Dit artikel maakt deel uit van een serie over aangeleerde, op religie gebaseerde, belemmerende overtuigingen en de mogelijke gevolgen die deze kunnen hebben. Doel van deze serie is: herkenning en erkenning. Doelgroep: (onbewust) betrokkenen /slachtoffers (zowel gelovig als niet meer gelovig), therapeuten en kerkwerkers. Deze serie laat bewust het waarheidsgehalte van de overtuigingen buiten beschouwing en zoomt enkel in op de mogelijke gevolgen. Deze mogelijke gevolgen zijn samengesteld aan de hand van meer dan 1000 reacties en mails van twijfelaars en (ex-)gelovigen. In dit artikel worden de meest genoemde en als ‘klachtengevend’ ervaren gevolgen besproken. Meer info over dit project: >KLIK<

Dit is deel 7. 

Koppeling tussen liefde en lijden

Voor degenen die liever een filmpje kijken, hier een filmpje. Voor alle anderen staat onder het filmpje een meer uitgebreide inhoud, maar dan in tekstvorm.

Binnen de meeste christelijke groeperingen wordt verkondigd dat Jezus Christus naar de aarde kwam om te lijden en te sterven, om met zijn offer allen die in hem geloven te kunnen redden. Voor veel christenen is dit verhaal, waarin lijden de ultieme uiting van liefde is, het meest dierbare verhaal dat ze kennen. En begrijp me goed, ik wil hier niets aan afdoen. Ik wil er alleen op wijzen dat er een kans bestaat dat ‘lijden’ voor een (ex-)christen een te positieve klank kan hebben gekregen. Wanneer je binnen christelijke traditie werd opgevoed, kan je zelfs onbewust vertrouwd zijn geraakt met de gedachte dat lijden noodzakelijk is.

Denk daarbij niet alleen aan het lijden van Christus, maar ook aan ons eigen lijden. We waren ranken die gesnoeid moesten worden, ons oude ik moesten we kruisigen, en zij die treuren zouden zalig zijn. Dit kan tot gevolg hebben dat wanneer lijden jou treft, je de neiging hebt dit te accepteren als iets dat blijkbaar nodig is in plaats van iets waaraan je actief iets probeert te doen.

Een chronisch zieke zal de ziekte mogelijk al snel zien als een ‘doorn in het vlees’ die hem of haar afhankelijk van en dichtbij God houdt en die hem of haar de kans geeft om te getuigen van Gods kracht, door de ziekte moedig te dragen, in plaats van op zoek te gaan naar manieren om de ziekte te genezen of te verlichten.

Een alleenstaande die verlangt naar een partner zal eerder geneigd zijn het alleen zijn te zien als een kruis dat het te dragen heeft gekregen, dan dat hij of zij zich nadenkt over manieren om de mogelijkheid tot het vinden van een geschikte levenspartner te vergroten.

Lijden was iets goeds en werd gekoppeld aan liefde.

“God werkt hard in mijn leven. Hij is mij duidelijk aan het vormen, zoals klei in de hand van de pottenbakker. Dat doet wel pijn, maar ik weet dat hij dit alleen doet omdat hij zoveel van mij houdt.”

Er kan ook een fysieke component bijkomen. In sommige gezinnen wordt de bijbeltekst: “wie zijn zoon liefheeft, die tuchtigt hem” letterlijk genomen. Kinderen worden soms geslagen terwijl ze te horen krijgen:

“we slaan je alleen maar omdat we zoveel van je houden.”

En zo kan een diepe programmering ontstaan die liefde aan pijn koppelt. En die voorkomt dat er alarmbellen gaan rinkelen op het moment dat een situatie of een relatie destructief is en pijn veroorzaakt. Je kunt geneigd zijn alles te slikken en te verwarren met liefde of te bezien als je kruis dat je nou eenmaal hebt te dragen.

Je bidt om kracht, in plaats van dat je grenzen stelt aan het onrecht dat plaatsvindt.

Als je pijn bent gaan beschouwen als iets dat er nou eenmaal bij hoort, kan het zijn dat je bepaalde overlevingsmechanismen hebt ontwikkeld om jezelf te beschermen en de pijn indirect toch te vermijden. Onder invloed van biologische en culturele factoren zullen mannen eerder geneigd zijn zich te storten op bezigheden die meer naar buiten dan naar binnen gericht zijn. Ze kunnen obsessief bezig zijn met werk, sport of een hobby als gamen. Voortdurende afleiding zoekend voor wat hen persoonlijk en relationeel kwelt. Vrouwen hebben vaak de neiging om zich te storten in een relatie met iemand die beschadigd, onverantwoordelijk of behoeftig is, zodat zij een ‘project’ hebben dat hen volledig in beslag kan nemen.

Als liefde en pijn gekoppeld zijn, loop je het risico in een relatie terecht te komen die pijn bij jou veroorzaakt. Je kiest bv voor een emotioneel niet beschikbare partner of een verslaafde, dominante of agressieve partner. Het kan zijn dat je systeem zo staat afgesteld dat je in plaats van alarmbellen een beschuldigend stemmetje in je hoofd hoort dat je vertelt dat je faalt en dat je je moet schamen, omdat je het je partner blijkbaar zo moeilijk maakt en zo veeleisend bent. De klappen* die je krijgt zie je als een bewijs van liefde en investering van je partner in jou én als een bewijs van jouw falen. Was je een beter persoon geweest, had je partner niet zo boos hoeven worden. Als je goed je best doet, heb je geen klappen* meer nodig.

*klappen: fysiek of emotioneel

Het is zelfs mogelijk dat je als het ware verslaafd raakt aan het beleven van pijn en dat je daarom (onbewust) steeds weer in situaties en relaties verzeild raakt die voor jou een emotionele achtbaan zijn, omdat je de emotionele opwinding nodig hebt om bv een depressie tegen te gaan.

Het moge duidelijk zijn dat deze programmering zeer ernstige gevolgen kan hebben voor je psychosociale ontwikkeling.

Als je meer wilt lezen over relaties en een ongezonde programmering, klik dan op deze link:  https://dogmavrij.nl/onderdanig-naief-kijk-uit-voor-deze-mannen/

Is dit herkenbaar? 

Graag ga ik met je in gesprek over wat de koppeling tussen liefde en lijden met jou heeft gedaan en of de door mij genoemde gevolgen herkenbaar voor je zijn. Heb je misschien gevolgen ontdekt die ik niet noem? Deel dit dan gerust in een reactie onder deze blog. Laten we samen de religieuze blauwdruk ontrafelen!

Met alle liefde,

Inge