hoe ernstig het fundament is aangetast. Als dat onherstelbaar blijkt te zijn, zullen we het huis helaas verder moeten afbreken. Maar als het fundament nog goed genoeg is, kunnen we de waardevolle delen weer hergebruiken en zo het huis met de nodige allure van vroeger opbouwen. Dan hoeven we niet helemaal opnieuw te beginnen.”

Na een korte pauze vervolgt de architect: “Natuurlijk hebben we ook nieuwe materialen nodig, maar we proberen zo zorgvuldig mogelijk te bekijken wat we nog kunnen gebruiken. Wij schrijven niet zomaar iets af. Zeker als het nog van waarde is. En om dit goed te kunnen doen, stutten we het gebouwtje even. Het ziet er nu wat raar uit met die palen rondom. Wat droevig, hulpeloos misschien in jouw ogen,” zegt ze lachend tegen Fenne, “maar dat is noodzakelijk tijdens het onderzoek.”

Na een lange stilte zegt Fenne: “Zo kun je ook geconfronteerd worden met levensvragen. Wat moet je nu met die vorming die niet meer bij je past? Waar moet je beginnen met opnieuw je leven op te bouwen? Waar haal je nieuwe materialen vandaan? Hoe krijg je stevigheid zodat wat je opnieuw opbouwt kan blijven staan op je fundament? Dat uitzoeken is een heel proces, dat kost tijd. Het vraagt ook om stil te blijven staan. Durven kijken in die pijnhoop (puinhoop). Misschien zie je toch ook waardevolle delen van je vroegere leven dat je kunt hergebruiken. Schrijf niets zonder meer af, wellicht kun je er een andere bestemming voor vinden. Dit heeft u me vandaag door dit huisje laten zien.”

©Veerle

Eerder schreef Veerle Hartverscheurende keuze | vierluik door Veerle en Herinneringen aan Sinterklaastijd (gastblog!). Ook is haar verhaal te horen in een podcast Indringende podcast over verlies geloofsgemeenschap en relatie gelovige ouders en te zien in de Human documentaire Vrijdenkers.

Ben je geraakt door deze gastblog? Wil je reageren? Je kunt je reactie plaatsen onder dit bericht (even omlaag scrollen). LET OP: Opbouwende, verbindende en steunende reacties zijn zeer welkom, kritiek en felle discussies worden niet geplaatst of verwijderd. Gastbloggers op Dogmavrij wordt op deze manier een beschermde omgeving geboden om hun verhaal te vertellen.

Op Dogmavrij kan je lekker gratis lezen zonder reclame of betaalmuur. Zo sluiten we niemand buiten. Neemt niet weg dat er – naast veel liefde – tijd en geld in deze website wordt gestoken. Heb jij misschien iets (gehad) aan de artikelen, de series, de steungroep of andere projecten? Zou je dan willen overwegen om dit werk te steunen? Dat kan via  http://petje.af/ingebosscha Dank je wel!

Kan je wel wat steun gebruiken?

Lijkt het je fijn om mee te doen in een verborgen steun- en inspiratiegroep op Facebook? Je treft daar een actieve groep met ruim 300 groepsleden, een opbouwende, positieve sfeer, diepgang en openhartigheid over alles waar je tegenaan kunt lopen als je aangeleerde dogma’s loslaat of dat probeert te doen. >KLIK< voor meer informatie.

Zoek je hulp bij het loskomen van aangeleerde religieuze overtuigingen en/of de impact daarvan? >KLIK< voor een lijst met ervaringsdeskundige professionals.